Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008

«Στον πυρετό, δίνουμε αντιπυρετικό όχι αντιβίωση!»

Απόκριες, καρναβάλι, Καθαρή Δευτέρα, κούλουμα, εκδρομή, χαρταετός και οικογενειακές στιγμές. Στιγμές, που τις προσδοκάς κάθε μέρα όταν ξεκινάς για την δουλειά και αποχαιρετάς με φιλί τα μωρά σου, για να τα βρεις κοιμισμένα μετά από ώρες, την νύχτα όταν γυρνάς σπίτι. Στιγμές, που πρέπει να τις ρουφάς μέχρι την τελευταία. Στιγμές, που σε γεμίζουν ζωή και ευτυχία.
Έτσι, οικογενειακά, πέρασα και εγώ αυτές τις απόκριες. Με την ζαργάνα μου ντυμένη νεράιδα να ραίνει μανιωδώς, με κομφετί όσους παρακολουθούσαν την καρναβαλική παρέλαση και τον μικρό μου, να φορά «νόνος του» τα γυαλιά και το καπέλο (και μην τολμήσεις να διανοηθείς να τον βοηθήσεις…). Ήρθαν και φίλοι για το καρναβάλι και στην παρέα των δύο ζουζουνιών προστέθηκε και ο Τζότζος! Δυό μήνες η ηλικιακή διαφορά, δεν πτόησε καθόλου την Χαρούλα, η οποία ενθουσιάστηκε. Το παιχνίδι και το τρέξιμο στο σπίτι πολλαπλασιάστηκε, όπως και τα φυσικά εμπόδια στο διάβα μας, υπό μορφή αθώων παιχνιδιών. Τρέχει ο Ερμής και ακούγεται ένα μπάμ! "Τι πρωτότυπο!" θα μου πείτε. Έλα όμως, που δεν ξέρεις πότε θα σε βρει το κακό. «Τρέχεις» λοιπόν και εσύ κάθε φορά, σαν να είναι η πρώτη φορά! Εντάξει, όχι κυριολεκτικά, μην τρομάξεις και το παιδί, όμως γυρίζεις να δεις, και αν δεν έχεις προλάβει την φάση, αρχίζεις το «ψάρεμα».
-Τι έγινε αντράκι μου, έκανες μπαμ!
-(ανάμεσα σε λυγμούς ένα ξέπνοο) Ναιαιαι…
-Και που χτύπησες;
Δείχνει προς το πάτωμα (και ας εννοείς εσύ, που στο σωματάκι του…)
-Και πονάει; Να το κάνω μάκια να περάσει; (έμμεσος τρόπος να εντοπίσεις το σημείο τραυματισμού)
-Ναιαι…(το ξέπνοο, με λιγότερους λυγμούς)
-Που μωρό μου να το φιλήσω;
-Εντό (σηκώνοντας το ποδαράκι του)
-Εδώ στην πατουσίτσα;
-Ναι!
Σκάς το φιλάκι και σκάει το γελάκι (οπότε ηρεμείς κιόλα!).
-Και εντό! ξεκινά ο μαφιόζος το παιχνίδι, δείχνοντάς μου το καλάμι του. Και τα φιλιά διαδέχονται τα «εντό», για να καταλήξουμε σε ξεκαρδιστικά γέλια, καθώς παίρνω την σκυτάλη και αρχίζω εγώ με την σειρά μου: «μήπως και εδώ, και εδώ, και εδώ!». Το χτύπημα σίγουρα δεν ήταν σοβαρό, και ο πόνος πνίγηκε στα γέλια!
Τι σου είναι όμως η δύναμη της αυθυποβολής και του placebo! Και ο πόνος περνά, και να μη σου πω και η αρρώστια πολλές φορές. Κοιτάζω την Μαρία, την γυναίκα που μας προσέχει τα μωρά, όταν λείπουμε! Είχε από 3-4 μέρες συμπτώματα κοινού κρυολογήματος. Καταρροή, μυαλγίες, φτάρνισμα, δακρυσμένα μάτια, δέκατα και πονόλαιμο! Τα είχε η Μαρία την περασμένη εβδομάδα, τα έχουν τα μικρά μου από χτες. Άλλη μια περίτρανη ένδειξη ότι πρόκειται για ίωση και μάλιστα του ανώτερου αναπνευστικού. Όταν πολλά όργανα πάσχουν (αναπνευστικό-μύτη, φτάρνισμα, βήχας-, γαστρεντερικό-πονόλαιμος, ανορεξία, διάρροια-, μάτια-δάκρυσμα και ερεθισμό-,κλπ), καθώς και όταν πολλά άτομα στο ίδιο περιβάλλον έχουν παρόμοια συμπτώματα, 99% έχουμε ίωση. Τα μικρόβια δεν μεταδίδονται τόσο εύκολα.
