Δευτέρα 9 Ιουλίου 2007

Παραλία, μία μέλισσα και μόνο δύο τσιγάρα φτάνουν!

Μπάνιων συνέχεια!
Ναι, αν και μένουμε στο Ρέθυμνο, μόνο τώρα καταφέραμε να ξαναπάμε με τα μωρά για μπάνιο. Κάτι σαν τους Αθηναίους που όλο λένε ότι κάποια στιγμή θα πάνε στην Ακρόπολη, δίπλα είναι, και γερνάν βλέποντας την από καρτ ποστάλ. Καλά, εντάξει όχι τέτοιο χάλι, όμως ένεκα η δουλειά, μόνο τις Κυριακές έχουμε. Θα μου πεις τι γκρινιάζεις κάποιοι δεν έχουν ούτε αυτές...
Από τα μικράτα μου, είχα οικολογικές ανησυχίες. Κάτι η ανατροφή μου, κάτι οι εφηβικές και μεταεφηβικές ιδεολογικές αναζητήσεις, με έκαναν να θεωρώ το σεβασμό στο περιβάλλον, μονόδρομο. Μια άλλη μεγάλη ιδεολογική μου ανακάλυψή, είναι ότι την επανάσταση πρέπει να την ξεκινήσεις από την καθημερινότητά σου. Θεωρώ υποκρισία, τα δάκρυα για την οικολογική καταστροφή του δρυμού, από άτομα που πετούν σκουπίδια και αναμμένα τσιγάρα από τα παράθυρα του αυτοκινήτου. Πώς μου προέκυψαν όλα αυτά; Τα σκέφτομαι αντικρίζοντας το ναρκοπέδιο από γόπες, στο σημείο όπου ετοιμάζομαι να στρώσω την πετσέτα για τα πιτσιρίκια μου.
Όταν πριν από αρκετά χρόνια, είχα την κακή συνήθεια να καπνίζω, μάζευα τις γόπες και τις έπαιρνα μαζί μου φεύγοντας. Δεν ήθελα η δική μου συμβολή στην ομορφιά της παραλίας που με φιλοξένησε, να είναι αποτσίγαρα. Και να φανταστείς ότι τότε, ακόμα μακριά νυχτωμένος από ιατρική, δεν ήξερα ότι αν ένας ενήλικας φάει δύο τσιγάρα, η δόση της νικοτίνης είναι θανατηφόρα! Θα μου πεις για αυτό δεν τα τρώμε και τα καπνίζουμε. Σωστά, το κάπνισμα είναι αργός θάνατος και ποιος βιάζεται να πεθάνει. Έλα όμως που τα πιτσιρίκια δεν τα ξέρουν όλα αυτά τα εμπνευσμένα. Τα πάντα πρέπει να περνούν από το στόμα για μια δοκιμή, και δυστυχώς ήδη από το στόμα αρχίζει η απορρόφηση της νικοτίνης. Δεν χρειάζεται καν να τα καταπιούν. Επίσης δεν χρειάζεται να είσαι παιδίατρος για να φανταστείς ότι η θανατηφόρος δόση είναι πολύ μικρότερη για τα μικρά παιδιά. Θυμάμαι, όταν είχαν ρωτήσει τον κ Βλάχο, τον διευθυντή του κέντρου δηλητηριάσεων, από τι κινδυνεύουν περισσότερο να δηλητηριαστούν τα ελληνόπουλα, χωρίς να διστάσει απάντησε το τσιγάρο. Κρίμα είναι να μην τα έχω ταΐσει γόπες θαλάσσης και να δοκιμάσουν πρώτα στεριάς… Όλα αυτά τα σοφά, τα σκέφτομαι διπλωμένος και μαζεύοντας (για να μην πω φορτώνοντας). Ορίστε, επιτέλους και κάπου που θα μου φανεί χρήσιμος ο στρατός και η εκπαίδευση στο ...γόπινγκ!
Τις νοσταλγικές μου σκέψεις διέκοψαν οι σπαραχτικές φωνές ενός μικρού κοριτσιού. Μια καθόλου ευγενική μέλισσα, με καθαρά αυτοκτονικές τάσεις, μπροστά στο μπουτάκι της μικρής, έθεσε στον εαυτό της το υπαρξιακό ερώτημα, "το τσιμπάς τώρα ή δεν το τσιμπάς", και πήρε την ολέθρια απόφαση να το τσιμπήσει. Η μικρή έκλεγε ή μάλλον ούρλιαζε απαρηγόρητη! Εγώ, φουσκώνοντας από περηφάνια για την προνοητικότητα μου, σπεύδω να προσφέρω στην απελπισμένη μαμά, ένα "στικ αμμωνίας". Αφού ηρέμησε λίγο την μικρή η μαμά της, με άφησε να τσεκάρω το σημείο του τσιμπήματος, μήπως η μέλισσα είχε αφήσει στο δέρμα το κεντρί της για σουβενίρ. Ευτυχώς, η αμμωνία έκανε το θαύμα της, και η μικρή χωρίς κεντρί στο μπουτάκι και με κάπως κοκκινισμένα μάτια από το κλάμα, πήγε να ξεχαστεί με τον μπαμπά της στη θάλασσα.
Ευτυχώς που είχα μαζί μου την αμμωνία γιατί ξέρετε ποια είναι η εναλλακτική! Γελάτε εε! Ναι, όντως οι πρόσκοποι ανακουφίζουν τον πόνο από τα τσιμπήματα ανακουφίζοντας ταυτόχρονα και την κύστη τους… Έξυπνο, γιατί εκτός αν έχεις ουρολοίμωξη, τα ούρα είναι στείρα και συνήθως με μπόλικη αμμωνία. Αμμωνία στην μέλισσα, ξύδι στην σφίγγα, λόγω διαφορών στο κεντρί.
 Τώρα πως θα κατάφερνα να πείσω την άγνωστη κυρία για την παιδιατρική μου ιδιότητα προτείνοντας να κατουρήσουμε το παιδί της είναι άλλη ιστορία!

