Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Ο Ιός του Δυτικού Νείλου!



Το καλοκαίρι, σε πείσμα των προεκλογικών καταστροφολογιών είναι εδώ.
Η νύχτα κρατά αρκετή από τη ζέστη της μέρας. Το ανοιχτό παράθυρο επιτρέπει στον αέρα του δωματίου να ανανεώνεται, απαραίτητος όμως βοηθός είναι ο ανεμιστήρας που του δίνει την ώθηση ώστε να δροσίσει λίγο το δωμάτιο. Από το δρόμο έρχονται οι πρώτοι πρωινοί ήχοι. Η Παλιά Πόλη του Ρεθύμνου ξυπνά.


Κυριακή πρωί, και το οικογενειακό μας ξυπνητήρι, το κοκοράκι μας, ελαφροπατά στο διάδρομο και σκαρφαλώνει στο κρεβάτι. Η μαμά μας λείπει στην δουλειά και τη θέση της στο κρεβάτι παίρνει ο Ερμής. Όλο το σκηνικό εκτυλίσσεται πίσω από την πλάτη μου. Νιώθω τον μικρό μου να χώνεται κάτω από το σεντόνι, ενώ προσποιούμαι ότι συνεχίζω τον ύπνο μου. Δεν πτοείται, κουρνιάζει πίσω μου, αγκαλιάζοντάς με τα χεράκια του την πλάτη του. Δεν κρατιέμαι, γυρίζω και τον εγκλωβίζω με μια λαβή διαμαρτυρόμενος δήθεν:
-Βρέ άτιμο πλάσμα! Ούτε Κυριακή πρωί δεν μπορείς να κοιμηθείς λίγο παραπάνω;
Έξι χρόνια τώρα η ίδια ιστορία. Το κιρκαδιανό ρολόι του μικρού μου παρουσιάζει μια εκπληκτική σταθερότητα. Ότι ώρα και να κοιμηθεί την προηγούμενη, με ένα μυστήριο τρόπο, καταφέρνει το πρωί να είναι στο πόδι λίγο πριν από τις 7 !!!
-Σηκωνόμαστε;
-Ναι! μου απαντά.
Εγώ, ετοιμάζω καφέ και πρωινό, ενώ ο μικρός μου παιδεύει το πιάνο. Το έχει βάλει σκοπό να ξυπνήσει την αδερφή του για να του κάνει παρέα. Δεν με χαλά η προοπτική, μια που μεγαλώνουν οι πιθανότητες να βρεθώ μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και να πληκτρολογώ αυτές τις αράδες…
Ο ανεμιστήρας τώρα με συντροφεύει ενώ γράφω. Ο σύμμαχός μου στη μάχη κατά της ζέστης και των κουνουπιών. Αυτή του η δεύτερη ιδιότητα τον κάνει ακόμα πιο απαραίτητο φέτος το καλοκαίρι μια που τα τελευταία δύο χρόνια μας έχει επισκεφτεί ένας παράξενος τουρίστας.  Ακούει στο «εξωτικό» όνομα “Ιός του Δυτικού Νείλου”, επειδή πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ουγκάντα, επαρχία του Δυτικού Νείλου, το 1937!  Η πατρίδα μας ήταν ελεύθερη κρουσμάτων μέχρι το 2010 οπότε πρωτοεμφανίστηκαν περιστατικά στη Θράκη και τη Μακεδονία. Το 2011, τα κρούσματα κατέβηκαν μέχρι την Πελοπόννησο και φέτος λένε θα επισκεφτούν και την Κρήτη. Tragic! Αυτός ο «νοσηρός» τουρισμός δεν πτοείται από τις κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικές εξελίξεις στην πατρίδα μας.
Ο ιός ταλαιπωρεί τα πτηνά. Εμείς είμαστε “αδιέξοδοι ξενιστές”. Κοινώς, από σπόντα βρισκόμαστε στο διάβα του και μάλλον κακό του κάνουμε. Επειδή δε μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, όποιος κακορίζικος ιός αποφασίσει να μετοικίσει και να δοκιμάσει την τύχη του στο σώμα μας, είναι καταδικασμένος να δει τη γενιά του να αφανίζεται. Αφού περάσουν τουλάχιστον δύο μέρες μέχρι και δύο εβδομάδες, μια απαραίτητη «περίοδος επώασης» για να ανασυνταχθούν οι δυνάμεις και από τις δύο πλευρές, αρχίζει η μάχη του οργανισμού μας με τον ιό. Οι περισσότεροι, δεν πρόκειται να πάρουν «χαμπάρι» ότι αρρώστησαν. Κάποιοι, μπορεί να ανεβάσουν πυρετό, να νιώσουν πονοκέφαλο, μυαλγίες, αρθραλγίες (να «πονούν τα κομμάτια τους» δηλαδή που λέμε εδώ στην Κρήτη), κούραση ή ακόμα και να κάνουν εμετό ή να βγάλουν εξάνθημα. Σε πολύ λίγους άτυχους, λιγότερο από 1% όσων θα νοσήσουν, ο ιός μπορεί να επιβεβαιώσει την τρομακτική του φήμη. Να καταφέρει δηλαδή να πλήξει το κεντρικό νευρικό σύστημα προκαλώντας εγκεφαλίτιδα, μηνιγγίτιδα, ή και τον συνδυασμό τους, μηνιγγοεγκεφαλίτιδα . Τα συμπτώματα σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ πιο έντονα, με ψηλό πυρετό, έντονο πονοκέφαλο, αυχενική δυσκαμψία, αποπροσανατολισμό, σύγχυση, τρόμο, μυϊκή