Σάββατο 16 Αυγούστου 2008

Ιπτάμενοι ήρωες

Συχνά νιώθω την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας, για θέματα όχι κατ' ανάγκη παιδιατρικής φύσης. Προσπαθώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου, για να μην αλλοιώσω το χαρακτήρα του blog.
Αυτό που ακολουθεί είναι ένα mail που έλαβα από τον Περιβαλλοντικό Σύλλογο Ρεθύμνου. Αποδίδει γλαφυρά το προβληματισμό μου για πολλούς από τους αφανείς ήρωες της καθημερινότητας μας. Από γιατρούς που εφημερεύουν σχεδόν μέρα παρά μέρα, νοσηλευτές που καλύπτουν 30 και 40 ασθενείς αντί για 4-5 όπως θα έπρεπε, αστυνομικούς που καλύπτουν χιλιάδες πολίτες χωρίς να φτάνουν ούτε για να πάρουν άδεια, πυροσβέστες που περνούν μέρες μακριά από τα σπίτια τους, άυπνοι για μέρες αρκετές φορές, δημοτικούς υπαλλήλους καθαριότητας που ρισκάρουν την υγεία τους, δουλεύοντας εξαντλητικά, απλήρωτοι για εβδομάδες. Όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί που δουλεύουν για το κοινό καλό, αμείβονται ισχνά, και που πολλές φορές για να μπορέσουν να ζήσουν την οικογένεια τους, αναγκάζονται να δουλεύουν και σε άλλα μεροκάματα τρόμου…
Πρόκειται για όλους αυτούς, τους οποίους θεωρούμε δεδομένους, πολλές φορές μάλιστα και βολεμένους στο δημόσιο και που εύκολα τους ασκούμε σκληρή κριτική, λες και εκείνοι ευθύνονται για την κατάντια αυτού που λέμε Ελληνικό Κράτος.
Μπορεί να μην αφορά άμεσα τα παιδιά, τα αφορά όμως έμμεσα, μια που περιγράφει τον κόσμο στον οποίο τα προορίζουμε να ζήσουν…




ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
Το Σάββατο, 12/7/2008, πηγαίνοντας για μπάνιο, στη Σκύρο, βρέθηκα μπροστά σε μια εξαιρετικά δυσάρεστη έκπληξη, διαπιστώνοντας οτι το σύννεφο στο βάθος δεν ήταν ακριβώς σύννεφο, αλλά πυκνός καπνός.
Ήταν καπνός από μεγάλη φωτιά στο πευκοδάσος που κάλυπτε το βόρειο κομμάτι του μικρού νησιού.
Και ήταν μεγάλη η φωτιά γιατί λίγα λεπτά αργότερα, μόλις βρέθηκα στην αμμουδιά της Καλαμίτσας, είδα τα πυροσβεστικά Canadair CL-415 να κατεβαίνουν στη θάλασσα γι’ ανεφοδιασμό, κι ήταν επτά (από τα 10 που διαθέτουμε!!!).
Αν και είχαν αρχίσει νωρίτερα τις ρίψεις, να μιλήσω μόνο γι’ αυτό που είδα:
Με τα μάτια μου, λοιπόν, τα έβλεπα, εξήμισι ώρες, να πηγαινοέρχονται σε κύκλους χτυπώντας το θηρίο που είχε ξυπνήσει απ’ το πρωί και κατάτρωγε το δάσος.
Ορμούσαν μέχρι που νύχτωσε, ξανά και ξανά, χωρίς ανάσα, χωρίς φαί, ακατούρητοι, ακούραστοι, χωρίς φόβο, πολεμώντας με τις μικρές τους υδάτινες λόγχες να γκρεμίσουν το θεόρατο καθεδρικό των πύρινων γλωσσών.




