Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Πιπίλα, μια συνήθεια που καλό είναι να ξέρουμε πως να την αρχίσουμε αλλά και πως να την ...κόψουμε(μέρος 1ο)

Πιπίλα!
Άγιος όποιος την ανακάλυψε! Ο Άγιος Πιπίλας, όπως συχνά πυκνά τον αποκαλώ στο ιατρείο. Έχει χαρίσει απλόχερα ώρες ασφάλειας και ηρεμίας στα παιδιά αλλά και ανακούφισης των ώτων, των χειρών και των ποδών στους γονείς। Όχι μόνο δεν λιώνουν σόλες σε διαδρόμους νανουρίζοντας, αλλά και κοιμούνται κάπως πιο ήσυχα μια που η προστασία της πιπίλας εκτείνεται μέχρι το σύνδρομο του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου। Ξεπερνώντας τον ύφαλο «σύγχυση της θηλής» που υφίσταται τις τέσσερις πρώτες εβδομάδες ζωής, έχουμε και επιστημονικά το Ο।Κ। για την χρήση της.
Τα περισσότερα μωρά, εκεί κοντά στον τρίτο μήνα της ζωής τους, άλλα λίγο πιο νωρίς και άλλα λίγο αργότερα, φέρνουν μανιωδώς τα χέρια τους στο στόμα. Τα σάλια ως απαραίτητο συνοδευτικό, εντυπωσιάζουν τόσο τους γονείς που βάζουν στοίχημα ότι τα πρώτα δόντια πρέπει να βρίσκονται προ των πυλών. Συνήθως αυτά τα τελευταία εμφανίζονται μετά τον έκτο μήνα. Δεν πιστεύω ότι είναι ξεκάθαρο εάν τα δόντια είναι αυτά που οδηγούν τα χέρια στο στόμα ή εάν αντίστροφα τα χέρια που έρχονται στο στόμα, σιγά-σιγά «γρατζουνώντας» τα ούλα, βοηθούν τα δόντια να ανατείλουν. Οι οδοντίατροι, όταν το βρέφος μας οδεύει προς τα πρώτα του γενέθλια και μοιάζει να έχει ξεχάσει να βγάλει δόντια, μας συμβουλεύουν να του δίνουμε να μασουλάει τα παιχνίδια με την άγρια επιφάνεια, που συχνά έχουν ένα τζελ και που τα αφήνουμε να κρυώσουν στο ψυγείο. Το τρίψιμο βοηθά τα δόντια να ανατείλουν. Αυτές οι οδηγίες είναι που με κάνουν να μην είμαι σίγουρος για το αυγό του Κολόμβου: τα δόντια φέρνουν τα χέρια στο στόμα ή τα χέρια που έρχονται στο στόμα, φέρνουν στην επιφάνεια τα δόντια;
Όποια και αν είναι η απάντηση στο φιλοσοφικό ερώτημα, το σίγουρο είναι ότι η ανάπτυξη του μωρού μας γίνεται κεφαλο-ουριαία. Σε απλά ελληνικά το μωρό μας εξελίσσεται από το κεφάλι προς τα πόδια.
Πρώτα παρακολουθεί με το βλέμμα. Σαν φάρος τα ματάκια του σκανάρουν τον χώρο. Αρχικά όχι και τόσο συντονισμένα, όμως σύντομα τα βρίσκουν και το ζευγάρι που δίνει ζωή σε όλο το πρόσωπο, χορεύει συγχρονισμένα. Μας κοιτά και λιώνουμε. Στην συνέχεια αρχίζει να κουνά εκούσια και να ελέγχει το κεφαλάκι του. Για να το καταφέρει απαιτούνται κοπιώδεις προσπάθειες, μια που τις πρώτες βδομάδες ζωής, αυτό πέφτει ανεξέλεγκτο προς όλες τις κατευθύνσεις, έρμαιο της βαρύτητας, της επιτάχυνσης