Η δε, ίωση του ανώτερου αναπνευστικού, το κοινό κρυολόγημα δηλαδή, είναι ίσως από τις πιο «κυριλέ» ασθένειες. Για θεραπεία, θέλει καλό φαγητό, πολλά υγρά, ειδικά πορτοκαλάδες, πορτοκάλια, και μανταρίνια για βιταμίνη C, ξεκούραση και ανακούφιση των συμπτωμάτων (βουλώνει η μύτη την αποσυμφορίζουμε, πονάν οι μυς ή έχουμε πυρετό παίρνουμε αντιπυρετικό, βήχουμε ή πονά ο λαιμός μέλι, λεμόνι, πετιμέζι ή καραμέλες για το λαιμό, κτλ).
Μόλις λοιπόν καλωσόρισα την Μαρία το πρωί, την ρώτησα τι κάνει; «Ε! καλά, άρχισα Αμπικιλίνη..», «Γιατί;;;!» μου ξεφεύγει με λίγη ένταση η απορία. «Ε! πονούσε λαιμός, και μύτη, ε και λίγο πυρετό… Καλύτερα τώρα καλύτερα!..» μου εξηγεί στα σπαστά ελληνικά της.
Συγκρατώ τον εαυτό μου, να μην αρχίσω για εκατομμυριοστή φορά την διάλεξη για το πόσο ανώφελα και δυνητικά επικίνδυνα είναι τα αντιβιοτικά στις ιώσεις. Τα έχουμε πει τόσες φορές με την γυναίκα μου, σε φίλους μέχρι και σε συγγενείς οι οποίοι επιμένουν στην άσκοπη κατανάλωση, που καταντά τρομερά κουραστικό και απογοητευτικό. Στην περίπτωση της Μαρίας, μεγάλη γυναίκα είναι (σαν να ακούω την δική μου γυναίκα μέσα στο κεφάλι μου), τόσα χρόνια τα ίδια κάνει, οπότε που να της αλλάξεις το μυαλό. Στο κάτω-κάτω, ξέρει ότι είμαι γιατρός και δεν ζήτησε την γνώμη μου. Άσε που αφού έχει πειστεί ότι η αντιβίωση της κάνει καλό… τι να πω! Ας είναι καλά η αυθυποβολή και το placebo!
Τουλάχιστον, η πλειοψηφία των γονιών στο ιατρείο, με εμπιστεύεται και δεν θεωρεί την αντιβίωση το φάρμακο θαύμα, που το κρατάμε για τις δύσκολες ώρες και που όταν ζοριστούμε το χρησιμοποιούμε και γινόμαστε καλά από «πάσαν νόσο και πάσαν μαλακία!».
Τις προάλλες είχε έρθει στο ιατρείο μια μαμά και μου λέει «συζητούσα με άλλες μανάδες και κοκορευόμουν πως η μικρή έχει κλείσει τα τρία και δεν έχει χρειαστεί ακόμα να πάρει αντιβίωση. Μια συνάδελφος μαμά γυρίζει και με ρωτάει καλά ποτέ δεν σου έχει κάνει πυρετό:!» για να λάβει την θεϊκή απάντηση «πολλές φορές! Όμως για τον πυρετό δίνουμε αντιπυρετικό και όχι αντιβίωση!!».
Να πω ότι φούσκωσα από περηφάνια και το χαμόγελο μου έφτασε μέχρι τα αυτιά; Να το πω! Σχεδόν σε κάθε εμπύρετο, κάθομαι και κάνω ολόκληρη διάλεξη στους γονείς, και υπέρ του πυρετού και κατά της αλόγιστης χρήσης αντιβιοτικών.
Κάποιος απλοϊκά σκεπτόμενος θα μπορούσε να αναρωτηθεί: «Καλά! Εάν πρόκειται για ίωση, θα κάνει τον κύκλο της και θα περάσει, εάν πρόκειται για μικρόβιο θα βοηθηθεί με την αντιβίωση. Οπότε, γιατί να μην πάρουμε αντιβίωση να σκοτώσομε τα μικρόβια και να καλύψουμε όλες τις πιθανότητες». Λογικό δεν ακούγεται;! Και για κάποιον άσχετο με την ιατρική, είναι και ευφυές, όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Η απάντηση κρύβεται στο κομμάτι «…να σκοτώσουμε τα μικρόβια»! Με τα μικρόβια συζούμε εδώ και εκατομμύρια χρόνια, σαν πολύ καλοί γείτονες αυτού του κόσμου. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις τα χρειαζόμαστε, όπως την χλωρίδα του εντέρου που είναι απαραίτητη για να γίνει η σωστή απορρόφηση ζωτικών ουσιών. Παίρνοντας αντιβίωση από το στόμα, το αντιβιοτικό δεν πηγαίνει μόνο εκεί που το χρειαζόμαστε (αυτί στην ωτίτιδα, αμυγδαλές στην αμυγδαλίτιδα ή πνεύμονα στην πνευμονία). Πηγαίνει παντού στο σώμα μας και σκοτώνει όλα τα μικρόβια που είναι ευαίσθητα στο συγκεκριμένο αντιβιοτικό. Ξεσκαρτάρει τα ευαίσθητα και κρατά τα ανθεκτικά. Όταν ολοκληρώσει λοιπόν την θεραπεία με Αμπικιλίνη, η αγαπημένη μας Μαρία, θα έχει κρατήσει στον οργανισμό της μόνο τα μικρόβια που αντέχουν-γνωρίζουν την Αμπικιλίνη. Θα μου πείτε «εντάξει! αν δεν έχει άμεσα προβλήματα από αυτή την ανατροπή του πληθυσμού των μικροβίων (όπως διάρροια, άφθες, μυκητίαση κα), μακροπρόθεσμα σε τι θα την ενοχλήσουν τα ανθεκτικά μικρόβια;». Εδώ έρχεται το κλειδί το μυστηρίου.
Ενώ οι ιοί μεταδίδονται πολύ εύκολα από άνθρωπο σε άνθρωπο και όταν κρυολογήσουμε την έχουμε πατήσει από κάποιον άλλον άρρωστο στο περιβάλλον μας, με τις μικροβιακές λοιμώξεις γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Εννέα στις δέκα φορές που αρρωσταίνουμε από μικρόβιο, πρόκειται για δικό μας μικρόβιο που βρίσκει τις κατάλληλες συνθήκες, υπεραναπτύσσεται και δημιουργεί την λοίμωξη. Όταν λοιπόν πάθουμε ωτίτιδα, αμυγδαλίτιδα ή πνευμονία, το πιθανότερο είναι ότι δεν ήρθε κάποιος και μας κόλλησε την αρρώστια του, αλλά δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε κάποιο μικρόβιο μας, ανέτρεψε τις φυσικές μας άμυνες και προσωρινά, τοπικά, μας κέρδισε! Για σκεφτείτε απλά και κάντε τις συνδέσεις. Αν χρησιμοποιούμε αλόγιστα τις αντιβιώσεις, όταν πραγματικά τις χρειαζόμαστε δεν θα μας κάνουν τίποτα.
Τα παραπάνω διηγούμαι συχνά στους γονείς, προσθέτοντας ότι ένα παιδί προσχολικής ηλικίας μπορεί να περάσει από έξι μέχρι και δέκα ιώσεις τον χρόνο. Αν κάθε φορά που κρυολογεί παίρνει και αντιβίωση θα ξεμείνουμε πολύ γρήγορα από πολύτιμα όπλα. Δεν χρησιμοποιώ εύκολα αντιβίωση στα παιδιά, όχι γιατί την φοβάμαι ή γιατί δεν την θέλω αλλά για ακριβώς το αντίθετο. Θεωρώ τα αντιβιοτικά πολύτιμα όπλα στην φαρέτρα του ιατρού και είναι κρίμα να τα αχρηστεύουμε.
Τα ζουζούνια μου βήχουν απόψε και ο Ερμούκος μου, που τον εμετό τον έχει στο τσεπάκι, με τον βήχα έβγαλε και λίγο από το γάλα του. Ήπιε ο μικρός μου το πετιμέζι με το κουταλάκι και σαν να ηρέμησε λίγο. Τα βάλαμε και κάτω, παρά τις διαμαρτυρίες, τους καθαρίσαμε γενναία τις μυτούλες και τους βάλαμε από μια σταγόνα φαρμακάκι που τους έβαψε καφέ τα ρουθουνάκια. Σαν να ηρέμησαν κάπως και παρόλο που δεν ήπιαν όλο τους το γάλα, κοιμούνται ήσυχα. Ευτυχώς, πέρασαν οι νύχτες του καρναβαλιού και επέστρεψε η ησυχία, ώστε να μου επιτρέπει να αφήσω λίγο ανοιχτή την μπαλκονόπορτα για να ανανεώνεται το οξυγόνο στο δωμάτιο τους. Οι νύχτες με τον βήχα μπορεί να διαρκέσουν για περισσότερο από δύο εβδομάδες. Η καθαρή μύτη και το οξυγόνο είναι η βασική θεραπεία.
Ας ελπίσουμε ότι τα μωράκια μου θα κοιμηθούν ήσυχα και θα «γεμίσουν τις μπαταρίες τους».