Δεν φοβήθηκαν ούτε όταν, κατά τις δύο το μεσημέρι, το τέρας σηκώθηκε όρθιο και ούρλιαξε τόσο δυνατά που ο καπνός του έφτασε στο Σούνιο.
Από κοντά πολέμαγαν και δύο ελικόπτερα, αυτά που είναι σαν τεράστιες ακρίδες, πολύ μικρά όμως στην άνιση μάχη.
Και δεν έφυγαν, παρά μόνο σαν νύχτωσε και δε βλέπανε άλλο.
Και απ’ τα χαράματα της Κυριακής ξανάρχισε ο πόλεμος.
Μέχρι που τελικά, νικήσανε.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Όσες ώρες τα έβλεπα, τα Canadair γύριζαν σε κύκλους των οκτώμισι λεπτών (άντε πες εννέα), δηλαδή έκαναν τουλάχιστον 43 ρίψεις το καθένα.
Με 5,5 τόνους νερό περίπου σε κάθε ρίψη κουβάλησαν και έριξαν στη φωτιά τουλάχιστον 236 τόνους νερού το καθένα.
Και συνολικά ρίξανε, όσο τα έβλεπα εγώ, πάνω από 1655 τόνους νερού.
Οι 43 ρίψεις αντιστοιχούν σε όσες απο/προσγειώσεις κάνει ένα πλήρωμα Boeing 747 σε 6 μήνες, αν δεν κάνω λάθος.
Η μέγιστη ταχύτητα των CL-415 είναι 375 km/h (λίγο πιο γρήγορα από Formula 1), ενώ όταν κάνουν ρίψη, πετούν (?) με 195 km/h (πιο αργά από την τελική του οικογενειακού μας αυτοκινήτου).
Το κάθε πλήρωμα αποτελείται από δύο άτομα που ανήκουν στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία.


ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Είναι πιλότοι, αλλά όχι τέτοιοι πιλότοι:

Είναι στην Πολεμική Αεροπορία, αλλά όχι σ’ αυτήν την Πολεμική Αεροπορία:
Έχουν τελική μεγαλύτερη από Formula 1, αλλά δεν οδηγούν Formula 1.








Και δεν έχει βέβαια, καμία σχέση ο μισθός τους με αυτόν των πιλότων της Formula 1!


Δεν πετούν σε ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, πετούν μέσα σε καπνό και φλόγες.
Οι σμαραγδένιες θάλασσες, που κολυμπάμε εμείς που «βλέπουμε» είναι νερό για να σβήσει η φωτιά.

Όταν, όταν και αν, τελειώσουν και γυρίσουν στην Ελευσίνα δεν τους περιμένει κανείς.

Δεν απεργούν. Ποτέ!

Δεν επιτρέπεται να είναι ευρύπυγοι, άρα δεν συνδικαλίζονται.

Δεν είναι αρμόδιοι, άρα είναι υπεύθυνοι.

Δεν φορούν φανταχτερές στολές και δεν εμφανίζονται ποτέ σε κανάλια.

Η γειτονιά τους ξέρει μόνο οτι δουλεύουν (!) στην Αεροπορία.

Δεν θα αναφερθεί ποτέ κανείς γι’ αυτούς με το μικρό τους όνομα.

Ούτε με το επίθετο, διότι

είναι ανώνυμοι!!!

Νομίζω όμως, οτι θυμάμαι κάποιους αριθμούς:
2049
2044
2054
2053
2050
2052
2051

ΑΦΙΕΡΩΣΗ
Με κατανόηση, στην παγκόσμια κότα, που δήλωσε σε «κανάλι» στην τελευταία φωτιά του Υμηττού «...τ’ αεροπλάνα κάνανε μία ώρα να ‘ρθουν...» !!!
Μία, να είναι η ώρα σας, μαντάμ.
Κι εκείνη, στο κρεβάτι!

ΕΥΧΗ
Την έχει κάνει η γιαγιά μου:
«Γειά στα χεράκια σας παλληκάρια μου»
και,
«Να σας χαίρεται η μανούλα σας λεβέντες μου»
Και η γυναίκα σας και τα παιδιά σας κι εμείς
οι κολυμβητές, οι παρατηρητές, οι αμέτοχοι,
οι ευγνώμονες

Υ.Γ. Σαν παρατηρητής, κολυμβητής, αμέτοχος και θλιβερά ανίκανος, έσφιγγα ασυναίσθητα τις γροθιές μου όταν οι πιλότοι πίεζαν (και ίσως με τα ίδια τους τα χέρια τους τραβούσαν) τα CL-415, να σηκωθούν φορτωμένα, βογγώντας από την Καλαμίτσα.
Ο ήχος από τους P&W, που αγωνίζονταν να ισορροπήσουν τα αεροπλανάκια που κλυδωνίζονταν στο δυνατό Βοριά δεν είχε τίποτα το ηρωικό, το φαντασμαγορικό, τέλος πάντων!

