Παιδιατρικό μασάζ και όχι μόνο...

Η αναμενόμενη αυξημένη δουλειά μετά την απουσία μιας (ολόκληρης!!) εβδομάδας, με κρατά μακριά από πολλά ευχάριστα, όπως το γράψιμο. Με έφερε όμως κοντά στα πιτσιρίκια που μου έλειψαν.
Μου λείπουν τα παιδιά μου, λέω στην καλή μου ενώ περιδιαβαίναμε τους δρόμους της Βαρκελώνης. «Ε! φυσικό δεν είναι…» μου απαντά. Όχι, δεν εννοώ μόνο τα δικά μας, αυτά μου λείπουν πριν βγω από την πόρτα, για του ιατρείου λέω. Λίγα λεπτά αργότερα εκτός από τα χαμόν και τα άλλα αλλαντικά που ψωνίσαμε ως τυπικοί έλληνες, αγόραζα και 5 κουτιά τσιρότα για παιδιά με τον Shrek επάνω. Δεν έχουν έρθει στην Ελλάδα ακόμα, εξηγώ στην απορούσα σύζυγο. Ένεκα η παγκοσμιοποίηση, είτε είσαι σε μαγαζί στην Βαρκελώνη είτε στους Αμπελόκηπους σε εμπορικό κέντρο, τα ίδια πράγματα βρίσκεις. Κάτι μαγνητάκια για το ψυγείο φέραμε για δωράκια-σουβενίρ! Ε, και τα τσιρότα με τον Shrek, που ήρθαν να εμπλουτίσουν το οπλοστάσιο του ιατρείου μου ή μάλλον το …δωροστάσιο του ιατρείου μου.
Σκαρώνω από ζελεδάκια και αυτοκόλλητα, μέχρι DVD με παιδικά από τις εφημερίδες και τσιρότα-τατουάζ με τις πριγκίπισσες ή τον Ντόναλντ και τον Μίκυ (μπλε τα αγοράκια, ροζ τα κοριτσάκια…), για να κερδίσω την εμπιστοσύνη των μικρών. Μια από τις εμπνεύσεις μου για να καθησυχάσω τα παιδιά όταν τους εξετάζω την κοιλίτσα είναι ότι τους κάνω μασάζ. Έλα, έλα τώρα που δεν θέλεις να σου κάνω μασάζ, εδώ ουρά μαζεύονται από έξω και εσύ που είσαι μέσα. Ενώ, λοιπόν μαλάζω και ψηλαφώ την κοιλίτσα τους, αρχίζω κοιτώντας το ταβάνι να μαντεύω τι έφαγαν ή τα ρωτώ (τα μεγαλύτερα) τι ομάδα είναι. Τις περισσότερες φορές χαλαρώνουν και συνεργάζονται.
Η έκπληξη μου ήρθε προχθές από την Θάλεια, μια κούκλα 3 χρονών με πυρετό, η οποία οριακά με εμπιστεύεται και με φοβάται. Άλλες στιγμές την ξεγελάω με κάποιο κουκλάκι και καταφέρνω να την ακροαστώ, άλλες κυριεύεται από πανικό στην αγκαλιά της μαμάς της και σχεδόν κλαίγοντας την παρακινεί να φύγουν. Όταν λοιπόν, έφτασε η εξέταση στην κοιλιά χρησιμοποίησα το κόλπο με το μασάζ. Όντως, ησύχασε λίγο λέγοντας «μασαζάκι και φεύγουμε έτσι;!». Ναι, της απαντώ, για να την νιώσω έκπληκτος κάτω από τα χέρια μου, να γυρίζει μπρούμυτα!! Επ! περίμενε πρώτα την κοιλίτσα και μετά την πλατούλα. Την επανέφερα για λίγο στην τάξη, ολοκλήρωσα την κλινική μου εξέταση και στην συνέχεια …της έκανα για μερικά δευτερόλεπτα μασάζ στον αυχένα και την πλάτη. Αυτό ήταν το κουμπί της και χθες που ήρθε για επανεξέταση, με προειδοποίησε μπαίνοντας, ότι ήρθε για το μασάζ!
Είναι άπαιχτα τα πιτσιρίκια και η φαντασία τους. Το σκηνικό με την Θάλεια μου θύμισε τον Γιώργο, ένα μαγκάκι 7-8χρονών που είχα εξετάσει και πάλι για πυρετό, πριν από ένα χρόνο περίπου. Τότε, επειδή είχε έντονα κόκκινο λαιμό, για να διαπιστώσω εάν χρειάζεται ή όχι αντιβίωση του έκανα Strep-test. Παίρνουμε με ένα βαμβακοφόρο στυλεό λίγο επίχρισμα (το λέω λίγο σάλιο στα πιτσιρίκια για να μην αγχώνονται) και με κάτι αντιδραστήρια, σε λίγα λεπτά διαπιστώνουμε εάν υπάρχει Στρεπτόκοκκος στο λαιμό. Έκανα το τεστ, ψιλοαναγούλιασε ο έρημος ο Γιώργος, τον γλύκανα όμως με ένα ζελεδάκι και πατσίσαμε. Το τεστ ήταν θετικό, οπότε ο μικρός πήρε για ένα δεκαήμερο αντιβίωση. Την επόμενη φορά που ήρθε στο ιατρείο, είχε μεσολαβήσει κανένα τρίμηνο, τον ακούω αποσβολωμένος να λέει μπαίνοντας «θα με εξετάσεις όμως δεν θα μου κάνεις στριπτήζ!». Είχα μείνει με ανοιχτό στόμα, όταν άκουσα την μαμά του να εξηγεί «έτσι, λέει το τεστ που του κάνατε την άλλη φορά…»