και λοιπών φυσικών νόμων. Θυμίζει πολύ κάτι σκυλάκια που έβαζαν στο παρμπρίζ ή στις εταζέρες των αυτοκινήτων οι επαγγελματίες οδηγοί ΤΑΞΙ και φορτηγών. Σύντομα, το μωρό αποκτά τον έλεγχο του κεφαλιού του για να πάρουν σειρά τα χέρια. Σκεφτείτε τον ενθουσιασμό του, μόλις συνειδητοποιεί ότι αυτά τα πράγματα που τυχαία περνούσαν μπροστά από τα μάτια του όχι μόνο του ανήκουν αλλά μπορεί και να τα ελέγχει. Ακολουθεί το σώμα, με το μωρό μας κοντά στον πέμπτο με έκτο μήνα να κάθεται όλο και καλύτερα, για να έρθουν τελευταία τα πόδια που θα το βοηθήσουν να στηρίξει το σώμα και να σταθεί, σχεδόν συμπληρώνοντας τον πρώτο του χρόνο.
Αυτή η ακολουθία στην εξέλιξη αποκτά τελεολογικό νόημα, αν σκεφτείτε ότι το δικό μας μωρό είναι το μοναδικό ανάμεσα στα μωρά όλων των θηλαστικών, που για να επιζήσει εξαρτάται από το περιβάλλον του για μήνες αφού γεννηθεί. Κάποια στιγμή λοιπόν, εκεί μεταξύ τρίτου και τέταρτου μήνα, το ανθρωπάκι φέρνει τα χέρια του στο στόμα και σύντομα παρασέρνει μαζί τους και ότι κρατά. Είναι ο καιρός για τον πόλεμο της πιπίλας.
Συχνά έρχονται γονείς που μου λένε «δεν την θέλει», για να με ακούσουν να τους συμβουλεύω:
-Χάσατε μερικές μάχες, όχι τον πόλεμο! Σας προτείνω να συνεχίσετε ακάθεκτοι. Αλλάξτε και δοκιμάστε διαφορετικές πιπίλες. Εάν το μωρό θηλάζει προσπαθήστε η πιπίλα να θυμίζει τη θηλή της μητέρας του. Πάντως σε καμία περίπτωση μην καταθέσετε εύκολα τα όπλα. Εάν το παιδί μας συνηθίσει να πιπιλά το δάκτυλο αντί για την πιπίλα, μπορεί να φτάσει στο δημοτικό για να μην πω στο λύκειο και να βυζαίνει το δάκτυλό του.
Έχω παιδιά στο ιατρείο που έχουν κάνει πληγή στο σημείο που τα δόντια σφίγγουν το δάκτυλο και παρόλα αυτά επιμένουν να το δαγκώνουν πιπιλώντας το. Θα μου πείτε ότι υπάρχουν παιδιά που δεν θέλουν πιπίλα ούτε βυζαίνουν το δάκτυλό τους, ενώ και κάποια άλλα θηλάζουν(συνήθως αποκλειστικά) και τους αρκεί το στήθος της μητέρας τους. Αυτές όμως δυστυχώς είναι οι εξαιρέσεις. Ο κανόνας θέλει το μωρό μέχρι τον τρίτο με τέταρτο μήνα ζωής να φέρνει μανιωδώς τα χέρια του στο στόμα. Τότε είναι καιρός να ξεθάψουμε το τσεκούρι του πολέμου για την εκπαίδευση της πιπίλας. Είναι ο καιρός να οπλιστούμε με υπομονή και να επιμένουμε με εμπνευσμένους διαλόγους τύπου:
-Τι είπε η μανούλα; Όχι το χεράκι στο στόμα... καθώς θα του βγάζετε το χέρι και θα το αντικαθιστάτε με την πιπίλα.
Καλή αρχή λοιπόν και μην ξεχάσετε να διαβάσετε τη συνέχεια, όπου αφού θα προσπαθήσετε να μάθετε στο μικρό σας την πιπίλα, θα σας διηγηθώ πώς να την …κόψετε!


