Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2007

Με ένα κοινό κρυολόγημα, ευχές για καλό Χειμώνα…

Παρασκευή βράδυ, και όπως κάθε Παρασκευή πολύ δουλειά στο ιατρείο. Μπαίνω στο σπίτι αρκετά μετά τις 10:00. «Που είσαι βρε Νικολάκη…» ακούω την καλή μου να αστειεύεται όπως ανεβαίνω στη σκάλα….
«Τα μωρά μας καλά είναι;» ρωτώ. «Η Χαρούλα, δεν έφαγε καλά και είναι λίγο βραχνιασμένη». Αφού έφαγα και χαζολογήσαμε λίγο, πήγαμε να θέσουμε που λένε και εδώ στην Κρήτη, κοινώς να κοιμηθούμε. Σάββατο ξημερώνει την επόμενη, μέρα με μπόλικο τρέξιμο. Η καλή μου εργάζεται κάθε Σάββατο, οπότε από τις 6:00πμ. μέχρι τουλάχιστον τις 3:00μμ. αναλαμβάνω διπλό μπέιμπισίτινγκ. Την μέρα που οι περισσότεροι περιμένουν για να ξεκουραστούν, εγώ την περιμένω για να ασχοληθώ με τα μικρά μου. Άρα θα μου πεις ξεκουράζεσαι! Όντως και το ποδόσφαιρο όπως και το ποδήλατο, με χαλαρώνουν, μετά όμως είμαι γκολ…
Αυτά σκεφτόμουν ενώ έμπαινα στο δωμάτιο των μικρών για να τσεκάρω αν είναι καλά και αν το παράθυρο τους είναι, έστω λίγο, ανοιχτό. Συνήθως το παράθυρο το κλείνουμε λόγω του θορύβου στην παλιά πόλη. Δεν το περίμενα ότι θα φύγω από την Αθήνα για να ζήσω στην επαρχία, και θα μου λείπει η ησυχία της νύχτας! Και όμως, η παλιά πόλη του Ρεθύμνου ποτέ δεν κοιμάται. Το καλοκαίρι τουρίστες, το χειμώνα φοιτητές και όλο το χρόνο «σβούροι» (στην Αθήνα, την εποχή μου, τους ονομάζαμε αρούρια λόγω της κλασικής ουρίτσας που κρεμόταν πίσω από το μαλλί και σε συνδυασμό με την λίγδα, παρέπεμπε στο τρωκτικό), πτιτσιρικάδες που σβουρίζουν με πειραγμένα μηχανάκια και έχουν σαν χόμπι τον θόρυβο. Θυμάστε μια διαφήμιση, «Τους ξύπνησες όλους γιατί;!», ε στους νεολαίους του Ρεθύμνου ισχύει το «δεν τους ξύπνησε όλους! Γιατί;» και ξαναγυρίζουν πετώντας και ένα δυναμιτάκι για να πάρει μπρος και ο συναγερμός κάπου μαγαζιού. Πως λοιπόν να μην ξυπνήσουν τα δίδυμα! Για να είναι όμως γκρινιάρα η Χαρούλα και να μην πιεί όλο της το γάλα, μάλλον είναι κρυωμένη, όποτε χρειάζεται οξυγόνο, έστω και με τίμημα τον θόρυβο. Τα παιδιά τον Χειμώνα δεν κρυώνουν επειδή είναι ανοιχτό το παράθυρό αλλά ακριβώς για το αντίθετο. Όταν έξω έχει κρύο, συγχρωτιζόμαστε σε κλειστούς χώρους, με θέρμανση και κλειστά παράθυρα και ανταλλάσουμε τις ιώσεις μας. Στο ιατρείο, Χειμώνα-Καλοκαίρι, μόλις βγει ένα παιδί και μέχρι να πλύνω τα χέρια μου και να περάσει το επόμενο, ανοίγω πάντα το παράθυρο. Έτσι λοιπόν και με τα μικρά μου, όταν υποψιαστώ ότι την άρπαξαν, το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να τους εξασφαλίσω μπόλικο καθαρό οξυγόνο, αφήνοντας έστω λίγο, ανοιχτό το παράθυρο. Φυσικά φροντίζω να είναι καλά σκεπασμένα και το δωμάτιο ικανοποιητικά ζεστό. Το βραδινό φιλί καληνύχτα, απόψε έχει και την έννοια του θερμόμετρου. Όχι, όλα καλά η μικρή, εκτός από ένα ελάχιστο ρουθούνισμα, κοιμόταν μια χαρά (κυριολεκτικά στην περίπτωσή μας).
