Αλλού θωρούν, σαν σε παραμύθι!

Το καλοκαιράκι αρχίζει να μας χαμογελά! Η καθημερινότητα με παρασύρει στον σκληρό, λυτρωτικό της ρυθμό. Τα μάτια σιγά-σιγά στεγνώνουν και οι μνήμες καταχωρούνται, για να μην ξεχάσουμε ποτέ, αλλά και να μην τρελαθούμε!
Για να αλλάξω λίγο το κλίμα των τελευταίων ημερών, αλλά και να κρατήσω τις ισορροπίες, σήμερα θα ξεκινήσω με βιντεάκι του Ερμή.
Είναι και αυτό από όταν ήταν τα δίδυμα μωρά. Εδώ ο μικρός μου πρέπει να είναι κοντά πέντε μηνών. Κάθεται όλο και καλύτερα και, από καιρό, ό,τι αρπάξει το φέρνει στο στόμα… ή, τουλάχιστον, προσπαθεί! Σε μια τέτοια προσπάθεια, είχα την φαεινή ιδέα να τον προτρέπω, και καλά, να σκουπίζει το πρόσωπό του. Σε κάποιες στιγμές, ο χορός των χεριών είναι τέτοιος, στην προσπάθεια όχι να εκπληρώσουν την οδηγία του μπαμπά, αλλά να καταφέρουν να φέρουν την πετσέτα στο στόμα, ώστε μοιάζει σαν να το σκουπίζουν.




Τελειωμένος χαζομπαμπάς ο δικός σας…
Βλέπετε, πλησιάζουν τα δεύτερα γενέθλια μας και έχω βαλθεί να κάνω βουτιές στο παρελθόν! Βλέπω τις ματάρες του Ερμή μου και τις μαγούλες της μικρής μου από όταν ήταν μωράκια και ταξιδεύω…
«Νικολάκη! Μήπως η μικρή αλληθωρίζει;» παρασύρομαι από τους συνειρμούς και θυμάμαι την καλή μου να με ρωτά, όταν η Χαρούλα μας ήταν μόλις δυό τριών μηνών.
-Πως σου ήρθε πάλι αυτό;
-Δεν ξέρω, μου φαίνεται σαν να κοιτά προς την μύτη της. Βέβαια, αν θυμάμαι καλά, τους πρώτους μήνες μπορεί να συμβαίνει, να ξεφεύγει λίγο το μάτι, από κούραση των ανώριμων μυών, αλλά είπα να σε ρωτήσω. Εσύ, δεν λες ότι δεν υπάρχουν χαζές ερωτήσεις αναφορικά στα μωρά; Ε! νομίζω ότι το είδα και σε ρώτησα!..
«Καλά, καλά μην τα παίρνεις! Όντως τους πρώτους τρεις μήνες δικαιολογείται μέχρι ένα βαθμό, πρόβλημα στον εναρμονισμό των κινήσεων των ματιών, ειδικά όταν το μωρό είναι κουρασμένο. Αυτό όμως που παρατηρείς στην Χαρούλα, λέγεται ψευδοστραβισμός. Είναι μια λανθασμένη εντύπωση που δημιουργεί η φαρδιά βάση της μύτης.. Στα περισσότερα παιδιά, τους πρώτους μήνες ζωής, το τμήμα της μύτης μεταξύ των ματιών είναι επίπεδο και σιγά-σιγά, μεγαλώνοντας υψώνεται. Έτσι, επειδή δεν φαίνεται το άσπρο των ματιών, δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι το μωρό κοιτάζει την μύτη του. Για να καταλάβεις αν πραγματικά στραβίζει το μωρό, αρκεί να δεις την αντανάκλαση του φωτός στα ματάκια
του. Αν το φως καθρεφτίζεται συμμετρικά στις κόρες του ματιού, τότε το παιδί δεν αλληθωρίζει. Ή μπορούμε να βγάλουμε μια φωτογραφία με φλας και να δούμε εάν το κοκκίνισμα που κάνει το φλας στα μάτια του μωρού είναι στην ίδια θέση, αναφορικά με τις κόρες των ματιών.»
Το μάθημα επιβραβεύτηκε από το επιστημονικότατο σχόλιο της μάνας… «μια Χαρά είναι το μικρό μου!».
Μια πολύ ομαλή προσγείωση στην πραγματικότητα των δύο χρόνων, μου επιφύλαξε η Χαρούλα μου χθες βράδυ. Δουλεύοντας στο μυαλό μου όσα είχα σκοπό να σας γράψω, θυμήθηκα το βιντεάκι με το «εγώ» και είπα να τσεκάρω, αν τόσους μήνες μετά, η ζαργάνα μου, μου έδινε την ίδια απάντηση…
Είναι η Χαρούλα ξαπλωμένη στην αγκαλιά μου, αφού έχει πιεί το βραδινό της γάλα, και χαζοπαίζουμε μέχρι να κοιμηθεί. Την ρωτάω λοιπόν, «ποια είναι η πιο όμορφη στον κόσμο;!» για να μου ψιθυρίσει κάτι σαν…
-ω! να ‘τη…
Ψάχνω λοιπόν και εγώ μέσα στο μισοσκόταδο του δωματίου να ανακαλύψω κάπου το καθρέφτισμα που έκανε το Ναρκισάκι μου να αυτοθαυμάζεται. Δεν βρήκα τίποτα οπότε επανέλαβα την ερώτηση για να δεχθώ εκ νέου το «ω! να τη…».
Μετά από κάποιες επαναλήψεις κατάλαβα!..
Κουκουβάγιες όλου του κόσμου, μετά τα δύο χρόνια παύει το μικρό σας να είναι το ομορφότερο όλου του κόσμου. Πλέον η πιο όμορφη του κόσμου είναι η …ΧΙΟΝΑΤΗ!!!
Το παιχνίδι συνεχίστηκε για λίγο μέσα στην ησυχία του δωματίου, και όσο περιμέναμε τον Μορφέα να μας πάρει αγκαλιά, είχαμε τον εμπνευσμένο διάλογο:
-Η Χαρούλα είναι η πιο όμορφη!
-…ονάτη..
-Χαρούλα!
-…ΟΝΑΤΗ!!
Σύντομη η σημερινή ανάρτηση. Χρειάζεται όμως να μας γιατρέψει ο χρόνος, και ας ισχυρίζεται ο Αγγελάκας ότι είναι ο χειρότερος γιατρός.

Να είστε όλοι καλά και τα παιδιά σας καλύτερα!