Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Τα μωρά μας κοιμούνται μόνα τους. Επιτέλους, καλοκαίριασε!

Ήρθαν οι ενισχύσεις από το βορά και φέτος. Ο παππούς και η γιαγιά μένουν μαζί μας και αγόγγυστα αναλαμβάνουν να μας βοηθήσουν με τα δίδυμα. Ο παππούς μας, ξυπνά το πρωί στις 6 και απασχολεί τα μωράκια μας, μέχρι τουλάχιστον τις 8. Η γιαγιά μας, βοηθά στο πλύσιμο, το μαγείρεμα, το σιδέρωμα και γενικά τα του νοικοκυριού. Αρχίζω να χορταίνω ύπνο και …Ναι! Να ονειρεύομαι.
Η υπέροχη όμως έκπληξη, ήρθε από τον ύπνο των μικρών μου. Διαβάζω ένα βιβλίο σχετικά με τον ύπνο των παιδιών («Κοιμήσου, παιδί μου» του Εδουάρδ Εστιβίλ εκδόσεις Πατάκη) και αποφάσισα να εφαρμόσω μια από τις οδηγίες του. Πριν από περίπου 10 μέρες, ή μάλλον πιο σωστά πριν από 10 νύχτες, αφού έκανα μπάνιο τα μικρά μου και τα τάϊσα, τα πήρα αγκαλιά, τα πήγα και φίλησαν τον παππού και την γιαγιά λέγοντας «καληνύχτα». Όλα φυσιολογικά θα μου πείτε! Η συνέχεια θα ήταν, να πάρει το ένα μωρό κάποιος και το άλλο εγώ και αφού τους πούμε παραμύθια, να περιμένουμε μέχρι να τους πάρει ο ύπνος και σιγά-σιγά να τους αποθέσουμε στα κρεβάτια τους. Σύμφωνα με το βιβλίο κάναμε πολλά σωστά, καθώς και μπόλικα λάθος.
Αφενός τα παιδιά δεν πρέπει να κοιμούνται σε διαφορετικό περιβάλλον από το δωμάτιο τους. Αφετέρου πρέπει να τους δημιουργούμε ένα περιβάλλον στο οποίο, εφόσον ξυπνήσουν μέσα στην νύχτα, να μπορούν μόνα τους να ξανά-κοιμηθούν. Εμείς είχαμε πετύχει την σωστή ώρα ύπνου, γύρω στις οχτώμιση με εννιά. Καλά τα πηγαίναμε και στην αρχή της διαδικασίας: πρώτα μπάνιο και μετά το βραδινό γάλα. Είχαμε προνοήσει και για κάποιο «αντικείμενο αποχωρισμού» (τα κουκλάκια τους) καθώς και την βραδινή πιπίλα. Το λάθος μας, ήταν το σκηνικό μέχρι να κοιμηθούν.
Σύμφωνα με το βιβλίο, τα παιδιά πρέπει να τα αφήνουμε να κοιμούνται μόνα τους. Ούτε να τα κουνάμε πέρα δώθε, ούτε να τους λέμε ιστορίες ή τραγουδάκια μέχρι να τα πάρει ο ύπνος, ούτε καν να μένουμε στο δωμάτιο μέχρι να τα πάρει ο ύπνος! Εδώ, ομολογώ είχαμε μεγάλη ρέντα. Πετύχαμε όλα τα «λάθος».