Να είστε όλοι καλά και τα παιδιά μας καλύτερα!

11 σχόλια:

Mh Xeirotera είπε...

M' aresei o tropos pu pernas apo to prosopiko/oikogeniako sto epistimoniko epipedo ke to kaneis me tosh anesh ke xarh, les ke prokite gia to pio fysiko pragma ston kosmo.

Kalhmera, giatre mu!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημένε Pediatre,
Χρόνια πολλά και καλή Σαρακοστή. Δυστυχώς, έχω πιει μπουκάλια και μπουκάλια αντιβίωσης Pentrexil -κυκλοφορεί άραγε ακόμα; Θυμάμαι στο Δημοτικό δεν περνούσε μήνας χωρίς αντιβίωση. Ήταν μέσα στο διατροφολόγιο μου.(Χαριτολογώντας λέω ότι είναι θαύμα που δεν έχω υποστεί εμφανείς -τουλάχιστον- παραμορφώσεις...)Με τα βιώματα αυτά και σίγουρα χάρη στον παιδίατρο που παρακολουθεί τον μικρό χαίρομαι πάρα πολύ και είμαι και υπερήφανη(!) που μέχρι στιγμής δεν έχει χρειαστεί να πάρουμε αντιβίωση. Βέβαια στην αρχή σε κουβέντα με άλλες μαμάδες, ομολογώ ότι προβληματίστηκα. Ακουγα για αντιβιώσεις, για μάσκες (νέα μόδα?) για κάτι χαπάκια "μαγικά". Και μάλιστα οι άλλες μαμάδες ήταν κατηγορηματικές ότι χωρίς αυτά, το παιδί καλά δεν γίνεται. Εκτοτε αποφεύγω να μιλάω γι αυτό το θέμα με τις συγκεκριμένες φίλες διότι μας ενώνει το απόλυτο χάος.
Επειδή, λοιπόν, το θεμα "Αντιβίωση" το έχω κατανοήσει εις βάθος, αυτή τη στιγμή δουλεύω το θέμα "Πυρετός" το οποίο με τρομάζει!
Αγαπημένε Pediatre, για μια ακόμα φορά σε ευχαριστούμε για τη γραφή σου. Πολλούς χαιρετισμούς στην οικογένεια. Βασιλική-Ναύπλιο

Ανώνυμος είπε...