Το Σαββατιάτικο πρωινό ξεκίνησε από τις 6:30, με την ζουζούνα μου να αναπληρώνει το βραδινό με μια 200αριά ml γάλα. Ήπιε μέχρι και από του Ερμή. Το κέφι της ήταν άριστο και το μόνο πρόβλημα έμοιαζε να είναι ο καταρράκτης που είχε αρχίσει να τρέχει από την μύτη της. Συνοδέψαμε την μαμά μας στην δουλειά και συνεχίσαμε κάνοντας μια μεγάλη βόλτα στο Ρέθυμνο. Και το υπόλοιπο Σάββατο, κύλισε συνηθισμένα, μέχρι το βράδυ.
Αφού κάναμε τα «μπάνια του λαού», φάγανε τα πιτσιρίκια και κοιμήθηκαν, έφυγε και η καλή κυρία που έρχεται και μας βοηθά τα απογεύματα. Μόνος λοιπόν, μια που η μαμά είχε δουλειά και μάλλον θα αργούσε. Είναι η ώρα που συνήθως γράφω. Η Χαρούλα όμως είχε άλλα σχέδια. Δεν πέρασε ούτε μισάωρο από όταν ξάπλωσε και ξύπνησε κλαίγοντας. Το καθησυχαστικό χάδι-επίσης θερμόμετρο- διαπίστωσε κρύα χεράκια και ένα κούτελο ζεστό. Η κλινική εικόνα μεταφράστηκε σε πυρετό 39.6οC. Η έντονη γκρίνια-κλάμα, κράτησε τόσο την ώρα που της έβαζα το θερμόμετρο, όσο και στην προσπάθεια μου να της δώσω αντιπυρετικό από το στόμα, η οποία στέφτηκε με πλήρη αποτυχία. Κατέληξε σε έναν γενναιόδωρο εμετό, που φιλοδώρησε με το βραδινό μας γάλα, το κορμάκι και το πάτωμα της κουζίνας. Ευτυχώς, αφού την άλλαξα και την σκούπισα κατάφερα να την ηρεμήσω και να την ζαβλακώσω λίγο στην αγκαλιά μου. Τηλέφωνο στην μαμά μας, όπως έρχεται να μας κρατά και κανένα αντιπυρετικό-υπόθετο. Μετά από λίγη ώρα, η ανακούφιση δια προσώπου μαμάς ήρθε, το υπόθετο έκανε την δουλειά του και η μικρή μου κοιμήθηκε ήσυχη. Την επομένη ξύπνησε απύρετη, με καλή διάθεση και όρεξη (τσακίζοντας για ακόμη μια μέρα και τα ρέστα σε γάλα, του Ερμή), μονό που στον καταρράκτη που έτρεχε από την μύτη ήρθε να προστεθεί και ένας εξίσου υγρός, ερεθιστικός βήχας.
Η Κυριακή μας πέρασε υπέροχα. Είχαμε κανονίσει και πήγαμε μαζί με φίλους για μεσημεριανό, σε όμορφο ταβερνάκι σε ένα φαράγγι νότια του Ρεθύμνου. Τα παιδιά ήταν άψογα, άσε που τα ανέλαβε και μια πιτσιρίκα της παρέας και είχαμε και εμείς χρόνο να τα πούμε με τους φίλους μας. Η μικρή έφαγε καλά και ήταν απύρετη. Το βράδυ η μικρή μετά το μπάνιο της, υπέστη και το βασανιστήριο του καθαρισμού της μύτης. Είναι ζόρικη φάση, τόσο για τα πιτσιρίκια όσο και για εμάς, όμως εάν θέλουμε να γλιτώσουμε τις επιπλοκές του κρυολογήματος, βλέπε ωτίτιδα, βρογχίτιδα, πνευμονία και για να μπορέσει να κοιμηθεί και σαν άνθρωπος, επιβάλλεται να καθαρίσουμε γενναία τη μύτη. Η δε σταγόνα φάρμακο, που βάζουμε για να διατηρηθεί καθαρή η μύτη, έρχεται και «βάφει» λίγο καφέ τα ρουθούνια, για να κάνει ακόμα πιο δραματική την σκηνή, της μικρής μου που κλαίει με ορθάνοιχτα τα ματάκια της κοιτώντας με, ενώ τα δάκρυα της τρέχουν στις μαγούλες της. Δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω από το να την καθησυχάζω, λέγοντας της ότι είναι για το καλό της και στο τέλος να την σφίξω όσο πιο πολύ μπορώ στην αγκαλιά μου. Δεν είχε πυρετό και έφαγε ικανοποιητικά. Ο πυρετός ήρθε αργότερα την νύχτα, και πάλι μέχρι περίπου 39,5οC και αντιμετωπίστηκε με υπόθετο, για να μην ρισκάρουμε την πιθανότητα εμετού.