- Γιαγιά, οι άγγελοι έχουν φτερά;
- Έχουν, αγόρι μου.
- Γιαγιά, οι άγγελοι έχουν ονόματα;
- Έχουν αγόρι μου.
- Και πώς τους λένε:
- 2049, 2044, 2054, 2053, 2050, 2052, 2051.

9 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Mε συγκίνησες πάλι...
ΑΞΙΑ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ!!!!
ΗΡΩΕΣ, που με αυτοθυσία δίνουν κάθε καλοκαίρι μεγάλο αγώνα

ΕΥΓΕ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ στους ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΜΕ ΦΤΕΡΑ, ΟΝΟΜΑΤΑ, ΝΙΑΤΑ, ΥΠΟΧΡΩΣΕΙΣ αλλά προ πάντων ΣΥΝΕΠΕΙΑ, ΦΙΛΟΤΜΟ ΚΑΙ ΨΥΧΗ!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Φωτεινή S είπε...

Τι έγινε, Νίκο?
Η ανάρτηση φαίνεται παλιά, αλλά δεν την πήρα είδηση?
Φοβερό το αφιέρωμά σου σ' αυτούς τους ΗΡΩΕΣ. Επιπλέον σε μια συνέντευξη (ούτε θυμάμαι πού και σε ποιον) είχε αναφερθεί ότι οι συνθήκες μέσα στην καμπίνα τους είναι συνθήκες υψικάμινου. Τρελές θερμοκρασίες.
Να είστε όλοι πάντα καλά! (Ελένη, Ερμής, Χαρούλα κι εσύ μαζί τους)

pediatre είπε...

Γλαρένια μου κυρά… δυστυχώς, τους θαύμασα και εγώ προχθές σε δράση… Αντιμετώπισαν αποτελεσματικά, πυρκαγιά στο νότιο Ρέθυμνο. Οι 5ήμερες διακοπές μας, κράτησαν μόλις μιάμιση μέρα. Η φωτιά, άναψε από ότι λένε, μετά από την προσπάθεια κάποιου ντόπιου να «καπνίσει» κάποια μελίσσια (καλοκαιριάτικα και με αέρα!). Τι να πεις, κάποιος επιτέλους πρέπει να μας προστατέψει από την βλακεία μας. Κάηκαν ελιές, ζώα, νομίζω ένα σπίτι και κινδύνεψαν μέχρι και οι φοίνικες στο ποταμό του Πρέβελη. Σώθηκαν από τις ασταμάτητες προσπάθειες 2 ελικοπτέρων και 2 αεροπλάνων…
Να είναι καλά που με αυτοθυσία μας προστατεύουν…
Πολλά πουπουλόφιλα

Φωτεινή… προσπαθώ να μην ξαναπεράσει μεγάλο διάστημα χωρίς ανάρτηση. Για να το καταφέρω αυτό, προσπαθώ όποτε έχω έμπνευση και κυρίως χρόνο, να φτιάχνω ανάρτηση/εις σταδιακά και να τις αποθηκεύω χωρίς να τις ανακοινώνω μέχρι να είναι έτοιμες. Μάλλον ο …«πανόπτης», βάζει για ημερομηνία δημοσίευσης αυτή της πρώτης αποθήκευσης. Έχεις λοιπόν απόλυτο δίκιο, η ανάρτηση εμφανίστηκε στο blog ανήμερα ή την επόμενη της Παναγίας.. δηλ λίγο πριν φύγουμε για Λίγκρες όπου οι ονειρεμένες μας διακοπές, ολοκληρώθηκαν πρόωρα. Να είναι καλά αυτά τα παλικάρια. Όπως περιγράφει το mail που δημοσίευσα, πετούσαν για ώρες μέχρι που ο ήλιος κρύφτηκε και αξημέρωτα μας ξύπνησε ο ήχος των μηχανών τους. Η λέξη ΗΡΩΕΣ είναι το λιγότερο που μπορούμε να τους χαρίσουμε…
Να είστε και εσείς καλά και μην χάνεις ευκαιρία να κάνεις εκδρομικές εξορμήσεις νότια, με μπόλικο φωτογραφικό υλικό!