Να είστε καλά και τα παιδιά μας καλύτερα!!!

26 σχόλια:

mama zoupis είπε...

Γιατρέ γρήγορα και το πως θα την κόψουμε γιατί χανόμαστε...Κλείσαμε και τα 3 και ακόμα τα ίδια...Τι την ψαλιδίσαμε, τι δώρα τάξαμε μια από τα ίδια!

pediatre είπε...

Μαμά Ζούπης καλησπέρα! Υπομονή σε λίγες μέρες θα έρθει και η συνέχεια, αν και τα κόλπα τα ξέρετε ήδη και το μόνο που χρειάζεται στην περίπτωση της Ζούπης είναι επιμονή στην απόφαση και κοινή πολιτική από ΟΛΗ την οικογένεια.
Να μου την φιλήσεις και να της πεις μια γλυκιά καληνύχτα και από εμένα

Διασκέσις είπε...

Αγαπητέ Νίκο μπορεί αν έχω καιρό να σχολιάσω αλλά σε παρακολούθω ΠΑΝΤΑ!!Και πάντα με την ίδια απόλαυση διαβάζω τις αναρτήσεις σου!!!Πολύ χαίρομαι που διαβάζω πως όντως η πιπίλα είναι απαραίτητη στα βρέφη κι όσο κι αν κάποιοι από το περιβάλλον ήταν αντίθετοι εγώ έδωσα πιπίλα και στα δυο παιδιά μου.Ικανοποιεί κατά τη γνώμη μου κι ένα βασικό ένστικτο αυτής της ηλικίας-αυτό του θηλασμού!Και προτιμώ χίλιες φορές το "λάστιχο"-όπως το χαρακτήριζαν- από το δάχτυλο στο στόμα!!Θα αναμένω με ανυπομονησία και τη συνέχεια.
Φιλικά από τη χιονισμένη Βέροια
Άννα

pediatre είπε...

Άννα … καλησπέρα από ένα ηλιόλουστο με αραιό χιονόβροχο και αρκετά τσουχτερό κρύο Ρέθυμνο. Πολύ ευχάριστη έκπληξη ομολογώ! Συμφωνώ με την σωστή χρήση της πιπίλας. Όταν δεν παρεμβαίνει στον θηλασμό, μόνο καλά προσφέρει. Γράφε μου κανένα σχόλιο όποτε μπορείς. Είναι μεγάλη ικανοποίηση για εμένα να διαβάζω αντιδράσεις και σχόλια. Έχω την αίσθηση της επικοινωνίας και όχι την μοναξιά του γράφοντος χωρίς αποδέκτη… Σαν παιδί τρέχω να διαβάσω τα σχόλια μετά από μια ανάρτηση και ομολογώ ότι συχνά πτοούμαι όταν δεν βρίσκω τίποτε… Αρκετά γκρίνιαξα.
Χαίρομαι που έστω με χιόνι η Βέροια είδε μια άσπρη μέρα.
Να είσαι πάντα καλά με την οικογένεια σου.

Ανώνυμος είπε...

Μπαμπά Νίκο καλησπέρα, ωραία ανάρτηση και με βρίσκει να τη διαβάζω την ώρα που βρίσκομαι στο σπίτι της κολλητής μου, με τη "μικρή Χιονάτη " της να έρπεται στα πόδια μας.Έχοντας λοιπόν περάσει ένα 24ωρο ήδη μαζί της βλέπω καρέ καρέ αυτά που γράφεις !!!!
περιμένουμε και το 2 μέρος, λοιπόν.

ElenaPp είπε...

Τι ωραίο Άρθρο...και άμεσο κΑι αστείο και πάνω από όλα ρεαλιστικό!!!ευχαριστούμε και περιμένουμε το πάρτ τού!!!keep on!!!

pediatre είπε...

Καλημέρα αγαπημένη μας Δασκάλα Κούλα και Έλενα… ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, η συνέχεια είναι επί του …πιεστηρίου!

Debby είπε...

