Τρίτη 24 Ιουλίου 2007

Στους νέους: Ισπανία-Ελλάδα:2-0


Όμορφη νύχτα η χθεσινή! Αφορμή για την έξοδο ένας φίλος που ήρθε από τη Ισπανία. Έλληνας ιατρός, άλλος ένας από τους πολλούς, που τον κέρδισε η οργάνωση του κράτους και η ποιότητα ζωής άλλης, ευρωπαϊκής, ή μάλλον πραγματικά ευρωπαϊκής χώρας. Την παρέα μας συμπλήρωναν, πλην της καλής μου, άλλο ένα ζευγάρι, επίσης ιατρών, επίσης πρόσφατα γονιών, επίσης πνιγμένων στην ελληνική πραγματικότητα του Ρεθύμνου! Υπόψη, είμαι σίγουρος ότι η ποιότητα ζωής εδώ δεν είναι χειρότερη από πολλά άλλα μέρη της χώρας μας. Μάλλον καλύτερη θα έλεγα.
Η βραδιά μαγική! Φυσά ένα δροσερό αεράκι, ανακούφιση από την πρωινή κάψα, σε μπαράκι ταράτσα στο παλιό Ρέθυμνο. Τζαζ και μπλουζ με φόντο, την Φορτέτζα, τους Μιναρέδες και τις κεραμοσκεπές της παλιάς πόλης. Η συζήτηση δεν άργησε να στραφεί στις διαφορές της καθημερινότητας εκεί και εδώ… Συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό το πρόσφατο πόστ του αθεόφοβου και ο διάλογος που ακολούθησε μέσα από τα σχόλια.
Οι συγκρίσεις ατυχέστατες: «Ρε σεις ακούστε τι έγινε πριν από κανά 2 εβδομάδες στην Ισπανία. Ξέρετε το σκηνικό που γίνεται κάθε χρόνο στη Παμπλόνα, που αφήνουν τους ταύρους ελεύθερους στους δρόμους και κυνηγούν τον κόσμο. Ε! την προηγούμενη εβδομάδα στις ειδήσεις ήταν πρώτη είδηση η σύλληψη και φυλάκιση ενός πατέρα, επειδή είχε μαζί του το 11χρονο παιδί του. Δεν έγινε ούτε κάποιο ατύχημα, ούτε κάποιος έκανε μήνυση. Η τηλεόραση έδειχνε τους αγώνες και ο εισαγγελέας αυτεπάγγελτα, ζήτησε έρευνα. Ο πατέρας εντοπίστηκε και πήγε φυλακή γιατί έθετε σε κίνδυνο το ανήλικο παιδί του. Κάτι αντίστοιχο,είχε γίνει στην αρχή του καλοκαιριού, όταν βγήκε ο αρχιεισαγγελέας στον τύπο και δήλωσε ότι επειδή η 1η αιτία θανάτου παιδιών στην Ισπανία το καλοκαίρι, είναι πνιγμός σε πισίνα, οι κηδεμόνες παιδιού που θα πάθει ατύχημα σε πισίνα χωρίς ναυαγοσώστη, θα διώκονται.»
Να σας μεταφέρω 2 παραδείγματα από την ελληνική και δη την Ρεθυμνιώτικη πραγματικότητα. Έτσι, για να κρατάμε τις ισορροπίες.
Το πρώτο, από το φιλικό μας ζευγάρι. Πριν από μερικούς μήνες ήταν καλεσμένοι σε ένα γάμο, στα Ανώγεια. Πρόκειται για χωριό στον ορεινό Μυλοπόταμο, ένα μέρος που ούτε κατακτητής του παρελθόντος δεν τόλμησε να πατήσει, ούτε αρχή του παρόντος να επιβάλει την τάξη. Το καπετανιλίκι έχει το ίδιο χρώμα, το μαύρο, όμως έχει αλλάξει πλήρως χαρακτήρα. Από περηφάνια έχει εκφυλιστεί σε κακώς εννοούμενη «μαγκιά». Είναι η πατρίδα του Νίκου Ξυλούρη και του αδερφού του Ψαραντώνη! Είναι ένας ξερότοπος, όπου φυτρώνουν ζεστές καρδιές και θερμά κεφάλια. Στον γάμο λοιπόν, έπαιζαν