Δεν είναι έτσι όλο το Ρέθυμνο, ούτε καν όλος ο Μυλοπόταμος!

Ο καιρός βροχερός και μουντός. Η διάθεση μια από τα ίδια…
Κάθομαι και συζητώ με καλή μου φίλη από τον ορεινό Μυλοπόταμο. Πρόκειται για μια περιοχή στα σύνορα Ρεθύμνου και Ηρακλείου, στις πλαγιές του Ψηλορείτη. Από εκεί ήταν ο Νίκος Ξυλούρης, από εκεί και ο αδερφός του ο Ψαραντώνης, καθώς και ο Λουδοβίκος των Ανωγείων. Ονόματα που συνειρμικά οδηγούν την σκέψη σε μονοπάτια κουλτούρας και καλλιέργειας πνευματικής, για ένα τόπο που οι κάτοικοί του μέχρι σήμερα περηφανεύονται ότι δεν είδε εισβολείς, γιατί κανείς δεν τόλμησε να τους ενοχλήσει!
Πόσο μακριά από την σημερινή πραγματικότητα!
«Μα όταν σιωπούμε και εμείς που γνωρίζουμε, είμαστε συνένοχοι» την ακούω χαρούμενος να λέει, για τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Και διακρίνω μια μικρή σπίθα στο σκοτάδι.
«Άσε την τελευταία φορά, που έγραψα για το περιστατικό με τον γιατρό στο Κέντρο Υγείας Περάματος, κάηκε μαζί με τις πυρκαγιές στην Ζαχάρω, οι οποίες ξεκίνησαν την επόμενη μέρα…». Πάντως είχε δίκιο, ότι το χρωστάω σε αυτόν το τόπο, που έχω ερωτευτεί, να κάνω ακόμη μια προσπάθεια να δείξω τα στραβά. Έτσι, μπας και κανένας φιλοτιμηθεί και κάνει κάτι…
Όταν πριν καμιά 10αριά χρόνια είχα πρωτοέρθει στο Ρέθυμνο, φίλοι που έκαναν εδώ το αγροτικό τους με είχαν προειδοποιήσει! «Ρε Νίκο το καταλαβαίνεις ότι έρχονται για να τους εξετάσουμε και αφήνουν όπως βγάζουν τα ρούχα τους και το πιστόλι πάνω στο τραπέζι. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα!». Εγώ τους απαντούσα ότι όπου υπάρχει πολύ καλό, κάπου κοντά υπάρχει και πολύ κακό, αν θέλαμε επίπεδες, κρύες και «πολιτισμένες» καταστάσεις ας πηγαίναμε στην Σουηδία. Εδώ τα πράγματα είναι αυθόρμητα, ζεστά κατευθείαν από την καρδιά! Καψούρης με το μέρος ο δικός σας έτσι!
10χρόνια παντρεμένος με τον τόπο, και με 2 πιτσιρίκια, που τα λατρεύω, να χρειάζονται τους γονείς τους και το αντίστροφο, έχω βάλει πολύ νερό στο κρασί μου. Όπως ξέρω ότι και ο Χρήστος, ο ένας από τους 3 τραυματισμένους αστυνομικούς, λατρεύει την μικρή Ειρήνη, την κορούλα του 13μηνών που παρακολουθώ στο ιατρείο μου. Και να σκεφτείς ότι ο νέος πατέρας, μόλις 32 χρονών, πήγαινε να κάνει την δουλειά του, και να ψάξει για να ναρκωτικά στο σπίτι νεαρού από την περιοχή που τον συνέλαβαν με ναρκωτικά. Άκου τι τόλμησε να κάνει η αστυνομία! Καλά δεν ήξεραν ότι πριν από 3 μήνες, κατέρριψαν ένα ελικόπτερο με τουρίστες που πήγαιναν στο Ψηλορείτη (ήταν καλεσμένοι σε κυριλέ γάμο στα Ανώγεια), επειδή νόμισαν ότι ήταν της αστυνομίας, και έψαχνε για φυτείες… Που πάνε χωρίς τεθωρακισμένα!
Φίλος που έκανε γιατρός στα μέρη αυτά, προσπάθησε να επιχειρηματολογήσει ότι η λύση δεν είναι η αστυνομική βία αλλά η μόρφωση. Του απάντησα με 3 αληθινές ιστορίες του τελευταίου χρόνου.