Ανακάλυψα το blog σας πολύ πρόσφατα και βρήκα σχεδόν όλα τα άρθρα σας εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Κυρίως ως προς το ύφος που είναι γραμμένα.
Όσον όμως αφορά το συγκεκριμένο post έχω μία απορία-ένσταση που έχει να κάνει με το κατά πόσο ο γονιός μπορεί να "επιβάλει" ή όχι την πιπίλα στο παιδί του. Θεωρώ ότι δεν είναι στο χέρι του.
Ως μαμά δύο δίδυμων αγοριών έχω να πω ότι έδωσα πιπίλα από την πρώτη στιγμή και στα δύο. Το ένα από τα δύο, το οποίο είχε μείνει σε θερμοκοιτίδα για 10 μέρες, δέχτηκε ευχαρίστως την πιπίλα. Δεν κατάφερα όμως να τον θηλάσω για άλλους λόγους που δεν έχουν να κάνουν με την πιπίλα. Ενώ δε το ίδιο διάστημα έδινα πιπίλα και στον άλλο, και ενώ στην αρχή την έπιανε κάνοντας μου την χάρη, στο τέλος την παράτησε και δεν την δεχόταν με τίποτα. Αυτός θήλασε για πολύ λίγο (3 μήνες) και μετά συνέχισε με το μπιμπερό πράγμα που με κάνει να θεωρώ ότι ο θηλασμός δεν είχε να κάνει με την επιλογή του να μην θέλει την πιπίλα. Ήθελε όμως το δάκτυλο! Σιγά σιγά ξεκίνησε να βάζει τον αντίχειρα του στο στόμα, κυρίως την ώρα του ύπνου.
Τελικά, ο μεν ένας έκοψε την πιπίλα γύρω στα 2,5 (τότε άρχισε να μιλάει και κατ' επέκταση να μπορώ να επικοινωνήσω ευκολότερα μαζί του και να του εξηγήσω κάποια πράγματα) και ο άλλος με το δάκτυλο άργησε περισσότερο κυρίως γιατί εγώ το ανέβαλα συνεχώς, αλλά τελικά το έκοψε και αυτός στην ηλικία των 3,5 περίπου, και με την βοήθεια εκείνου του πικρού υγρού που εφαρμόζεται πάνω στο νύχι του αντίχειρα. :-)

Debby είπε...

Δεν ανέφερα ότι τους πρότεινα διαφόρων ειδών μάρκες! Πάνω από 10 είδη πιπιλες παρέλασαν από το σπίτι μας. Μία μόνο στάθηκε τυχερή. Πόσο περισσότερο να προσπαθούσα? Γιατί σίγουρα έχετε δίκιο ότι το δάκτυλο είναι απείρως χειρότερο. Έχει ένα κακό. Είναι συνεχώς διαθέσιμο. ;-)

pediatre είπε...

Debby…. Καλημέρα από ένα ανοιξιάτικο και αποκριάτικο Ρέθυμνο. Καλώς ήρθες στην παρέα. Χαίρομαι που σου αρέσει η πλειοψηφία των αναρτήσεων και σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Ακόμα περισσότερο σε ευχαριστώ για το χρόνο που διέθεσες να μου γράψεις το σχόλιο σου.
Έχεις απόλυτο δίκιο για το ότι δεν μπορούμε να «επιβάλλουμε» σε όλα τα παιδιά την πιπίλα, καθώς και ότι δεν είναι αποτυχημένος ο γονιός που δεν τα καταφέρνει. Το ίδιο άλλωστε ισχύει για την πλειοψηφία των συμβουλών-προτροπών που θα βρεις στο blog και στο site μου. Είναι ιδέες, θεωρίες και πρακτικές που δουλεύουν για τους περισσότερους όχι όμως για όλους! Ειδικά στο θέμα της πιπίλας, πρόθεσή μου είναι να τονώσω το ηθικό των γονιών ώστε να μην παραδώσουν εύκολα τα όπλα επειδή μετά από 2-3δοκιμές αποφασίζουν ότι το μόλις τριών ή τεσσάρων μηνών βρέφος «δεν θέλει» πιπίλα. Μπορεί τελικά ο πόλεμος της πιπίλας να έχει την ίδια έκβαση με του μικρού σου, που προτίμησε φανατικά τον αντίχειρά του, όμως τουλάχιστον προσπάθησες.
Να είσαι καλά με την οικογένειά σου και καλές απόκριες!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Χαχα.... η "μικρή" μου (23 σήμερα) άργησε ....πολυυυύ, να κόψει την κακή συνήθεια.
Στην εφηβεία της (θα γελάσεις) συνήθιζε στα κρυφά να πιπιλάει το δάχτυλό της

Τα παιδιά ΜΑΣ... για τα παιδιά ΜΑΣ πονάμε και ιδρώνουμε...

KAΛO MHNA!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Μ είπε...