μπαλωθιές. Ελεύθερη μετάφραση στα νεοελληνικά: «πυροβολούσαν στον αέρα»! Ο πατέρας ενός 11χρονου θεώρησε «μαγκιά» να μάθει στο κοπέλι του να παίζει μπαλωθιές (μετάφραση: «να μάθει στο παιδί του να πυροβολεί με το πιστόλι στον αέρα»). Ο δε κύριος αυτός, ήταν τόσο μεθυσμένος που δεν μπορούσε να κρατά ψηλά το χέρι του παιδιού του μαζί με το πιστόλι, τα οποία όλο και έχαναν μοίρες από τις 90ο και οι μπαλωθιές από τον αέρα όλο και πλησίαζαν στην γη.. Το πώς δεν τραυματίστηκε κανένας ήταν καθαρά θέμα τύχης. Σε αυτόν τον γάμο, γιατί πολύ συχνά σε άλλες χαρές η τύχη δεν χαμογελά σε όλους, και το μαύρο χρώμα πνίγει την χαρά.
Για να έρθω στην πόλη του Ρεθύμνου και την δική μου πρόσφατη εμπειρία αναφορικά στην ασφάλεια των παιδιών. Έχω κουραστεί να βλέπω τα παιδιά να κινδυνεύουν καθημερινά όταν μεταφέρονται δικάβαλο ή και τρικάβαλο πάνω στα μηχανάκια, ή στο μπροστινό κάθισμα στο αυτοκίνητο! Αποκορύφωμα μια μαμά η οποία φορούσε μάρσιπο με ένα 2-3μηνών βρέφος και οδηγούσε αυτοκίνητο… Δεν θεωρώ ότι έχει κανένα νόημα να φωνάζω σαν το τρελό (ή έστω τον γραφικό του χωριού), σε κάθε έναν από αυτούς του ανόητους γονείς. Σίγουρα δεν διεκδικώ ότι αγαπώ τα παιδιά τους περισσότερο από εκείνους, όμως σε κάποια θέματα υγείας και πρόληψής της είμαι λίγο πιο ειδικός. Για να κοιμάμαι πιο ήσυχος και να νιώθω ότι τουλάχιστον προσπάθησα, έγραψα γράμμα στην Παγκρήτια Παιδιατρική Εταιρεία, άρθρο στον τοπικό τύπο και αναφορά στην εισαγγελέα. Όχι ταυτόχρονα! Το ένα μετά το άλλο, καθώς δεν έβλεπα καμιά διαφορά στους δρόμους. Μετά το τελευταίο, αυτό στην εισαγγελέα, κάπως αραίωσαν τα μηχανάκια με παιδιά και όλο και πιο πολλά τουλάχιστον φοράνε κράνος. Για να καταλάβετε όμως την διαφορά μας με τις πρακτικές της Ισπανίας, πριν από ένα μήνα περίπου, σε τοπική εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, φιγουράριζε φωτογραφία με μπαμπά πάνω σε παπάκι, μαζί με τα τρία!! παιδιά του, και άρθρο που υμνούσε τον πατέρα που νοιάζεται για τα τέκνα του, συμμετέχοντας ενεργά στην ανατροφή τους.
Νομίζω ότι μετά τα παραπάνω θα συμφωνήσετε ότι, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο, στην καθημερινότητα των παίδων μας Ισπανία-Ελλάδα 2-0…
Υ.Γ. Ελπίζω, κάποια στιγμή η πραγματικότητα στην Ελλάδα να αλλάξει. Ο μονός τρόπος που μπορώ να σκεφτώ, για να συμβάλουμε προς αυτή την κατεύθυνση, είναι να είμαστε ενεργοί πολίτες. Δεν έχει νόημα να ξεσπάμε στον διπλανό μας και την ανοησία ή αφέλεια του. Έχει όμως νόημα να αναγκάσουμε την πολιτεία να γίνει επιτέλους ευνομούμενη, ώστε να προστατεύει τον πολίτη (πόσο μάλλον τα παιδιά του) ακόμα και από την βλακεία του.