Το πρωί της Δευτέρας μας βρήκε και πάλι σχετικά καλά, με καλή όρεξη και την μύξα να τρέχει, ενώ αυτό που μας ξύπνησε ήταν ο έντονος βήχας, που κατά διαστήματα την ενοχλούσε και στον ύπνο της. Στο πρωινό λοιπόν, πριν από το γάλα, η Χαρούλα ήπιε και μισό κουταλάκι πετιμέζι. Το κοινό κρυολόγημα, ή πιο επιστημονικά η ίωση του ανώτερου αναπνευστικού, είναι από τις πιο κυριλέ ασθένειες που υπάρχουν. Επειδή ακριβώς είναι ίωση, δεν υπάρχει συγκεκριμένη αγωγή, όπως η αντιβίωση που δίνουμε για τα μικρόβια, και οφείλουμε να υποστηρίζουμε και να ανακουφίζουμε τον άρρωστο μέχρι ο ιός να κάνει τον κύκλο του και να μας αφήσει στην ησυχία μας (αφού βέβαια τον έχουμε γνωρίσει και πλέον δεν κινδυνεύουμε από τον ίδιο ή παρόμοιούς του). Αυτό πρακτικά σημαίνει καλό φαγητό, ξεκούραση, οξυγόνο και συμπτωματική αγωγή (αντιπυρετικό στον πυρετό, αποσυμφόρηση της μπουκωμένης μύτης, ανακούφιση από τον ερεθιστικό βήχα κλπ). Στα παιδιά δεν πρέπει να δίνουμε αντιβηχικά. Υπάρχει κίνδυνος να καταστείλουμε το αντανακλαστικό του βήχα και αντί να καθαρίζουμε από τις εκκρίσεις το αναπνευστικό μας, εμείς να τις εγκλωβίζουμε και να δημιουργούμε κατάλληλες συνθήκες για ωτίτιδα ή ακόμα και πνευμονία. Πρακτικές λύσεις όπως αφεψήματα, μέλι (όχι κάτω του έτους!), λεμόνι, πετιμέζι και άλλα, ανακουφίζουν το λαιμό χωρίς όμως να κινδυνεύει το παιδί.
Ο Ερμής θα μου πείτε πως και την σκαπούλαρε; Εμ έλα που δεν την σκαπούλαρε! Ο εμετός του Ερμή ήρθε την Τρίτη το βράδυ και παρόλο που δεν έκανε πυρετό, ήταν πολύ πιο μαραμένος και γκρινιάρης. Ο αγκαλίτσας μας, το έχει αυτό. Όταν δεν είναι και τόσο στα καλά του, γκρινιάζει απίστευτα και θέλει συνέχεια αγκαλιά. Μείωσε αισθητά και το βραδινό, το οποίο όμως εκτός του πρωινού, το αναπληρώνει στο έπακρο κατά την διάρκεια της ημέρας με φρούτα, φαγητό, σαλάτα κλπ. Ο Ερμής είναι πολύ πιο καλόφαγος από την Χαρά και ειδικά όσον αφορά στα φρούτα και δη τα εσπεριδοειδή, δεν έχουμε κανένα παράπονο. Ίσως να έπαιξαν ρόλο, και για αυτό δεν ανέβασε πυρετό! Συνήθως τα δεύτερα κρούσματα ίωσης στην οικογένεια, είτε αυτή είναι κρυολόγημα, είτε ανεμοβλογιά, είναι πιο βαριά. Υποθέτουμε ότι το υιικό φορτίο που δέχεται το 2ο παιδί από το αδερφάκι του, είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που δέχτηκε το πρώτο παιδί που αρρώστησε και που κόλλησε τον υιό από κάποιον με τον οποίο ήταν για λίγη ώρα. Παρόλο λοιπόν που ο Ερμής «βομβαρδίστηκε» σε καθημερινή βάση, με τον υιό από την Χαρά, εκείνος περνάει πιο ήπια την ίωση. Δεν είναι τυχαίο ότι το Χειμώνα έχουμε τους σύμμαχους που ακούν στο όνομα πορτοκάλια και μανταρίνια, που είναι γεμάτα βιταμίνη C.