Παιδίατρε, μετά από πολύυυυ καιρό καλησπέρα. Για να κόψουμε εμείς την πιπίλα μας φτάσαμε αισίως 4,5 χρονών. Την λύση την έδωσε ο οδοντίατρος! Είχα πάει να κάνω ένα σφράγισμα και είχα πάρει και την γαϊδουρίτσα μου μαζί. Την κοίταξε στο στόμα και της είπε σοβαρά: "Παίρνεις πιπίλα,ε; Έχουν στραβώσει τα δόντια σου. Είσαι μεγάλη τώρα... Πάρε ένα ψαλίδι και κόψτες!"
Αυτό και έκανε μόλις γυρίσαμε σπίτι. Δεν πίστευα στα μάτια μου! Έτσι κόψαμε την πιπίλα... Βέβαια, για τον επόμενο μήνα στον ύπνο της παραμίλαγε ζητώντας την και έβγαλε και σπυράκια στη χούφτα της από το ζόρι της, όπως είπε ο δερματολόγος...
Πιπίλα, η πιο μεγάλη ανακάλυψη μετά τις γιαγάδες!

pediatre είπε...

Γλαρένια μου κυρά… καλημέρα! Για την αποφυγή της …εξάρτησης από το δάκτυλο μέχρι και την εφηβεία προτείνω την πιπίλα. Πολύ ευκολότερο κόψιμο από το δάκτυλο.
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ;-))

Αγαπητή Μαρία… Μάλλον η μικρή σου ήταν ψυχολογικά έτοιμη και «έψαχνε» μια αφορμή να απεξαρτηθεί από την πιπίλα. Μάλλον τα έχει καταφέρει καλά και ο οδοντίατρος της στην σχέση τους (ελπίζω να μην τον άκουσε από φόβο!). Μάλλον είναι καιρός να αναρτήσω και την συνέχεια της ιστορίας με το …κόψιμο της πιπίλας..
Καλό Σαββατοκύριακο, να είσαι καλά με την οικογένεια σου

κι αγνάντευε... είπε...

Γιατρέ καλησπέρα, πολύ ενδιαφέροντα τα άρθρα σας και αξιέπαινο ότι αφιερώνετε χρόνο να τα δημοσιεύσετε. Με εξέπληξε, όμως, μπορώ να πω δυσάρεστα, η προτροπή να επιμείνουν οι γονείς με την πιπίλα, εκεί γύρω στον 4ο μήνα, που το μωρό ανακαλύπτει τα χέρια του και εξερευνά με αυτά τον κόσμο!!! Εγώ θα έλεγα ότι πρέπει μάλλον να κυρηχθει ο πόλεμος κατά της πιπίλας, εφόσον μάλιστα τα ποσοστά θηλασμού είναι εξαιρετικά χαμηλά - απόδειξη προσωπκή, στο στενό μου περιβάλλον βλέπω τρίχρονα και τετράχρονα εξαρτημένα από την πιπίλα, και γονείς που παλεύουν να την κόψουν, ενώ μωράκια που θηλάζουν συνήθως αρνούνται πεισματικά την πιπίλα. Μωρά να πιπιλούν το χέρι τους συστηματικά δεν είδα! Να σημειώσω ότι θηλάζω τη 18μηνη κόρη μου και η ανάγκη της για πιπίλισμα προφανώς ικανοποιείται στο στήθος, οπότε, προς τι να δώσω το "υποκατάστατο"; Απορίες για χάριν συζήτησης.

Unknown είπε...

καλησπερα.διαβαζοντας το αρθρο για την πιπιλα σξεφτομαι το εξης.μπορει να βλαψει το θηλασμο?εδωσα μετα την πρωτη εβδομαδα ζωης αλλα ποτε τις νυχτες.την εδινα μονο οταν παθαινε κριση κλαμματος κλπ.το μωρο ειναι τρισημιση μηνων και δεν επαθε ποτε συγχυση θηλων.υπαχει περιππτωση να παθει τωρα ή αργοτερα?θηλαζει περιπου δεκα φορες το εικοσιτετραωρο.ευχαριστω

pediatre είπε...