Αυτό που εξηγεί το βιβλίο, είναι ότι τα παιδιά, μετά τον 6ο μήνα ζωής, αρχίζουν να προσομοιάζουν στον ύπνο τους ενήλικες. Όταν κοιμόμαστε, τουλάχιστον 5-6 φορές στην διάρκεια της νύχτας, αλλάζουμε επίπεδα ύπνου. Πηγαίνουμε από τον «βαθύ ύπνο» με τα όνειρα, σε έναν πιο «επιφανειακό»-«ελαφρύ» ύπνο. Πρόκειται για την φάση του ύπνου, όπου θα ακούσουμε το παραμικρό θόρυβο μέσα στο σπίτι ή θα σκεπαστούμε αν κρυώνουμε. Όπως φαντάζεστε, σε αυτή την φάση το παιδί ξυπνά πιο εύκολα. Όταν λοιπόν ξυπνήσει, πρέπει το περιβάλλον να του είναι οικείο, και ο τρόπος, με τα μέσα για να αποκοιμηθεί ξανά, κοντά του (βλ. πιπίλα, κουκλάκι κλπ). Για σκεφτείτε πως θα νιώθατε, αν κοιμόσασταν κανονικά στο κρεβάτι σας και ξυπνούσατε στο καθιστικό ή στην κουζίνα. Κάπως έτσι τρομοκρατείται και το παιδί που ενώ είχε αποκοιμηθεί στην αγκαλιά του μπαμπά του, ξαφνικά ξυπνά μόνο του, στο κρεβάτι του, μέσα στο σκοτάδι!
Αποφάσισα λοιπόν να δώσω μια ευκαιρία στο βιβλίο! Αφού ήπιαμε τα γάλατά μας, φιλήσαμε το παππού και την γιαγιά ψιθυρίζοντας «καλυνήχτα». Στην συνέχεια, με περίσσεια αυτοπεποίθηση, τα πήρα στο δωμάτιο τους, τα έβαλα στα κρεβατάκια τους, τους έδωσα τις πιπίλες και από ένα κουκλάκι που κρατά ο καθένας μόνο για τον ύπνο, τα φίλησα και λέγοντας τους «καληνύχτα» απλά βγήκα από το δωμάτιο… και!... και!.. και τίποτα! Απλά ένα μικρό θαύμα! Τα μωρά μου κοιμήθηκαν μέχρι το πρωί!
Την πρώτη βραδιά ο ενθουσιασμός μας ήταν συγκρατημένος. «Πήγαν στην θάλασσα, έπαιξαν πολύ και ήταν κουρασμένα» σκεφτήκαμε.
Την επόμενη όμως, η μαμά τους ακολούθησε την ίδια πρακτική με τα ίδια αποτελέσματα. Έτσι χτες, σχεδόν δακρυσμένοι από ευτυχία, κερνούσαμε την παρέα, γιατί τα παιδιά μας, εκεί γύρω στις εννιά το βράδυ, απλά τα βάζουμε για ύπνο και κοιμούνται μέχρι το πρωί…
Ναι! Σωστά διαβάσατε, κεράσαμε την παρέα. Με τους πολύτιμους «βοηθούς» μας, αποκτήσαμε την πολυτέλεια να βγαίνουμε για ένα ποτάκι. Να απολαμβάνουμε την παρέα των φίλων, με ζωντανή τζαζ μουσική, σε αυλή με δέντρα και λουλούδια, χαμένη κάπου σε κτίσμα που μετρά αιώνες στην καμπούρα του, μέσα στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου.
Όλα αυτά, ενώ ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου, ο ήχος των φιλιών για καληνύχτα από τα μωρά μου και η φωνούλα της Χαρούλας μου, να με προτρέπει καθώς φιλώ τον Ερμή μου, «και εγώ μπαμπά!»
«Και εσύ ζαργάνα μου. Θα άφηνα την κούκλα μου χωρίς φιλάκι;!» της ψιθυρίζω ενώ την ανασηκώνω λίγο από το κρεβατάκι της, για να με φτάσει και να μου χαρίσει δύο υπέροχα, αρωματισμένα, δροσερά φιλάκια.
Σαν να μου φαίνεται πως, έστω τώρα στο τέλος του, μυρίζει καλοκαίρι…
Να είστε όλοι καλά και τα παιδιά μας καλύτερα!

11 σχόλια:

Φωτεινή S είπε...