9 σχόλια:

iris είπε...

αυτό το τελευταίο θα ήταν όντως πρόβλημα !!

Mh Xeirotera είπε...

Gia to teleuteo tha po gia ton skopo pu agiazei ta mesa... makiavelliko alla einai gia kalo skopo!

M' aresei h amesotita ths grafhs su :)

Kalhmera!

pediatre είπε...

Iris… έχει μια εσάνς πρόκλησης όμως! Θα την έπειθα άραγε; (μια μαμά της οποίας το παιδί παρακολουθώ στο ιατρείο, θεά, σταμάτησε το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και …κατούρησε το χεράκι του γιού της, που τον είχε μόλις τσιμπήσει μια μέλισσα!)
Mhxerotera… είμαι fun της δικής σου γραφής! Thanks

Ανώνυμος είπε...

"Μια άλλη μεγάλη ιδεολογική μου ανακάλυψή, είναι ότι την επανάσταση πρέπει να την ξεκινήσεις από την καθημερινότητά σου."

Αναλύψαμε το ίδιο πράγμα.
Αυτό πιστεύω και εγώ.
Σε αγαπημένο νησί, φθινόπωρο, σηκώνω την πέσέτα μου να σκουπιστώ και με φρίκη διαπιστώνω οτι αντί για βοτσαλάκια και άμμο είμαι ξαπλώμένη πάνω σε γόπες.
Αρχίζω να τις μαζεύω.
Γόπα στη γόπα καθάρισα όλη την παραλία, ευτυχώς δεν ήταν πολύ μεγάλη.
Μιά πλαστική τσάντα σούπερ μαρκετ μέχρι την μέση γεμάτη γόπες. αποκρουστικό θέαμα.
Εξακολουθώ να το κάνω ακόμη και σήμερα,
ισως όχι όλη την παραλιά οπως εκείνη την πρώτη φορά,
αλλά όποια γόπα πέση στην αντίληψη μου,
όποια γόπα διασταυρώσει την παρουσία της με τα βήματα μου, είναι καταδικάσμένη να αφήσει την παραλία και να βρεθεί στον σκουπιδοντενεκέ.
Κάνοντας το νοιώθω κάτι σαν μια μυστική συννενόηση με την παραλία, με την θάλασσα.
Παίρνω τόσα εκει μπροστά στο άσπρο των κυμμάτων...
δίνω κάτι από μένα..
Προσφέρω κατι.
Το λιγότερο που μπορώ να κάνω.
Πως να δείξω την αγάπη μου στην ίδια την φύση?
Πώς να συννενοήθώ μαζί της?
Μαζεύω τα σκουπίδια.
Με ιδιαίτερη προτίμηση στις γόπες.
Έτσι μου κλείνει η θάλασσα το μάτι και μου χαμογελά καθε φορά.

Η περιγραφή της μητέρας-θεάς, πολύ μου αρέσει.
Σαν σκηνή προχωρημένου κινηματογράφου.
ocgb

Μ είπε...

Καλημέρα!
Και να ήταν μόνο οι γόπες το πρόβλημα... Μπουκάλια από μπύρες και αναψυκτικά, κάθε είδους χαρτιά και δεν ξέρω και γω τι άλλο βρίσκεις στις παραλίες.Για τη θάλασσα άλλη ιστορία.Γιατί άντε στη στεριά τα βλέπεις με το μάτι,τα μαζεύεις και όλα καλά.Η ρύπανση όμως της θάλασσας δε φαίνεται με γυμνό μάτι.Και λές τώρα τι κάνω; Προσωπικά αν και μένω Σχηματάρι δεν προτιμώ καμία από τις κοντινές παραλίες (Χαλκίδα,Χαλκούτσι,Δήλεσι) και περιμένω πότε θα έρθει το ΣΚ, να φύγουμε Βόρεια Εύβοια στις παραλίες που βλέπουν Αιγαίο.

Ανώνυμος είπε...