αγνάντευε… Καλησπέρα και ευχαριστώ για τα θετικά σχόλια.
Μάλλον άδικα σε εξέπληξε η ανάρτηση διότι σε καμία περίπτωση δεν αναφέρετε σε μωρά τα οποία δεν έχουν την ανάγκη να πιπιλίσουν τα δάκτυλά τους. Η πιπίλα στον 4ο μήνα, επαναλαμβάνω όταν και εφόσον την έχει ανάγκη το βρέφος, δεν αντιμάχεται τον θηλασμό του οποίου είμαι φανατικός υπέρμαχος. Έχει περάσει ο κίνδυνος της σύγχυσης της θηλής, ενώ μαζί με τον αποκλειστικό θηλασμό προστατεύουν από το σύνδρομο του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (μεγαλύτερη συχνότητα ακριβώς σε αυτή την ηλικία των 4ων με 6 μηνών). Είναι άδικο και πολλές φορές ακατόρθωτο να έχουμε την απαίτηση από την σύγχρονη μητέρα, που συχνά επιστρέφει στην δουλειά της ή που έχει και μεγαλύτερα παιδιά να φροντίσει κλπ, να αποτελεί και την πιπίλα για το βρέφος της. Μπράβο σου που τα κατάφερες χωρίς πιπίλα, όμως μπορεί να ήσουν τυχερή και το μωρό σου απλώς να μην είχε ανάγκη την πιπίλα (υπάρχουν και μωρά που δεν χρειάζονται πιπίλα ούτε δάκτυλο). Όμως μην έχεις τις ίδιες προσδοκίες και από τις υπόλοιπες θηλάζουσες διότι δεν είναι τόσο απλό. Σε αντίθεση με εσένα, εγώ έχω δει πολλά παιδιά μέχρι και μετά τα τέταρτα γενέθλιά τους να βυζαίνουν μανιωδώς το πληγωμένο δάκτυλό τους. Από την άλλη, όντως έχω δει και πολλά παιδιά ίδιας ηλικίας να έχουν συλλογή από πιπίλες. Και στις δύο περιπτώσεις τα δόντια στραβώνουν και το μωρό είναι εξαρτημένο και προσκολλημένο στην στοματική ικανοποίηση. Απλά στην περίπτωση της πιπίλας, η συνήθεια είναι συνδεδεμένη με αυτήν και όταν αποφασίσουμε να την «κόψουμε» τα παιδιά δεν εφευρίσκουν τα δάκτυλα. Το πρόβλημα είναι ότι το δάκτυλο δύσκολα «κόβεται»…
Μπράβο σου που θηλάζεις την κόρη σου και στου εύχομαι να συνεχίσεις για όσο διάστημα θέλετε μαμά και κόρη. Προσπάθησε να συμπαρασύρεις και άλλες μανάδες στον υπέροχο κόσμο του θηλασμού, απλώς να θυμάσαι ότι κάθε περίπτωση έχει τις δικιές της ιδιαιτερότητες και μπορεί να έχεις το αντίθετο αποτέλεσμα όταν έχεις υπερβολικές απαιτήσεις από τις μητέρες που θηλάζουν.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο και την αφορμή που μου έδωσες να απαντήσω (αν δεν έχεις διαβάσει ακόμα την συνέχεια της ανάρτησης, σου προτείνω να την διαβάσεις και να ρίξεις μια ματιά και στα σχόλια).
Καλό σου καλοκαίρι και καλή ανατροφή της κόρης σου (είμαι σίγουρος ότι θα κάνεις ότι μπορείς για αυτό!).

pediatre είπε...

Babybaby babybaby… Καλησπέρα και από εμένα.
Τις πρώτες βδομάδες ζωής είναι προτιμότερο να μην χρησιμοποιούμε πιπίλα και όταν το μωρό έχει «κρίση κλάματος», να το ηρεμούμε στο στήθος, ώστε ακόμα και στην περίπτωση που δεν πεινάει να αυξήσουμε την παραγωγή γάλατος (εδώ έχει νόημα το παραπάνω σχόλιο της «κι αγνάντευε»). Όλοι οι κανόνες περί θηλασμού είναι για να μας βοηθήσουν να τα καταφέρουμε όσο καλύτερα γίνεται. Σταματούν να έχουν νόημα εκεί που η δυάδα μωρό και μαμά τα βρίσκουν μεταξύ τους. Αφού θηλάζεις αποκλειστικά το μικρό σου και μεγαλώνει καλά, πιπίλα ή χωρίς πιπίλα, τα καταφέρνετε μια χαρά οπότε μην ανησυχείς για κανόνες…
Σου εύχομαι να συνεχίσεις να θηλάζεις για πολύ καιρό ακόμα το μωρό σου και αν νομίζεις ότι μπορώ να σε βοηθήσω μην διστάσεις να επικοινωνήσεις μαζί μου (στο site μπορείς να μου γράψεις mail ή ακόμα και να με πάρεις τηλέφωνο).
Καλό σου καλοκαίρι.