Από new_mami
Αγαπητέ pediatre
είναι πολύ ελπιδοφόρο να ακούγονται φωνές σαν την δική σας και μακάρι όλα αυτά να ακούγονταν και παραέξω. Αυτά που βλέπω γύρω μου όχι τώρα που έγινα μαμά αλλά από μικρή είναι εξωφρενικά! Ο καθένας γίνεται γιατρός για τον εαυτό του και έχω δει πολλές φορές γονείς να δίνουν στα παιδιά τους αντιβιώσεις χωρις συνταγή γιατρού, έτσι κατά την κρίση τους και με μια πρόχειρη διάγνωση του φαρμακοποιού!?!? Ευτυχώς η μητέρα μου ήταν αυστηρή πολύ σε αυτό και αντιβίωση έχω πάρει ελάχιστες φορές στη ζωή μου για σοβαρό λόγο.
Πρέπει όμως και εσείς οι γιατροί να αντιμετωπίζετε πρόβλημα από την πίεση που ασκούν καμιά φορά οι ασθενείς για να πάρουν αντιβίωση, λες και είναι...ο μαγικός ζωμός. Έχω μια μικρή ιδέα επί του θέματος γιατί η αδελφή μου είναι γιατρός (τώρα κάνει ειδικότητα παθολογίας) και συχνά γνωστοί, φιλοι, ή συγγενείς την πιέζουν "έχω πυρετό 2 μέρες, δος μου μια αντιβίωση να πάρω" έτσι από το τηλέφωνο, "ο τάδε γιατρός μου δίνει και χωρίς να με δει" κτλ. Και άντε να εξηγεί μετά και να γίνεται η κακιά και η μυστήρια. Υπάρχουν όμως και γιατροί που δίνουν με ευκολία αντιβίωση και αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί δεν τους δικαιολογεί η άγνοια που έχουν οι υπόλοιποι.

Κάτι άλλο που ακούω πολύ συχνά από άλλες νέες μαμάδες είναι η χρήση κορτιζόνης. Είτε πρόκειται για σοβαρά αναπνευστικά, άσθμα κτλ, είτε για την απλή νηνίδα ή τα ερεθισμένα μαγουλάκια του μωρού, παντού κορτιζόνη. Κι εμένα η μπέμπα μου εβγαλέ νηνίδα και ο γιατρός μου είπε να τις βάζω ελαιόλαδο για 1-2 ώρες πριν το μπανάκι και να αλλάξω σαμπουάν. Όντως καλυτέρεψε αλλά δεν έφυγε εντελώς και όταν τον ξαναρώτησα μου είπε πως υπάρχει και η κορτιζόνη που θα φύγει αμέσως αλλά γιατί να το κάνουμε αφού θα περάσει και χωρίς φάρμακο.

Μήπως τελικά αυτό που φταίει είναι οτί και στην υγεία έχει περάσει η αντίληψη του fast-food και οι φυσικοί τρόποι άμυνας παραβιάζονται για πιο άμεσα αποτελέσματα?

Σας χαιρετώ και εύχομαι η έμπνευσή σας για τόσο ωραία θέματα να μην στερέψει ποτέ!

pediatre είπε...

Mh xeirotera… λες να καταφέρω να γίνω ο Yallom της παιδιατρικής;! Πάντως αυτό ακριβώς προσπαθώ, χωρίς να χάσω από επιστημονικότητα, να μην χάσω και το ενδιαφέρον όσων με διαβάζουν. Για πολλοστή φορά ευχαριστώ για την ενθάρρυνση… σημαίνει πολλά!
Καλό σου βράδυ!

Βασιλική… χρόνια πολλά και καλή Σαρακοστή και σε εσένα. Κάποια στιγμή στο παρελθόν, με τον ενθουσιασμό που δεχόμαστε τα περισσότερα νέα φάρμακα, η αντιβίωση ήταν στις δόξες της παγκοσμίως. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύτιμος σύμμαχος και ότι μας έχει γλιτώσει από φοβερές αρρώστιες όπως η μηνιγγίτιδα (προ αντιβίωσης 100% θνητότητα), το ρευματικό πυρετό κα. Ειδικά οι παλιότεροι παιδίατροι, που έζησαν την άνθηση αλλά και την ανακούφιση από σοβαρές λοιμώξεις την λατρέψανε και την λατρεύουν. Μόνο που όπως κάθε υπερβολή, έφερε το αρνητικό αποτέλεσμα του να αχρηστέψουμε αυτά τα πολύτιμα όπλα. Όπως με τόσα άλλα, έτσι και με την αντιβίωση, πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε.
Ο πυρετός να μην σε τρομάζει, είναι ίσως ο πιο παρεξηγημένος σύμμαχός μας. Όπως σε κάθε τι στο παιδί, από πυρετό μέχρι σπυριά και από βήχα μέχρι πονόκοιλο, να προσέχεις όλη την εικόνα. Είναι προτιμότερο ένα παιδί που έφαγε τον άμπακο και παίζει με 39,5οC πυρετό, παρά ένα παιδί απύρετο που δεν μπορεί ξαφνικά να στηρίξει το κεφάλι του ή να ξυπνήσει… Κάποια στιγμή μάλλον θα χρειαστεί να φροντίσω και την φήμη του πυρετού…
Καλό σου βράδυ!