12 σχόλια:

Я верю в Сталина είπε...

Καλημέρα καλέ μας παιδίατρε... Μα τί λέμε τώρα... Εδώ καπνίζουν μπροστά στα παιδιά τους και δεν τους νοιάζει, πλάκα κάνουμε;

¨η το άλλο το καλύτερο; Που τους δίνουν να δοκιμάσουν κρασί; Για ναμαθαίνουν και καλά;

Ανώνυμος είπε...

Έχω σιχαθεί να βλέπω παιδιά όρθια μέσα στο αυτοκίνητο, στο κενό μεταξύ των δύο μπροστινών καθισμάτων, και μάλιστα σε οχήματα που κινούνται στην εθνική οδό. :^(

Είναι απλώς εξοργιστικό το πόσο λίγη σημασία δίνουμε σε θέματα ασφαλείας. Κρίμα, πολύ κρίμα. Και η νοοτροπία αυτή διαπερνά την ζωή και σε άλλα θέματα, όχι μόνο στο δρόμο.

@Δημοσθένη:
Ε, καιρός ήταν να διαφωνήσουμε και σε κάτι! :^)

Κρασί σκοπεύω κι εγώ να δώσω στον δικό μου. Όταν αρχίσει να μπαίνει στην εφηβεία. Νερωμένο. Πολύ νερωμένο. Μόνο στο οικογενειακό τραπέζι. Και μέχρι ένα ποτήρι. Πιστεύω ότι η απομυθοποίηση του αλκοόλ θα του κάνει καλό όταν θα είναι έξω με τους φίλους του και θα βρίσκει μπροστά του διάφορους πειρασμούς. Και προτιμώ να αντιμετωπίσει το κρασί σαν τμήμα της ενήλικης διατροφής του παρά τα διάφορα αναψυκτικά τύπου κόλα.

Νομίζω πάντως ότι το βασικό είναι να βλέπουν ότι οι γονείς δεν κάνουν καταχρήσεις, δλδ το κόλπο είναι και πάλι στο έμπρακτο παράδειγμα.

Την καλησπέρα μου!

Я верю в Сталина είπε...

@μπαμπακης: καμία σχέση. Εγώ δεν αναφέρομαι σε περιστατικό που έχει ένα σωρό προϋποθέσεις όπως εσύ το περιγράφεις αν και εκεί είναι άλλο κεφάλαιο μέγα (κατά πόσο ένας έφηβος μπορεί να βγαίνει και να πίνει, οπότε έμεσα διαφωνώ και με αυτό που λές) και αν έκανα λάθος σε κάτι είναι που περιορίζομαι μόνο σε κρασί, αφού διάφοροι θεριακλήδες κυρίως πατεράδες ποτίζουν τα καμάρια τους ο,τιδήποτε.

Ανώνυμος είπε...

Καταλαβαίνω πού το πας, σε περιπτώσεις που νομίζουν ότι το να μπορεί να ποτιστεί το παιδί δείχνει κάποια απροσδιόριστη μαγκιά. Και έχεις δίκιο.

Ο έφηβος πιστεύω ότι θα αντιδράσει στην απαγόρευση και θα βρει την ευκαιρία να πιει, έστω και χωρίς την έγκριση του σπιτιού. Εκ των πραγμάτων δλδ. Οπότε, προτιμώ μια ελεγχόμενη έκθεση που απομυθοποιεί το σκηνικό. Να μην νομίζει δλδ ότι έγινε μεγάλος άνδρας (ή γυναίκα) επειδή θα πιει, αλλά να ξέρει ότι μάλλον ο έλεγχος επί του αν θα πιει είναι που χαρακτηρίζει τους ενήλικες. Η πλήρης απαγόρευση πάντως φοβάμαι ότι δεν είναι λύση, γιατί το παιδί ήδη θα περνάει πολλές ώρες εκτός σπιτιού και (είναι φυσικό) στη συγκεκριμένη ηλικία θα θέλει σαν τρελό να δοκιμάσει οτιδήποτε έχει την αίγλη του απαγορευμένου...

Я верю в Сталина είπε...

Δεν έχεις άδικο, όμως εδώ απαγορεύεται η είσοδος σε κλαμπς, μπαρ κτλ όπου σερβίρεται αλκοόλ σε νέους κάτω των 22, οπότε κάπως περιορίζεται το κακό αν και υπάρχει πράγματι στην μαύρη αγορά. Πιστεύω σε αυτό που γράφεις, όμως ξέρω δυστυχώς και εξ επαγγέλματος και όχι μόνο, τί μπορεί να σου κάνει το "ξύδι" και είμαι αρκετά συντηρητικός. Δεν ξέρω αν είναι κλό ή κακό και φαντάζομαι ότι ίσως βρεθώ σε δύσκολες αποφάσεις σε κάποια δέκα δώδεκα χρόνια... Τί άλλο να πω από την ευχή να είμαστε όσο πιο ψύχραιμοι γίνεται;

Ανώνυμος είπε...