Μαμα Χριστινας είπε...

Καλησπερα σας και απο μενα!Η 10 μηνων κορη μου πιανει πιπιλα απο τις 20 μερες περιπου κατι που δεν θα το κανω αν με το καλο κανω κιαλλο παιδακι γιατι θεωρω οτι μου δημιουργησε προβλημα στην εδραιωση του θηλασμου και με εκανε να ξαναπερασω αυτο το σταδιο και αργοτερα.Συμφωνω ομως με την χρηση της μετα απο τις 6 εβδομαδες .Θελω να μοιραστω με τις μητερες που διαβαζουν τα πολυ ωραια αρθρα σας οτι η πιπιλα δεν μου δημιουργησε προβλημα στον θηλασμο,καθως η μικρη θηλασε 6 μηνες αποκλειστικα χωρις να πιει ποτε συμπληρωμα ή τσαι και θηλαζει ακομα,και μου λυσε πολλες φορες τα χερια καθως ειμαι μονη κ χωρις βοηθεια απο κανεναν στο σπιτι.Θα ηθελα να μπορω να γινομαι πιπιλα για το παιδι μου γαιτι αυτο θεωρω οτι ειναι το καλυτερο αλλα δεν μπορουσα και επειδη καθως ειπατε κ σεις ο θηλασμος ειναι αυτος που μας ενδιαφερει και η επιτευξη του και στο δευτερο πρωτα ο Θεος μετα τις 6 εβδομαδες θα δωσω

pediatre είπε...

Μαμά Χριστίνας… τι όμορφος τίτλος! Ευχαριστώ, για τα καλά λόγια
Μπράβο σου που πέτυχες πλήρως τον 1ο στόχο του αποκλειστικού θηλασμού για τους πρώτους έξι μήνες, ελπίζω να συνεχίσεις μέχρι τουλάχιστον τον 1ο χρόνο, όταν και εισαγάγουμε τα υπόλοιπα τρόφιμα και από εκεί και πέρα για όσο θέλετε εσύ και η Χριστίνα.
Συμφωνώ και με τα σχόλια σου για την πιπίλα.
Με το καλό να έρθει και η συνέχεια .

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα σας γιατρε. Αν και βλέπω οτι έχει περάσει καιρός απο την τελευταία απάντηση στο θέμα, θα ήθελα να ρωτησω κάτι που με προβληματίζει πολύ. Η κόρη μου είναι 3 μηνών και εγώ σε ενα μήνα απο τώρα θα γυρίσω στη δουλειά και θα λειπω για 5 ώρες συνολικά. Θηλάζει αποκλειστικά και ο σκοπός μας είναι να το κάνει για όσα χρόνια ( ή μήνες ) θέλει. Δεν την έχω δώσει πιπιλα απο πεποίθηση οτι μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες για θηλασμό πέραν του έτους. Το βάρος της ακολουθεί την 15η εκατοστιαία. Γενικά, θα έλεγα ότι δυσκολεύεται να κοιμηθεί. Συνολικά, σπάνια ξεπερνά τις 12 ώρες το 24ωρο. Κοιμάται παντα με το στήθος και λίγες φορες στο μάρσιπο αγκαλιας. Γιαυτό φοβάμαι οτι χωρίς πιπιλα η αδελφή μου που θα την προσέχει όσο λειπω δεν θα μπορεί να την κοιμησει. Το ερώτημα είναι: αν δώσω πιπιλα και αν την πάρει, υπάρχει πιθανότητα να αρνείται μετα το στήθος για να κοιμηθεί ( πράγμα το οποίο δεν θα ήθελα καθόλου! ). Ευχαριστώ πολύ

Ανώνυμος είπε...