New_mami… χαίρομαι και εγώ με την σειρά μου να ακούω για νέους συναδέλφους που δεν ενδίδουν και κρατούν την αντιβίωση για όταν χρειάζεται. Τα συγχαρητήρια μου τόσο στην αδερφή σου όσο και στον συνάδελφο που φροντίζει την μικρή σου. Η κορτιζόνη όπως και η αντιβίωση, είναι το φάρμακο θαύμα. Διορθώνει τις αλλεργίες, τις δερματίτιδες, τις αρθρίτιδες, τον πυρετό, βγάζει μαλλιά, θεραπεύει καρκίνο και άλλα πολλά, και όλα αληθινά! Όμως καλό είναι και αυτήν την κυρία, να την χρησιμοποιούμε όταν και όπου χρειάζεται. Άλλωστε μην ξεχνάς ότι είναι ορμόνη του οργανισμού μας και για κάποιο λόγο την έχουμε, όπως και την νηνίδα, ειδικά όταν δεν είναι υπερβολική (το λαδάκι κάνει μια χαρά την δουλειά του, απλά καθυστερεί λίγο παραπάνω).
Έχεις δίκιο για την αντίληψη fast-food… και στην ιατρική. Πρόσθεσε λίγη άγνοια, μια τζούρα ανασφάλεια (βλ. ας καλύψω τα πάντα…), και δυστυχώς μια πρέζα προσωπικού συμφέροντος και συνδιαλλαγής, και θα έχεις την σκοτεινή πλευρά της ιατρικής στην Ελλάδα. Ελπίζω η αδερφή σου να μην χάσει ποτέ την ρομαντική και ιδεαλιστική προσέγγιση για την ιατρική, που δυστυχώς δεν διδάσκεται σε κανένα από τα πανεπιστήμια μας…
Καλή σου νύχτα

popelix είπε...

Καλή Σαρακοστή και από μένα!
Πολύ χρήσιμη ανάρτηση για ακόμα μια φορά :-) Μια και λέμε για ιώσεις ... από γαστρεντερίτιδες πως πάτε στο Ρεθυμνο; Εμείς εδώ - μικροί και μεγάλοι - έχουμε αποδεκατιστεί! Ο μικρός μου έκανε πολλές μέρες να συνέλθει, ακόμα και μετά το πέρας των συμτωμάτων :-( Ήθελα να σε ρωτήσω ακόμα αν συμπεριέλαβες και το Rotarix στους φετινούς εμβολιασμούς. Μια συνάδελφός σου παραπονέθηκε ότι τους φάγανε τα αυτιά να κάνουν αυτό το νέο εμβόλιο (3 δόσεις * 70€!!!) που δεν το χορηγούν και τα ταμεία. Εκείνη επέλεξε να μην το κάνει και ομολογεί ότι δεν έχει ξαναδει γαστρεντερίτιδες σαν αυτές στα 13 χρόνια που έχει το ιατρείο!!! Άντε μετά να μην κάνεις συνομοτικά σενάρια ... Περιμένω με ενδιαφέρον τα σχόλιά σου!

Και κάτι άλλο, τι φαρμακάκι βάζεις για το ξεβούλωμα της μύτης???

Ανώνυμος είπε...

