Κυριακή 1 Ιουλίου 2007

Το πρώτο μπάνιο μας στην θάλασσα

Λέω να βιαστώ, να σας δροσίσω λίγο από τον καύσωνα. Να προσπαθήσω να φωτίσω λίγο το πρόσωπό σας με ένα χαμόγελο. Πάρτε βαθιές ανάσες και διώξτε από τους πνεύμονες και τη σκέψη σας τα πρόσφατα αποκαΐδια. Τουλάχιστον για λίγο, μέχρι να ανασυνταχθούμε, για να πάρουμε πιο ψύχραιμες και ουσιαστικές αποφάσεις.
Εμείς πάντως, αποφασίσαμε να πάρουμε τα κουβαδάκια μας, τα μαγιό μας, τα αντηλιακά μας και τα σωσίβια μας, για να πάμε για το πρώτο μπάνιο των διδύμων.
Τα αρώματα της νύχτας διαδέχονται τα χρώματα της μέρας. Όχι πως δεν έχει και η μέρα τα δικά της αρώματα! Έχει την αρμύρα της. Μέχρι και τα αντηλιακά μου μοσχομυρίζουν(ειδικά τα μωρουδιακά με άρωμα ροδάκινο...).

“Μα σωσίβιο από τόσο μικρά, αφού θα τα κρατάμε στα ρηχά!”. Τα μωρά δεν μπαίνουν στη θάλασσα χωρίς σωσίβιο! Μπορεί να πάθεις κράμπα, μπορεί να λιποθυμήσεις! Και στο αυτοκίνητο δεν πάμε για να τρακάρουμε, όμως πάντα κάθονται δεμένα στο καθισματάκι τους.
“OK. Εσύ είσαι ο παιδίατρος, φούσκωνε τώρα!”, με αποστομώνει το αφεντικό και βρίσκομαι να δαγκώνω μια βαλβίδα και ταυτόχρονα να φυσάω ένα κίτρινο πράγμα. Κάτι η ζάλη από το φύσημα, κάτι η ζέστη, αφήνω τον εαυτό μου να απολαύσει το όνειρο αδιαμαρτύρητα. Σε λίγο έρχεται η δροσιά του νερού και η πρώτη των μωρών στη θάλασσα. Η μικρή μου, η Χαρά, δεν την χορταίνει την θάλασσα. Κυριολεκτικά, την γλύφει σαν τρελή από την άκρη του σωσίβιου! Δεν τρώνε αλάτι στο φαγητό τους και είπε να του δώσει να καταλάβει. Ο Ερμής είναι λίγο πιο επιφυλακτικός. Όχι ότι δεν του αρέσει, περισσότερο μοιάζει να μην ξέρει ακόμα πώς να χειριστεί την κατάσταση. Που κρύβεται η σκανδαλιά για να την κάνει.
Η σκιά της ομπρέλας καλύπτει τον αυτοσχέδιο περιφραγμένο με τις ξαπλώστρες χώρο! Τα μικιά μου στεγνώνουν πάνω στην πετσέτα, παίζοντας με την άμμο και ότι άλλο βρουν. Η μαμά μας πάει για μια βουτιά και εγώ πραγματικά νιώθω να ονειρεύομαι!
Η ευτυχία κρύβεται στα μικρά καθημερινά! Αρκεί να κλείνεις για λίγο τα μάτια, για να μπορείς να τα διακρίνεις. Ρουφάς τζούρες αλατισμένης μωρουδίλας. Ακούς φωνούλες παιδικές. Μέχρι και η χοντρή κυρία με τα κεφτεδάκια, που υπάρχει σε κάθε ελληνική παραλία, αποπνέει μια γραφικότητα. Κυνηγάς τα χεράκια που έχουν βουτήξει στην άμμο και κρατούν μια καλογυαλισμένη από σάλια πετρούλα να μην την κάνουν πάσα στο στόμα. Κρίμα είναι για τα τέσσερα δοντάκια, που κοσμούν το χαμόγελο μας.