Συγγενής μου, θεώρησε τυχερό τον εαυτό της που διορίστηκε καθηγήτρια, σε γυμνάσιο-λύκειο της περιοχής. Πήγαμε με τα δίδυμα και την επισκεφτήκαμε, για να απολαύσουμε τις ιστορίες της με τα ευτράπελα και τα μπερδέματα με την τοπική διάλεκτο, τα παιδιά με τα παρατσούκλια τους και τις επιτυχίες στο Πανεπιστήμιο κάποιων που θέλουν και προσπαθούν! Πριν από 2εβδομάδες μας πήρε πανικόβλητη! «έβγαλα έξω ένα παιδί 13χρονών, επειδή ανέβηκε στο θρανίο και κατέβρεχε τους διπλανούς την ώρα του μαθήματος! Μέχρι να πάω στο σπίτι, το αυτοκίνητό μου ήταν χαραγμένο γύρω-γύρω, γραμμένο ΠΟΥΤΑΝΑ, και με παίρνουν τηλέφωνο και με απειλούν. Πήγα στην αστυνομία και μου είπαν να μην κάνω μήνυση γιατί θα μου κάψουν το αυτοκίνητο και δεν πρόκειται να βγάλω άκρη…».
Τα μάζεψε και έφυγε η κοπέλα!
Κουνάει το κεφάλι η φίλη μου και μου λέει. «Εσύ μιλάς για 13χρονο, εδώ φίλη μου νηπιαγωγός, τόλμησε να φωνάξει σε 5χρονο να καθίσει φρόνιμο και να μην κουνήσει από την θέση του, γιατί πείραζε και ενοχλούσε όλα τα παιδιά. Την άλλη μέρα όπως πήγαινε στο χωριό με μια συνάδελφο της, το μπροστινό 4χ4 αγροτικό βάζει όπισθεν και της λιώνει κυριολεκτικά, το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου της. «όφου μωρέ κοπελιά και δεν σε είδα» ακούει έντρομη τον πατέρα του 5χρόνου να λέει ενώ απομακρυνόταν με το αυτοκίνητό του. Το διανοείσαι, έκανε πλάτες στο 5χρονο, γιατί το μάλωσε η νηπιαγωγός!»
Θέλετε και άλλη μια ιστορία για την μόρφωση στο δημοτικό, σε αυτά τα μέρη; Γνωστή μου, από την περιοχή, είναι γυμνάστρια και επειδή τα απασχολεί και τους κάνει και κάτι σαν οικοκυρικά ή δημιουργική απασχόληση, ζήτησε από τα παιδάκια να ζωγραφίσουν λουλούδια. Στην ζωγραφιά ενός 8χρονου αναγνώρισε την ινδική κάνναβη. Σκέφτηκε να μην φερθεί με προκατάληψη και να καλέσει τους γονείς να τους ενημερώσει, για να ακούσει έκπληκτη τον πατέρα να περηφανεύεται «γιάντα ίντα θαρρείς μωρή ότι θα γενεί γυμνάστρια σαν και του λόγου στου;»
Τι πολιτισμό και τι ζέστα ψυχής περιμένεις από ζα (είμαι αρκετά οικολόγος για να λυπηθώ τα ζώα και να μην τους αποκαλέσω έτσι), που μπερδεύουν την βία με την δύναμη.

Αγαπητέ Λουδοβίκο, το να πας και να κάνεις τα περίφημα Υακίνθια σε χοιροστάσιο μπορεί να είναι πολύ σοφιστηκέ και να τα παρακολουθήσει και η Κα Καραμανλή. Όμως τα γουρούνια και την ίδια μούρη θα έχουν και γουρούνια θα παραμείνουν. Αν δεν κάνεις μια προσπάθεια να αλλάξεις τους ανθρώπους του τόπου σου, θα συνεχίζουν με πολύ βία και ολίγον από νοθεία να εκλέγουν πριγκίπισσες Όλγες για να καλύπτουν από την μία τις καλλιέργειες και το εύκολο χρήμα , σαν ανταπόδοση για την εκπροσώπηση στην ελληνική βουλή συμφερόντων Κεφαλογιάννηδων και Βαρδινογιάννηδων (ο μπαμπάς και ο θείος).

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί ακόμα τον αγαπώ αυτόν τον τόπο, που δεν με γέννησε αλλά τον επέλεξα και σε πολλά νιώθω πολύ πιο Κρητικός από κάτι μαυροπουκαμισάδες, με στιβάνια και αγροτικά 4χ4.
To be continued ….