Nίκο μου,
αυτό το τελευταίο φιλάκι τής καληνύχτας το θέλουν μέχρι να πάνε φαντάροι κι ακόμα παραπέρα, ακόμα κι αν δεν το παραδέχονται.
Όσο για τα λάθη... στο επόμενο θα κάνετε πολύ λιγώτερα. Η εμπειρία είναι μεγάλο πράγμα.

Διόνα είπε...

Αγαπητέ παιδίατρε, καλημέρα και καλό φθινόπωρο.
Είχαμε διαβάσει κι εμείς παλιότερα γι΄αυτήν την προσέγγιση στον ύπνο και ήταν και η προτροπή της ιατρού μας. Συμφωνώ ότι είναι μια μέθοδος που βοηθάει τα παιδιά αν και χρειάζεται ίσως μεγαλύτερη επιμονή και προσπάθεια από τους γονείς. Στη δική μας περίπτωση η αλήθεια είναι ότι το αγοράκι μας λατρεύει τον ύπνο έτσι κι αλλιώς κι έτσι τα πράγματα κύλισαν εύκολα. Με την αλλαγή κρεβατιού λίγο μετά τα 2 αντιμετωπίσαμε κάποιες δυσκολίες διότι χωρίς τα κάγκελα της κούνιας, ο νεαρός ήταν ελεύθερος να κάνει βόλτες και να εμφανίζεται στο κρεβάτι μας! Τώρα πια πέρασαν κι αυτά και απολαμβάνει τον ύπνο του σαν "μεγάλο αγόρι" (δική του δήλωση!).

Ανώνυμος είπε...

καλησπερα, μετα απο προτροπη σας διαβασαμε το βιβλιο και σημερα ειναι η πρωτη μερα "εκαπαιδευσης" του μικρου νικολα. εχουν περασει 2 ωρες, δεν κλαει συνεχομενα, αλλα εχει γαντζωθει στα καγκελα, απο την εξαντληση τον περνει ο υπνος εκει ορθιο...θελει γερα νευρα για να μην πας να τον αγκαλιασεις...
ελπιζω να πετυχει

pediatre είπε...

Φωτεινή… μακάρι να έχεις δίκιο για το φιλί. Θα τους το δίνω με μεγάλη χαρά. Όσο για τα λάθη, καθημερινά δίνονται οι ευκαιρίες για λάθη… άλλωστε όποιος πράττει, πράττει και λάθη. Το θέμα είναι το ισοζύγιο στην ψυχούλα τους να είναι θετικό
Διόνα… χαίρομαι για την τύχη σας με τον μικρό. Δυστυχώς δεν έχουμε όλοι την ίδια μοίρα… και κάποιοι πρέπει να παιδέψουν και να παιδευτούν περισσότερο…
Ανώνυμε… δεν ξέρω τίποτα για την ηλικία, αν έχει αδερφάκια, πως κοιμάται μέχρι σήμερα και άλλα, όσον αφορά στον Νικόλα. Η συμβουλή μου είναι, αν ανήκει στην «εκπαιδεύσημη» ομάδα (6μηνών με 5χρονών) με περισσή αυτοπεποίθηση ακολουθείστε τις οδηγίες. Είναι δύσκολο, το ξέρω γιατί όπως ήδη έχετε διαβάσει, σε προηγούμενο ποστ, έχω βρεθεί στην δύσκολη θέση που είστε, μάλιστα εμείς ακολουθήσαμε την «σκληρή» σχολή, αφήνοντας το γιό μου να κλαίει χωρίς να ξαναπηγαίνουμε στο δωμάτιο. Μπορεί αν μου δινόταν η ευκαιρία, να άλλαζα αυτό το τελευταίο και να εφάρμοζα την στρατηγική με την σταδιακή αύξηση του χρόνου πριν ξαναμπώ στο δωμάτιο τους, όμως σε καμία περίπτωση δεν μετανιώνω για την εκπαίδευση τους.
Καλή τύχη και καλή δύναμη, περιμένω νέα…

mama.eton37 είπε...