Εδώ Nekko.
Μιας και μιλάς για ιούς και μικρόβια
θα ηθελα αγαπημένε παιδίατρε
αν βρείς λιγο χρόνο να μου εξηγησεις
,οσο πιο απλά μπορείς,
τι είναι τα βακτηρίδια
η βακτήρια κοινώς bacteria.
Λέμε καλά και κακά.δηλαδή?
Υπάρχει συσχετισμός ανάμεσα στα μικρόβια και τα bacteria?
Ευχαριστώ Nekko.
Over

pediatre είπε...

Popelix… χρόνια πολλά!
Λυπάμαι για την αργοπορημένη απάντηση… Ο ελεύθερος χρόνος μου γίνεται όλο και πιο περιορισμένος.
Φέτος περάσαμε (ή μάλλον περνάμε…) έναν Χειμώνα με πολλές λοιμώξεις, οπότε δεν ξέρω κατά πόσο είναι ασφαλής, η εξαγωγή συμπερασμάτων. Οι γαστρεντερίτιδες είναι ένα πρόβλημα, σπανιότατα όμως κινδυνεύουν τα βρέφη… Μακάρι το εμβόλιο να ήταν δωρεάν, όμως κοστίζει και έρχεται να προστεθεί σε ένα ήδη φορτωμένο εμβολιαστικό πρόγραμμα, με εμβόλια πολύ πιο χρήσιμα και που πολλά από αυτά επίσης δεν είναι δωρεάν (πχ. Πνευμονιόκοκκου που ακόμα και με συμμετοχή εξακολουθεί να κοστίζει). Δεν μου αρέσει να κάνω ιατρική πολυτελείας, για αυτό δεν έχω εντάξει το εμβόλιο στο πρόγραμμά μου, το κάνω όμως σε όποιους με ρωτούν και το επιθυμούν.
Το φαρμακάκι για την μύτη λέγεται Protargol 2%, βάζεις μια σταγόνα σε κάθε ρουθούνι (αφού το καθαρίσεις) πρωί και βράδυ. Θα προτιμούσα πάντως, να συμβουλεύεσαι τον παιδίατρο που παρακολουθεί τα παιδιά, πριν να χορηγήσεις οποιαδήποτε αγωγή! Πολλές φορές η ελλιπής γνώση είναι χειρότερη από την άγνοια. Την πλήρη εικόνα των παιδιών σου την έχει εκείνος που τα παρακολουθεί τακτικά και τα μεγαλώνει.
Nekko μου… τα βακτήρια πήραν το όνομά τους από το σχήμα τους (μοιάζουν με μπαστούνι βακτηρία-). Στην πορεία όμως, η απλούστευση έβαλε σε ένα σακούλι τα βακτήρια, τα βακτηρίδια, τους κόκκους, τους βάκιλους κλπ και τα ονόμασε μικρόβια. Πολλές φορές χρησιμοποιούμε λανθασμένα αυτά τα ονόματα και εμείς οι γιατροί. Γενικά, οι εχθροί που μπορεί να μας «επιτεθούν» είναι τα μικρόβια, οι ιοί, οι μύκητες και τα παράσιτα. Όμως, όντως δεν είναι όλοι οι παραπάνω εχθροί μας-κακοί. Συμβιώνουμε μαζί τους και σε πολλές περιπτώσεις μας βοηθούν ή ακόμα και μας προστατεύουν. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι η εντερική χλωρίδα, τα μικρόβια δηλαδή που έχουμε στο έντερό μας και είναι απαραίτητα για την σωστή λειτουργία του.

popelix είπε...

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Το Protargol μου φαίνεται μια καλή εναλλακτική λύση στα κορτιζονούχα σκευάσματα. Θα μιλήσω με τη γιατρό μου για αυτό. Για μεγάλους κάνει; Όταν με πιάνει συννάχι μου αλλάζει τα φώτα και στο τέλος μου αφήνει και ένα πνίξιμο στο ρινοφάρυγγα που κρατάει αρκετές μέρες.

Να είσαι πάντα καλά!

pediatre είπε...