παράλυση ή ακόμα και κώμα. Ειδική θεραπεία δεν υπάρχει. Υποστηρίζουμε τον οργανισμό μας για όσο διαρκεί η νόσος, συνήθως για 3 με 10 μέρες, και μετά αφήνουμε την δυσάρεστη εμπειρία να την σβήσει ο πανδαμάτωρ χρόνος. Προφανώς, οι περισσότεροι από όσους φιλοξενήσουν τον ιδιόρρυθμο ξένο, δεν θα το αντιληφθούν, ενώ οι μόλις 2 στους 10 που θα παρουσιάσουν κάποια συμπτώματα θα χρειαστούν απλώς ξεκούραση, καλό φαγητό, παυσίπονα και πολλά υγρά. Τέλος, όσοι νιώσουν για τα καλά στο κορμί τους, ή μάλλον στον εγκέφαλό τους, την έλευση του ιού, δυστυχώς θα χρειαστούν νοσηλεία και αρκετή τύχη. Θυμίζω ότι είναι λιγότεροι από 1%, όμως με τόσο εντυπωσιακά αποτελέσματα στην υγεία τους που αρκούν για να καλλιεργήσουν το φόβο του Ιού του Δυτικού Νείλου που προκαλεί εγκεφαλίτιδα!
Τι μπορούμε να κάνουμε; Η σκέψη που μαντεύω πως γεννιέται στο μυαλό των περισσοτέρων... Απλά, να μην κολλήσουμε την ίωση!
Όχι, όχι δεν κάνω ανόητο χιούμορ (βλέπε «βλακ-χιούμορ» κατά το “black-humor”). Η καλύτερη θεραπεία και για αυτή την περίπτωση είναι η πρόληψη. Δυστυχώς, προς το παρόν δεν έχουμε εμβόλιο για τον συγκεκριμένο ιό. Πρέπει να χτυπήσουμε τον εχθρό στο …μεταφορικό του μέσο. Όπως προανέφερα μεταδίδεται με τα κουνούπια. Τα απλά, καθημερινά κουνούπια. Όχι τα κουνούπια τίγρη, λεοπάρδαλη ή άλλα αιλουροειδή, όπως εσφαλμένα πολλοί νομίζουν. Τα δικά μας, τα μικρά ή μεγάλα, ενοχλητικά, συρίττοντα κουνουπάκια. Εκεί πρέπει να χτυπήσουμε τον εχθρό. Αν δεν καταφέρουν να μας τσιμπήσουν τα κουνούπια, δεν υπάρχει περίπτωση να κολλήσουμε τον ιό, μια που επαναλαμβάνω για να το τονίσω: δε μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Είναι απαραίτητος μεσάζοντας το κουνούπι.
Να λοιπόν πως μας προέκυψε η διττή λατρεία προς τον ανεμιστήρα! Μας δροσίζει και συγχρόνως μας προστατεύει . Η χρήση του, καθώς και του air-condition με τη δημιουργία δροσερού αέρα, δυσχεραίνει σημαντικά την δυνατότητα προσέγγισης, προσγείωσης των εντόμων στο δέρμα μας και στη συνέχεια απομύζησης του αίματός μας. Φυσικά, θέση στην άμυνά μας έχουν και τα αντικουνουπικά ειδικά με αιθέρια έλαια όπως σιτρονέλα ή ευκάλυπτο, αλλά και με χημικά όπως περμεθρίνη, DEET, picaridin, icaridin, IR3535 (αρκεί να τηρούμε τις οδηγίες του κατασκευαστή) και σίγουρα τα φυτά όπως η λεβάντα, ο βασιλικός κ.λ.π που έχουν  εντομοαπωθητική  δράση. Εννοείται ότι σημαντική δουλειά κάνουν οι σήτες, οι κουνουπιέρες και τα μακρυμάνικα λευκά ρούχα (δεν χρειάζεται εντομοαπωθητικό κάτω από τα ρούχα).
Κάποια επίσης απλά και ουσιαστικά κόλπα είναι να χρησιμοποιούμε λάμπες με κίτρινο φως στους εξωτερικούς χώρους γιατί προσελκύουν λιγότερο τα κουνούπια. Να ποτίζουμε το πρωί και όχι το βράδυ, ώστε να μην δημιουργούνται εστίες στάσιμου νερού όπου τα κουνούπια αφήνουν τα αυγά τους. Το ίδιο ισχύει και για λεκάνες, γούρνες, βάζα, γλάστρες, παλιά λάστιχα, υδρορροές και γενικά οπουδήποτε εγκλωβίζεται και μένει στάσιμο νερό. Ακόμα και το πολύ υγρό χώμα τη νύχτα μπορεί να αποτελέσει κατάλληλο μέρος για την εναπόθεση των αυγών των κουνουπιών και άρα τον πολλαπλασιασμό τους. Τέλος, είναι καλό να κουρεύουμε συχνά το γρασίδι, τους θάμνους και τις φυλλωσιές, ώστε να μην βρίσκουν εύκολα σε αυτά καταφύγιο.


Αν δε θέλουμε να κινδυνέψουμε να πάθουμε εγκεφαλίτιδα είναι προτιμότερο να αποφύγουμε την αρρώστια  εξαρχής. Να προφυλαχθούμε από τα κουνούπια ώστε να μην αναγκαστούμε να φιλοξενήσουμε τον ιό με όλα τα επακόλουθα αυτής της ευγενικής μας ακούσιας προσφοράς.
Ωχ! Πέρασε η ώρα… Ο ήλιος σε λίγο θα είναι απαγορευτικός για μπάνιο και τότε ποιος ακούει τα μικρά μου!
Ελπίζω να βρείτε χρόνο να δροσιστείτε από την κάψα των ημερών και …
Να είστε όλοι καλά και τα παιδιά μας καλύτερα!