Κάπου εκεί στον 6ο μήνα την πατήσαμε όλοι... Γυρνώντας σε εκείνη την περίοδο νομίζω πως παρ'οτι θεωρητικά ήμουν απερίφραστα υπέρ της αυτονομίας του ύπνου ο θηλασμός με μπέρδεψε: ο μικρός φαγάνας κοιμόταν ενώ θήλαζε κλασσικά. οπότε τι να κάνεις; να τον ξυπνήσεις για να τον βάλεις με ανοιχτά ματάκια στην κούνια; το βράδυ ξύπναγε κάθε 2,5-3 ώρες για να θηλάσει! (γεννηθήκαμε και 3960 κιλά) οποτε πάλι χωνόμασταν στην αγκαλίτσα, πάλι ο ύπνος μας έπαιρνε με το θηλασμό. οταν απογαλακτίσαμε στον 10ο δοκιμάσαμε μερικές φορές τη μέθοδο με την σταδιακή αγκαλιά. ο μικρός ντούρασελ μας έβγαλε νοκ άουτ. τώρα που είναι 16 μηνών κοιμάται αφού πιεί το γάλα στο μμπιμπέρο με μια μικρούλα 5λεπτη αγκαλίτσα-βόλτα στο δωμάτιο. μόνο η γιαγιά τα μεσημέρια καταφέρνει και του λέει 'και τώρα νάνι' τον αφήνει στην κούνια και κοιμάται. νομίζω πως εμείς του λοίπουμε γιατί όντως λοίπουμε ολη μέρα και σχεδόν και τη νύχτα. γι αυτό αν τυχόν και το βάλω για ύπνο μεταξύ 9-9.30 νοιώθω ότι ενώ νυστάζει θέλει αγκαλίτσα απο τη μαμά του.

giorgiana είπε...

Αγαπήτε μου γιατρέ,
με εμάς συμβαίνει το εξής: η Γεωργία μου, 3,5 χρονών πλέον, κοιμόταν μόνη της από μωρό και δεν ξύπναγε ποτέ τα βράδια!!! Αρχές Ιουνίου μετακομίσαμε στο καινούριο μας σπίτι, όπου και πάλι προσαρμόστηκε στο καινούριο της δωμάτιο( Χωρίς τη μεγάλη της αδερφή πλέον) και όλα πήγαιναν μια χαρά. Το καλοκαίρι όμως πήγε στο χωριό στη γιαγιά της για ένα μήνα και έγινε το λάθος να κοιμούνται μαζί αγκαλιά.....
Από τότε που επέστρεψε σπίτι όλα άλλαξαν.... Δεν κοιμάται με τίποτα στην κούνια της, κλαίει σπαρακτικά.. Επιθυμία της είναι να κοιμάται μαζί με την Ιωάννα-μεγάλη αδερφή- εμείς λοιπόν το δεχτήκαμε σκεπτόμενοι αδερφούλες είναι ας κοιμούνται αγκαλίτσα. Όμως η μεγάλη δεν τη θέλει άλλο στο δικό της κρεβάτι, δικαίωμά της είπαμε και εμείς.
Είμαστε λοιπόν στη διαδικασία του να πάρει απόφαση ότι θα κοιμάται στην κούνια της και στο δικό της δωμάτιο, αλλά η κατάσταση είναι πολύ πολύ δύσκολη. Δυσκολεύεται πάρα πολύ να το δεχτεί και ξυπνάει και τα βράδια αρχίζοντας ξανά να ζητάει τα δικά της - να κοιμηθεί στην Ιωάννας , νερό, τσίσα, γάλα κλπ Εγώ πάντα τη γυρίζω στη κούνια της αλλά με πολύ κόπο..
Είμαι απλά απογοητευμένη γιατί είναι πολύ πεισματάρα η μικρή μου κόρη και δεν συμβιβάζεται εύκολα..
Ελπίζω να μη σας κούρασα

Ελευθερία είπε...

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο! Ευχαριστώ!!