Φωτεινή S είπε...

Νίκο μπορείς να διορθώνεις την ημερομηνία ανάρτησης από το επιλογές ανάρτησης κάτω αριστερά από τις ετικέτες.
Νότια, έχω καιρό να πάω, αλλά τα κατακάψανε κι αυτά τα μέρη.

pediatre είπε...

Φωτεινή… σε ευχαριστώ πολύ! Το διόρθωσα ήδη…
Και εγώ με τα μωρά είχα καιρό να πάω νότια (ειδικά για να μείνω μερικές μέρες). Ήταν όνειρο και ακόμα και για τόσο άξιζε. Θα το επαναλάβουμε σύντομα…

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Και στο Σπήλι σε ακολούθησαν φωτιές, η περιγραφίμενη στη Σκύρο από χωματερή σκουπιδιών υποθέτω, αχ εργατοώρες θυσία χαμμένες αλλά σωστά μας απογειώνεις με του ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΜΕ ΦΤΕΡΆ.Και γώ την άκουγα τη σοφή γιαγιά μου!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημένε Pediatre,
πρώτ απ΄όλα ευχαριστώ για την αναφορά στις διατροφικές συνήθειες των παιδιών 2-3 ετών.
δυστυχώς πριν λίγες ημέρες κάνοντας διακοπές στο χωρίο μου (Ιρια Αργολίδας) έγινα μάρτυς αυτής της υπεράνθρωπης προσπαθειας των πιλότων, για την οποία έγραψες, τι να πω, εξαιρετικά... Για δυο ημέρες -λόγω φωτιάς στην περιοχή- πετούσαν αεροπλάνα και ελικόπτερα. Με το πρώτο φως της ημέρας και μέχρι τη σχεδόν τη δύση του ηλίου, αδιάκοπα. Ενα πολύ μεγάλο "ευχαριστώ" και σε αυτούς...
καλό υπόλοιπο καλοκαίρι σε όλους!Βασιλική - Ναύπλιο

pediatre είπε...

Dionysos… το περιστατικό που έχω αναρτήσει, δεν έτυχε σε εμένα. Μου το έστειλαν με mail από τον Περιβαλλοντικό Σύλλογο Ρεθύμνου και επειδή μου «μίλησε», είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Λίγες μέρες μετά, ένιωθα σε όλο το μεγαλείο τους, τα συναισθήματα που περιγράφει, όντας ανήμπορος λουόμενος στις Λίγκρες. Το μόνο που κάναμε ήταν όποτε πλησίαζαν σε απόσταση που να μπορούν να μας διακρίνουν να προτρέπω τα δίδυμα να τους χαιρετάμε, προσπαθώντας να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας.

Βασιλική… Χαίρομαι που αναγνώρισες την αναφορά σε αυτό που μου ζήτησες (μαζί και η Μαρία από την Αθήνα). Το ποστ δέχτηκε το αρνητικό σχόλιο από την καλή μου, ότι πλατιάζει και ότι δεν υπήρχε λόγος για την εμβόλιμη αναφορά στα φαγητά. Πως φαίνεται ότι δεν διαβάζει το blog (πόσο μάλλον τα σχόλια…). Ελπίζω να σας βοήθησα.
Η ιστορία με τους πιλότους είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη, συγκινητική και δυστυχώς την βίωσα και εγώ(όπως φαντάζομαι ήδη διάβασες).

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημένε Pediatre,
Εδώ με ένα παιδί και τα έχω παιξει, φαντάζομαι τι γίνεται με δυο παιδιά. τι να πρωτοπρολάβεις να κάνεις; να γράψεις, να διαβάσεις ή να ξεκουραστείς?
Σχετικά με το γάλα που ανέφερες, έχω μια απορια: γιατί π.χ. το Νουνου kid αναφέρει στην ετικέτα του "ρόφημα γάλακτος" και όχι γάλα; Υποψιάζομαι οτι αυτό γίνεται γιατί είναι εμπλουτισμένο με βιταμίνες κ.λπ. αλλά είναι όντως έτσι? ευχαριστώ΄! Βασιλικη - Ναύπλιο