Μαδρίτη, μουσείο Reina Sofia πριν λίγα χρόνια….
Γκουέρνικα. Είκοσι πιτσιρικάκια καθισμένα ανακούρκουδα γύρω από την προστατευτική κορδέλα που μας χώριζε από τον πίνακα, αποτυπώνουν σε χαρτί ότι αντιλαμβάνονται από τον καταιγιστικό σε συναισθήματα πίνακα. Ρωτώντας τη συνοδό τους μαθαίνουμε πως πρόκειται για σχολική δραστηριότητα παιδιών πρώτης δημοτικού!!!!!!!!!
Μαδρίτη, στα μπαλκόνια των σπιτιών, την ίδια εποχή………
Μαύρα πανό με κεφαλαία λευκά γράμματα «no en la guerra» ελληνιστή ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ( ήταν την περίοδο της εισβολής στο Ιράκ)
Στη δική μου Θεσσαλονίκη κανένα πανό στα μπαλκόνια την ίδια εποχή. Μονάχα οι γνωστοί άγνωστοι γραφικοί (;) που φώναζαν στους δρόμους κατά του πολέμου.
Τουλάχιστο προχθές μια φίλη δασκάλα μου είπε πως και στα δικά μας σχολεία αρχίζουν να γίνονται τέτοιες προσπάθειες………..
Τα πάντα είναι θέμα παιδείας παιδογιατρέ μας!

pediatre είπε...

Mpampki&Δημοσθένη Είσαστε και οι 2 υπέροχοι! Μακάρι μετά από 10-15χρόνια το πρόβλημα στις εξαρτήσεις να περιορίζεται στο αλκοόλ και τις υπάρχουσες ουσίες, πολύ όμως φοβάμαι ότι τα πράγματα δεν θα είναι τόσο απλά… Συμφωνώ ότι δεν πρέπει να κρατάμε στα σκοτάδια τα παιδιά μας, σχετικά με αλκοόλ, ναρκωτικά κλπ. Τα ταμπού είναι επικίνδυνα, όταν βρεθεί κάποιος cool και πείσει το παιδί-έφηβο να δοκιμάσει κάτι soft, ξαφνικά όλο το πατρικό μοντέλο θα καταρρεύσει, γιατί ξαφνικά εμείς θα είμαστε οι άσχετοι και ο cool μάγκας ο έμπειρος. Σε ατομικό επίπεδο νομίζω ότι πρέπει γενικότερα να μένουμε όσο πιο πολύ γίνεται κοντά στους νέους, να τους ακούμε και να μαθαίνουμε από αυτούς, ώστε να μπορούμε να τους σταθούμε ουσιαστικά όποτε μας χρειαστούν. Άλλο όμως το ατομικό και άλλο το κοινωνικό επίπεδο. Οι νόμοι δεν θα υπήρχαν αν κανένας μας δεν είχε σκοπό να τους παραβεί! Το ζητούμενο είναι η κοινωνία μας να πλησιάσει τα επίπεδα εκείνης που βιώνει ο Δημοσθένης (όχι πως και αυτή δεν έχει τα δικά της.. αλλά τουλάχιστον είναι οι νόμοι τηρούνται)
mx… Γλυκιά μου μανούλα, δραστηριοποιηθούμε ο καθένας από την δικιά του γειτονιά μπας και κτίσουμε κάτι καλύτερο για τα πιτσιρίκια μας. Δεν εννοώ να βρίζεις την γειτόνισσα που πηγαίνει το μωρό της με τον μάρσιπο οδηγώντας, ούτε καν τον τροχονόμο που την αγνοεί, και οι δύο θα βγάλουν άμυνα και θα σε περάσουν για τρελή! Να πας όμως στο διευθυντή της τροχαίας ή τον εισαγγελέα ή ακόμα πιο ψηλά, μέχρι να καταλάβουν ότι κάποιοι νοιαζόμαστε και κάποιοι πρέπει επιτέλους να κάνουν την δουλειά τους. Αν είναι να κάνω τον τροχονόμο, να πάρω και ένα πιστόλι, που το έχουν και εύκολο εδώ κάτω, και να καταφύγω στην αυτοδικία για να προστατεύω την οικογένεια μου! Όμως δεν είναι η λύση… Είμαι παιδίατρος, ούτε αστυνόμος, ούτε τροχονόμος, ούτε εισαγγελέας!
Πολύ καλημέρα σε όλους. και είπαμε για τα παιδιά μας οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι;-)

Mh Xeirotera είπε...