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα γιατρε !
Αρκετά ενδιαφέρουσα ή γραφή αλλά κ ή τοποθέτηση σας.
Θα ήθελα την γνώμη σας παρακαλω...
Έχω ένα μωρακι 2 μηνών...
Ενώ αρχικά κοιμόταν στο λίκνο της ,αποφασισα (θεωρώ εσφαλμένα αλλά λόγω κούρασης ) να την πάρω στο κρεββάτι μαζί μου για να κερδίζω λίγες ώρες ύπνου....
Νομίζω ότι καμμία μας δεν ευχαριστιεται πλέον τον ύπνο της....
Ποτέ πιστεύεται ότι θα πρέπει να ξεκινησω προσπάθειες ώστε να μάθει να κοιμάται μόνη της ?
Έχετε κάποια συμβουλή για να μου δώσετε ?
Υγ : Σας συγχαιρω για το κέφι σας το οποίο περνάει μέσα από τις ψαράδες των κειμένων σας προς στον αναγνώστη!

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα γιατρε !
Αρκετά ενδιαφέρουσα ή γραφή αλλά κ ή τοποθέτηση σας.
Θα ήθελα την γνώμη σας παρακαλω...
Έχω ένα μωρακι 2 μηνών...
Ενώ αρχικά κοιμόταν στο λίκνο της ,αποφασισα (θεωρώ εσφαλμένα αλλά λόγω κούρασης ) να την πάρω στο κρεββάτι μαζί μου για να κερδίζω λίγες ώρες ύπνου....
Νομίζω ότι καμμία μας δεν ευχαριστιεται πλέον τον ύπνο της....
Ποτέ πιστεύεται ότι θα πρέπει να ξεκινησω προσπάθειες ώστε να μάθει να κοιμάται μόνη της ?
Έχετε κάποια συμβουλή για να μου δώσετε ?
Υγ : Σας συγχαιρω για το κέφι σας το οποίο περνάει μέσα από τις ψαράδες των κειμένων σας προς στον αναγνώστη!

Υγ2: τρέφεται μόνο με ξένο γάλα.
Υγ3:όταν επιχειρω να την βάλω κοιμισμεμη
Στο λίκνο της τινάζεται
Υγ:Ονομάζομαι Ευδοξία.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα γιατρε !
Αρκετά ενδιαφέρουσα ή γραφή αλλά κ ή τοποθέτηση σας.
Θα ήθελα την γνώμη σας παρακαλω...
Έχω ένα μωρακι 2 μηνών...
Ενώ αρχικά κοιμόταν στο λίκνο της ,αποφασισα (θεωρώ εσφαλμένα αλλά λόγω κούρασης ) να την πάρω στο κρεββάτι μαζί μου για να κερδίζω λίγες ώρες ύπνου....
Νομίζω ότι καμμία μας δεν ευχαριστιεται πλέον τον ύπνο της....
Ποτέ πιστεύεται ότι θα πρέπει να ξεκινησω προσπάθειες ώστε να μάθει να κοιμάται μόνη της ?
Έχετε κάποια συμβουλή για να μου δώσετε ?
Υγ : Σας συγχαιρω για το κέφι σας το οποίο περνάει μέσα από τις ψαράδες των κειμένων σας προς στον αναγνώστη!

Υγ2: τρέφεται μόνο με ξένο γάλα.
Υγ3:όταν επιχειρω να την βάλω κοιμισμεμη
Στο λίκνο της τινάζεται
Υγ:Ονομάζομαι Ευδοξία.

Ανώνυμος είπε...

ΚαλησπερΑ και από μένα
Εχουμε ένα μπεμπη 10 μηνων που θηλάζει και ξεκινήσαμε το μέθοδο αυτή πριν 7μερες αλλά χτες έκλαιγαν απαρηγόρητα 1 1/2 ώρα.με νεύρα και γαντζωμένος στα κάγκελα
Πέρασε η μια βδομάδα και δεν άλλαξε κάτι
Τι κάνω;