«Τι μασουλάει ο μικρός;». Ωχ! γύρισε το αφεντικό. Κλασσικά για μια στιγμή γύρισα το κεφάλι μου και… Ποτέ δεν πρέπει να ψαχουλεύουμε στα τυφλά το στόμα ενός παιδιού, μπορεί να το πνίξουμε στην προσπάθεια να απομακρύνουμε το ξένο σώμα, φωνάζει η φωνή του παιδίατρου. Κάνω τον δείκτη του χεριού μου σαν «αγκίστρι», τον βάζω στην άκρη του στόματος μεταξύ ούλων και μάγουλου, σπρώχνω ελαφρά ανοίγοντας τα σαγονάκια από το πίσω μέρος, και σαρώνω από πίσω προς τα μπρος, “ψαρεύοντας” ένα μικρό κομμάτι φελιζόλ. «Τα περισσότερα ατυχήματα γίνονται παρουσία των γονιών…» ακούω την φωνή του παιδιάτρου, από το στόμα της καλής μου αυτή τη φόρα. Τι να πω; Κυριολεκτικά δάσκαλε που δίδασκες.


Τα μωρά βαρέθηκαν, οπότε φοράω την μικρή στούς ώμους ("ψάρι κοκόλι" που λέει η μαμά τους) και βολτάρω. Νιώθω σαν καθαρόαιμο στην ακροθαλασσιά, με την αμαζόνα μου να με ιππεύει καμαρωτή! Είναι περασμένες έξι, το απόγευμα. Τώρα, και το πρωί (πριν τις 10), είναι η ώρα που προτιμούν οι παιδίατροι και οι φωτογράφοι. Ο ήλιος δεν βλέπει κάθετα τη γη, αλλά από γωνία. Γίνεται τόσο ακίνδυνος που μπορείς να τον κοιτάς στα μάτια. Από την άλλη οι εικόνες, τα πρόσωπα και τα τοπία φωτίζονται καλύτερα. Είναι η ώρα για τα παιδιά και τα χρώματα να παίξουν.
Μια κοπέλα διαβάζει το βιβλίο της κάτω από μια ομπρέλα.
Καλοκαιράκι! Χρώματα παντού, μαγιό, σωσιβιάκια, μπρατσάκια, ομπρέλες, πετσέτες.
Μέσα στα χρώματα πιο εντυπωσιακή,
τι ειρωνεία;


μια εικόνα σε απόχρωση γκρι…
Τα σημάδια από τα πατουσάκια ενός παιδιού στην βρεγμένη άμμο. Σαν σκαλισμένα, εκεί που γλύφει το κύμα ρυθμικά την αμμουδιά.
Μικρά αποτυπώματα ανάμεσα σε μεγάλα.
"Κλικ"!
Τράβηξα την φωτογραφία δευτερόλεπτα πριν προλάβει το κύμα να τ' αγκαλιάσει και να τα εξαφανίσει. Τα ρούφηξε θαρρείς, στην αγκαλιά του ο χρόνος.
Ο μικρός λίγο πιο πέρα έτοιμος να ανανεώσει τα χνάρια του, τρέχει με ανοιχτά χέρια, σε μια αγκαλιά.
Φωνάζει και η μικρή πάνω στον ώμο μου. "Α!τατατατααα", που στην γλώσσα μας σημαίνει, πω πω τι χαρά ή κάτι τέτοιο!
Αυτές οι μικρές στιγμές είναι η ευτυχία!

11 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"Η ευτυχία κρύβεται στα μικρά καθημερινά!"
ΤΑ ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ!

Γιατρέ μου,
τί sexy thing είναι η κοράκλα σου!
Τί αντράκος ο μικρός σου
ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΟΥΝ!!!!!
ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕΤΕ!!!

Γλαρένιες αγκαλιές

αθεόφοβος είπε...

Δεν έγραψες όμως για τους άλλους χαζομπαμπάδες τι ώρα πρέπει να πηγαίνουν τα παιδιά στη θάλασσα.
Ο μπαμπάς βλέπω ξέχασε τον παιδίατρο!

Я верю в Сталина είπε...

Οι πιο έξυπνες κι ευχάριστες συμβουλές που διάβασα ποτέ...

Καλές βουτιές!!!

ΥΓ Είδα τα σχόλια σου και σου έχω απαντήσει!

pediatre είπε...

Γλαρένια μου … σε ευχαριστώ
Πουπουλόφιλα..
Αθεόφοβε… πολύ σωστή παρατήρηση! Η ώρα ήταν περασμένες 6 το απόγευμα. Γενικά τα παιδιά (και εμείς)πρέπει να βγαίνουν ή πριν τις 9 με 10:00 το πρωί ή μετά τις 6:00 το απόγευμα, όταν ο ήλιος δεν είναι κάθετος, πάντα με αντηλιακό, φορώντας καπέλο και όταν εκτός θάλασσας στην σκιά.
Μάλλον, ο συγγραφέας στην προσπάθεια να μην το πολύ βαρύνει ξέχασε τον παιδίατρο…
Δημοσθένη… Σε ευχαριστώ. θα ρίξουμε μια βουτιά και για σένα!!!