Popelix… Μακάρι να το γνωρίζει (ή να το γνωρίσει η συνάδελφος) και να μπει στην φαρέτρα των πολύ απλών πλην πολύ αποτελεσματικών, «όπλων» κατά του κοινού κρυολογήματος. Βεβαίως και κάνει για μεγάλους, πριν καμιά δεκαπενταριά μέρες είχα συναχωθεί και μου στέγνωσε την μύτη μέσα σε δύο μέρες (ίδια δόση μία σταγόνα πρωί-βράδυ, βαθιά στο κάθε ρουθούνι).
Καλό σου βράδυ, φιλιά στα ζουζούνια σου!

Ανώνυμος είπε...

Γειά σας είμαι μαμά ενός αγοριού 1 έτους ο οποίος έχει πάρει ήδη τρεις φορές αντιβίωση.Τη μια με τη δικαιολογία της ωτίτιδας, την άλλης της φαρυγγίτιδας και τώρα της βρογχίτιδας ενώ δε βήχει καν. Βέβαια ενώ τις πρώτες δύο μέρες είχε μπούκωμα και δέκατα μετά χειρότέρεψε με πυρετό 39C απίστευτα βουλωμένη μύτη (άνοιξε τρεις μέρες μετά τη χορήγηση της αντιβιωσης).Αλλα συμπτώματα ήταν κακοαδιαθεσία και έλλειψη όρεξης. Έχω σκεφτεί να βρω γιατρό ο οποίος να μη χορηγεί τόσο εύκολα αντιβιώσεις αλλά στο μικρό νησί που ζούμε δεν έχω μάθει για κανένα ο οποίος να μην είναι υπερ των φαρμάκων. Θεωρείτε ότι ο υψηλός πυρετός -39C-(ο οποίος επιμένει)δεν αποτελεί ένδειξη μικροβιακής λοίμωξης; Και αν αποφασίσω να μην ακολουθήσω τη συνταγή του γιατρού πως μπορώ να είμαι σίγουρη ότι δεν κάνω κακό στο παιδί;
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Αγγελική Χίος

pediatre είπε...

Αγγελική από Χίο… Καλησπέρα! Δυστυχώς δεν είναι τόσο απλή η ιατρική εξ αποστάσεως. Πολλές φορές μπορεί να αποβεί επικίνδυνη… Εάν όντως ο μικρός είχε ωτίτιδα δεν υπάρχει περιθώριο να μην πάρει αντιβίωση, ειδικά την στιγμή που κάνει πυρετό. Οι άλλες δύο αιτίες(βρογχίτιδα και φαρυγγίτιδα) συνήθως είναι ιογενείς, ειδικά σε αυτή την ηλικία και δεν χρειάζονται αντιβίωση. Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλοί παράγοντες που δεν μπορούν να εκτιμηθούν από απόσταση, όπως η δυνατότητα για εργαστηριακό έλεγχο, η πρόσβαση σε νοσοκομείο, η γενικότερη κλινική εικόνα του παιδιού, εάν θηλάζει, εάν αναπτύσσεται φυσιολογικά, εάν έχει αδερφάκια μεγαλύτερα, εάν πηγαίνει σε βρεφικό σταθμό κλπ. Ο υψηλός πυρετός ο οποίος επιμένει μπορεί να αποτελεί ένδειξη μικροβιακής λοίμωξης δεν αποτελεί όμως απόδειξη. Είναι συνήθως εύκολο, το να κάνει το μωρό μια αδρή εξέταση αίματος και να δούμε εάν όντως θα ωφεληθεί ή εάν δεν πρόκειται να τον βοηθήσει η αντιβίωση. Δυστυχώς, η παιδιατρική δεν είναι απλά ιώσεις ή μικρόβια… Το να μην ακολουθήσετε τη συνταγή του ιατρού ή ακόμα χειρότερα να την τροποποιήσετε(κάποιοι γονείς δίνουν για λιγότερες μέρες αντιβίωση, ρισκάροντας τα μικρόβια να αναπτύξουν «ανθεκτικότητα», να μάθουν δηλαδή τα «όπλα» μας και να είναι άχρηστα), είναι επίσης πολύ επικίνδυνο. Συζητήστε τους προβληματισμούς σας με τον παιδίατρό σας και αν δεν σας ικανοποιούν οι θέσεις του τότε ίσως και για τους δύο σας είναι προτιμότερο να αλλάξετε γιατρό.
Ελπίζω να βοήθησα.
Καλό σας βράδυ