Kalispera giatre! To mwraki mou einai 12 minon twra stamatisa ton thilasmo kai twra televtea arxise na pipilaei to xilaki tou! H paidiatros pou ton parakolouthei leei na tou dwsw pipila alla den thelei me tipota! Mipws mporeite na mou dwsete kamia sumvouli ti na kanw?????
.

pediatre είπε...

Καλησπέρα!
Λυπάμαι που χρειάστηκε να κόψετε το θηλασμό... Όμως, είναι επίσης κρίμα, σε μια ηλικία που άλλοι επιχειρούν να κόψουν την πιπίλα να "επιχειρήσετε" να τη μάθετε.. Δε νομίζω ότι υπάρχει κανένας λόγος να τον πιέσετε σε αυτή την ηλικία να μάθει την πιπίλα, ειδικά τη στιγμή που δεν επιλέγει το δάκτυλο για να ηρεμήσει. Πολύ φοβάμαι ότι ακόμα και αν του επιβάλλεται την πιπίλα, η συνήθεια με το χειλάκι θα συνεχιστεί...
Μάλλον αξίζει περισσότερο να το αγνοήσετε, μπορεί απλά να σχετίζεται με την οδοντοφυΐα και να υποχωρήσει μόνο του. Αντιθέτως αν δείξετε σημάδια αγωνίας και προσπάθειας να του το σταματήσετε, μπορεί να βρεθείτε να εκπαιδεύετε αθελά σας το παιδί να το κάνει...
Να είστε καλά.

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

Καλησπέρα γιατρέ αν και παλιό το θέμα θα ηθελα να κανω μια ερώτηση...!
Εχω δυο δίδυμα αγορια 4 μηνών...!!!
Ο ένας παίρνει κανονικά την πιπίλα του ενώ ο άλλος πιο πολυ λες οτι μασάει μαστίχα παρα ρουφάει πιπίλα...!!!
Οταν ηταν βρέφος του έδινα την σιλικόνη της ΜΑΜ αλλά επειδή πάλευα με τον θηλασμό του την σταμάτησα κ η αλήθεια ειναι οτι απο δυο μηνών που ξανά προσπάθησα να του την δώσω παλεύουμε...!
Μετά στους 3 μήνες δοκίμασα την καουτσούκ της ΝΥΚ απο 6 μηνών κ πάνω κ η αλήθεια ειναι οτι οταν του την κρατάω την θελει αλλά δεν μπορεί να την βεντουζαρει...!!! Υπαρχει περίπτωση να θελει την πιο μεγαλη;;;
Υ.γ. Ειναι μεγάλο μωρο...!!! 7500 κιλά κ 69 πόντους...!!!
Σας παρακαλώ προτείνετε μου κατι!!!!
Ευχαριστώ πολυ!!!

Tatimetk είπε...

Καλησπέρα γιατρέ, πολύ χρήσιμο άρθρο, πολύ όμορφα διατυπωμενο! Είχα μεγάλη αμφιθυμια στο θέμα πιπίλα. Η μπεμπα μου είναι σχεδόν δύο μηνών, θηλαζει αποκλειστικά και κάνει πολλούς εμετους, από γουλιτσες, αναγωγες μέχρι ρουκετες. Ο παιδίατρος μου είπε μόνο πως από τη στιγμή που παίρνει βάρος να μην ανησυχώ. Η σύμβουλος θηλασμού μας από την άλλη, σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία, κατέληξε πως έχουμε υπερπαραγωγή και μεταξύ άλλων επιμένει πλέον για πιπίλα. Το πρόβλημα είναι πως η μικρή δεν τη παίρνει για κανένα λόγο! Συνεχίζει μαραθωνιους θηλασμούς και εμετους.. Σας παρακαλώ για τη γνώμη σας.. Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Ανώνυμος είπε...

Καλησπερα γιατρε! Εχω ενα μωρακι 40 ημερων που το θηλαζω αποκλειστικα. Τωρα τελευταια ειναι πολυ υπερκινητικο και δεν κοιμαται ευκολα, ουτε πανω στο στηθος. Σημερα δοκιμασα εκει που γκρινιαζε να δοκιμασω πιπιλα κ την δεχτηκε ευχαριστως. Πιστευεε οτι μπορει να μου δημιουργησει προβλημα στον θηλασμο; Επισης, μηπως ειναι πολυ νωρις;