Μ είπε...

Βρε παιδίατρε και από ποια ηλικία μπορούμε να τα πηγαίνουμε να πεις! Για κάτι γονείς νέους σαν και μένα...
Άσχετο, αλλά σήμερα έκανε η μπουμπού το δεύτερο της εμβόλιο. Μιλάμε για πολύ κλάμα!!!Να χαρώ την αναισθησία και την ψυχραιμία που δείχνετε εσείς οι παιδίατροι στο παιδικό κλάμα!!!
Καλές βουτιές!!! :)

pediatre είπε...

Μαρία… Από όταν γεννηθεί το μωρό μπορεί να βγει έξω στον ήλιο και ειδικά στην θάλασσα. Απλά όσο πιο μικρό είναι το μωρό τόσο περισσότερο πρέπει να προσέχουμε τις συνθήκες που το έχουμε δηλ. να μην είναι στο ήλιο ή σε υπερβολική ζέστη, να μην μπει στην θάλασσα εάν δεν είναι απολύτως ασφαλείς οι συνθήκες κλπ. Κοινώς δεν βλέπω κανένα πρόβλημα στο να πάτε απόγευμα μετά τις 6-6:30μμ να κάνετε το μπάνιο σας και να έχετε μαζί το βλαστάρι σας. Ίσα ίσα που ο ήλιος και το ιώδιο της θάλασσας θα του κάνουν καλό.
Όσο για το κλάμα και τον πόνο στα εμβόλια, είναι η χειρότερή μου. Έχω βρει κάποιες πρακτικές που μειώνουν ή και να καταργούν τον πόνο (στην ηλικία του μωρού σου, λέω στους γονείς δευτερόλεπτα πριν να κάνω την ένεση να του φυσήξουν το μουτράκι, αμέσως δε μετά την ένεση παίρνω το μωρό στο παράθυρο και το κάνω να χαζέψει οπότε τις περισσότερες φορές, τελικά το μωρό γελά!-)

Μ είπε...

Αυτό με τα εμβόλια είναι πολύ καλό και έξυπνο! Θα βρω την ευκαιρία να το δοκιμάσω, μιας και από ότι κατάλαβα έχουμε ακόμη πολλά εμβόλια μπροστά μας!!!

Σχετικά με τη θάλασσα η απορία μου είναι αν μπορώ να τη βουτήξω στο νερό από αυτήν την ηλικία.Ο δικός μου παιδίατρος λέει μετά τους 6 μήνες για την αποφυγή των μικροβίων.

Τα δικά σου ζουζούνια πάντως δείχνουν να απολαμβάνουν τη θάλασσα.
Να σου ζήσουν!!! Είναι γλύκες.Και αν κατάλαβα είναι και διδυμάκια..

pediatre είπε...

Μαρία… σου έχω απαντήσειγια την θάλασσα στο πρώτο ποστ, το σχετικό με την σωστή θέση ύπνου. Με την ευκαιρία, χάρηκα που είδα ότι διάβασες και τα προηγούμενα ποστ. Είναι κρίμα να χάνονται στο χρόνο…
Ελπίζω να σε βοήθησα λίγο. Καληνύχτα!

weirdo είπε...

πολύ όμορφο κείμενο, γιατρέ μου!
.. πολύ δροσερό..:))
καλές μωρουδοβουτιές να'χετε!

Ανώνυμος είπε...

Γιατρέ εύχομαι πάντα έτσι όμορφα να περνάς με την οικογένεια και να απολαμβάνετε τα καθημερινά απλά και όμορφα πράγματα..

Κι εγώ με τον γιό μου που είναι τώρα 28 μηνών έχω τις καλύτερες στιγμές στη θάλασσα που την λατρεύει και δεν λέει να βγει.

καλό καλοκαίρι

pediatre είπε...

Weirdo … χαίρομαι πολύ που σου άρεσε. Ελπίζω να σου ανακούφισα λίγο την νοσταλγία για το Ρεθυμνάκι ή μήπως να στην διεγείρω καλύτερα;;;-)
Trelofantasmeni… καλά μπάνια (προσοχή στον ήλιο και την θάλασσα). Να τον χαίρεσαι…