Xriazete na dun kapioi, theoritika, to megethos tu kindinou, prin ton antikrisun os pragmatikotita (pu efxome na mhn ton antikrisun, gia na mhn pareksigitho), prokimenu na valun mialo. Makari h prospathia su na odigisei ta pragmata sth orthi katefthinsi ke na exei ke sinexia apo episimus foreis.

Kalhmera :)

iris είπε...

πάντως είμαι και εγώ υπέρ του έμπρακτου παραδείγματος. Το παιδί, ο έφηβος, ο νεός αλλά ακόμη και ο ενήλικας θα ακολουθήσει το παράδειγμα ενός πολύ κοντινού του ανθρώπου (συγγενή, γείτονα, φίλου, συνάδελφου κτλ) χωρίς να το καταλαμβαίνει. Το έχω δει πάρα πολλές φορές να γίνεται. Για αυτό και ο καθένας μας οφείλει να είναι "Κύριος" "Κυριά" σε ότι και αν κάνει, με όποιους και αν είναι. Δευ υπάρχουν δικαιολογίες

pediatre είπε...

Mhxeirotera… μακάρι αφού τύχαινε το κακό (λίγο αδόκιμο μου ακούγεται…) σε κάποιον ή κάποιους υψηλά ιστάμενους, να προβληματιζόντουσαν και να άλλαζαν κάτι. Δυστυχώς όμως, βλαστημάν την μοίρα τους και συνεχίζουν.. Δεν ξέρω αν ο δικός μου τρόπος σκέψης είναι παράξενος, πάντως εάν βρισκόμουν στην θέση κάποιου γονιού ή συγγενούς που έχασε παιδί ή άλλο κοντινό του άνθρωπο σε κάποιο από αυτά τα γελοία τροχαία, που στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές, δεν θα στρεφόμουν εναντίον του άμεσα υπαίτιου. Θα κυνηγούσα με όποιο νόμιμο μέσο, ελληνικό ή ευρωπαϊκό ή διεθνές, από τον αρχηγό της τροχαίας και τους τοπικούς άρχοντες, μέχρι τον υπουργό ή και τον πρωθυπουργό… Βγάζω υπερβολικό θυμό, όμως τρελαίνομαι στην σκέψη να χάσω παιδί από ΒΛΑΚΕΙΑ. Μόνο αν αλλάξει η δομή του κράτους μας θα γίνει κάτι. Ο ανόητος που δίνει το τζιπ ή το 4χ4 στο 14χρονο γιό του δεν με ενδιαφέρει, με ενδιαφέρει να τον συλλάβουν και να του αφαιρέσουν την δυνατότητα να κάνει κακό στο παιδί και στους υπόλοιπους.
Iris… συμφωνώ απόλυτα! Δεν μπορεί από την μια να προσπαθείς να μάθεις στο παιδί σου να μην λέει ψέματα και εκείνη τη στιγμή να του ζητάς να μην σε δώσει στο τηλέφωνο γιατί δεν είσαι εκεί! Να του λες να μην βρίζει ή να μην καπνίσει και να κατεβάζεις καντήλια στον απέναντι, με το τσιγάρο στο στόμα…

Ανώνυμος είπε...

Επανέρχομαι για να εκφράσω την αθλητική ανησυχία μου για τον τίτλο του ποστ και τον αποψινό τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος νέων. Ο οποίος είναι μεταξύ Ελλάδος και Ισπανίας.

Θύμησέ μου ρε Νίκο: είσαι Σαββατογεννημένος;

;^)

EmilOfCrete είπε...

Πόσο τυχαίο είναι άραγε, ότι είχα δημοσιεύσει 9 μέρες πριν κάτι αντίστοιχο στο http://emilofcrete.blogspot.com/2007/07/blog-post_15.html ;