Είναι μοναδική εμπειρία τελικά να μοιράζεσαι τις ίδιες σκέψεις με …γνωστούς αγνώστους !!!
Κάποτε στη Σιθωνία (Τριστινίκα λεγόταν ο παράδεισος) η μητέρα μου μου μάθαινε να ξεχωρίζω στην άμμο τα κοχύλια που ξέβραζε το κύμα.
Ατέλειωτες βολτίτσες πάνω-κάτω για να γεμίσω τα μπουκαλάκια μου με θύμησες………..
Τώρα εγώ μαθαίνω στην δική μου κόρη πώς να μην ανασκαλεύει την άμμο πριν την καθαρίσω εγώ, φοβούμενη πως θα αγγίξει όσα άφησε ο προηγούμενος Ελληναράς……..
Είμαι και γω καπνίστρια (δυστυχώς….) όμως συνήθως θυμάμαι πως στο σπίτι μου υπάρχουν σταχτοδοχεία για τις γόπες!!!!!!
Ένα χάρτινο χωνάκι γεμάτο άμμο μπορεί να κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά.
Τελικά όλα είναι θέμα παιδείας.
Να σέβεσαι ότι σε περιστοιχίζει σημαίνει να σέβεσαι τον εαυτό σου……
Μάλλον η Δανάη μου δε θα ψαζέψει κοχύλια στην Τριστινίκα γιατί μέχρι τότε σίγουρα θα ξεφυτρώσει κι άλλο ξενοδοχειακό συγκρότημα που θα κάνει αδύνατη την πρόσβαση στην παραλία……

Ο/η mhxeirotera έχει δίκιο.
Γράφεις όμορφα……και καταφέρνεις να μας κάνεις να νιώθουμε παρεάκι…………

Ανώνυμος είπε...

- (κλάμα)ΟΥΑΑΑΑ!!! ΟΥΑΑΑΑ!!! ΟΥΑΑΑΑ!!!
- Τι είναι παιδάκι μου, τι έγινε;
- Με τσίμπησε μια σφήγγα και...σνιφ σνιφ
- Εντάξει, υπομονή, θα το δω, δεν πειράζει πολύ μια σφήγγα.
- Δεν κλαίω για αυτό (κλαψ λυγμ). Αυτός, αυτός εκεί ο κύριος με κατούρησε.
- Τι πράγμα;;;
- Και είπε ότι το διάβασε στο ίντερνετ σε ένα μπλογκ γιατρού.
- ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ;;;;

Την άλλη μέρα, ρεπορτάζ στον ΑΝΤ1: "Σοκ προξενεί στην κοινή γνώμη η διαπίστωση ότι διαδίδεται από το ίντερνετ η πρακτική της ούρησης επί ανυπεράσπιστων παιδιών στις παραλίες. Σχετικό ρεπορτάζ απόψε στις Αποκαλύψεις, όπου ερευνούμε την ανάμειξη γνωστής εταιρείας κατασκευής διουρητικών χαπιών"

χεχεχεχεχε

;^)

Ανώνυμος είπε...

Πάντως, και για να τα πούμε και σοβαρά, συνειδητοποιείς πόσο βρώμικοι είμαστε ως λαός μόνο όταν κυκλοφορήσεις το παιδί σου έξω από το σπίτι. Ο δικός μας έχει κόψει την πάνα και κάναμε πρόσφατα ταξίδι με πλοίο. Όταν ήθελε τουαλέτα νοστάλγησα αφάνταστα την εποχή που άλλαζα πάμπερς αλλά ήξερα πού είχε ακουμπήσει...

pediatre είπε...

Nekko… να αγιάσει το χέρι σου! Όλοι οι ταλαίπωροι λουόμενοι(με υποτυπώδεις οικολογικές ανησυχίες) και κυρίως οι γονείς σε ευγνωμονούμε.
Φιλάκια
Μαρία κ.-π… σε καταλαβαίνω απόλυτα! Που να δεις στο Ρέθυμνο, όπου γειτονικές περιοχές (αν έχεις το θεό σου!), επίτηδες ρίχνουν στην θάλασσα σκουπίδια, και κάποιες φορές, ειδικά όταν φυσά λίγο, γεμίζουν τα βράχια σακούλες και σκουπίδια!
mx… σε ευχαριστώ που νοιάζεσαι και δεν λερώνεις! Μεταξύ μας, η Δανάη αξίζει πολλά περισσότερα από το βρωμοτσίγαρο (σου μιλάω εκ πείρας). Παθητικό κάπνισμα δεν λέμε πλέον το να καπνίζεις μπροστά σε κάποιον μη καπνιστή, αλλά και την επαφή του παιδιού με τον καπνιστή. Μπορεί να μην το συνειδητοποιείς όμως εκπνέεις CO2 και νικοτίνη αρκετή ώρα αφού τελειώσεις το τσιγάρο σου. Για τον δε κίνδυνο δηλητηρίασης τα διάβασες. Θα είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στην μικρή και ταυτόχρονα το καλύτερο δώρο που μπορεί να σου κάνει η Δανάη, να σου δώσει την δύναμη και την έμπνευση να κόψεις το κάπνισμα! Καλή τύχη και φιλιά στην Δανάη..
Mpampaki… να ‘σαι καλά με έκανες και γέλασα!