Ένας ακόμα σύμμαχος, από την φαρμακευτική βιομηχανία αυτή την φορά, είναι τα αντιισταμινικά. Αναφέρονται ότι βοηθούν στην αποσυμφόρηση της μύτης και ότι ανταγωνίζονται τους ρινοιούς στα σημεία που πάνε και αγκιστρώνονται πάνω στον βλεννογόνο της μύτης (στους υποδοχείς). Είμαι πολύ επιφυλακτικός, σχετικά με την ορθότητα των παραπάνω. Αυτό πάντως που ξέρω είναι ότι είναι πολύ δοκιμασμένα και ασφαλή φάρμακα, με μοναδική ίσως παρενέργεια την ήπια υπνηλία . Σε αυτή την φάση που το παιδί χρειάζεται τον ύπνο, για να γεμίσουν οι μπαταρίες του, ακόμα και αν δεν βοηθά στην ρινική αποσυμφόρηση και όλα τα άλλα που διατείνονται οι μελέτες, εμένα δεν με πειράζει το παιδί μου να κοιμηθεί και να μην ξυπνήσει τόσο εύκολα από αυτό τον καταραμένο ερεθιστικό βήχα. Και πραγματικά, παρόλους τους «σβούρους» τα μικρά μου κοιμούνται ήσυχα τα βράδια, αφού καθαρίσουμε την μυτούλα, και πάντα με λίγο ανοιχτό παράθυρο.
Μόνο χθες, περίπου 5 μέρες αφού ξεκίνησαν τα συμπτώματα, τα εξέτασα. Θα μου πείτε τα παιδιά του τσαγκάρη με μπαλωμένα παπούτσια και τα ρέστα. Όχι, δεν ήταν απλά ότι κοιτώντας όλη την εικόνα, όπου τα παιδιά μου παρόλη την μύξα που προβάλει κατά διαστήματα, ή τον βήχα που παρουσιάζεται κυρίως όταν ξαπλώνουν, τρώνε και παίζουν σαν να μην έχουν τίποτα. Άλλωστε, παρόλο που οι ασθενείς βελτιώνονται μετά την 10η μέρα, η ρινική συμφόρηση μπορεί να κρατήσει 14 μέρες και ο βήχας να περάσει τις 3 εβδομάδες, παρουσιάζει όμως βελτίωση. Αυτά γράφουν τα βιβλία και αυτά βλέπω και στο ιατρείο. Ούτε η αντιβίωση θα αλλάξει την πορεία της ίωσης ούτε τα εισπνεόμενα, εκτός εάν έχουμε κάποια επιπλοκή. Όφειλα λοιπόν και να ακροαστώ τα βλαστάρια μου, μήπως και έχει συμμετοχή και το κατώτερο αναπνευστικό καθώς και να εξετάσω και όλα τα συστήματα μήπως και ανακαλύψω κάτι στο οποίο να παρέμβω. Ανακάλυψα λίγο υγρό στο δεξί αυτάκι του Ερμή, το οποίο του εξασφάλισε πιο ενδελεχής ρινικούς καθαρισμούς. Όμως εξέτασα και για κάποιο άλλο λόγο τα μωρά μου. Εδώ και περίπου μία εβδομάδα, γίναμε αισίως 18μηνών και έτσι χθες ζυγιστήκαμε, μετρηθήκαμε και κάναμε και τα εμβόλια μας.
Το κοινό κρυολόγημα μπορεί, με εξάρσεις και υφέσεις, να μας συντροφέψει όλο το Χειμώνα. Το αντιμετωπίζουμε συμπτωματικά, ανακουφίζουμε το παιδί και συνεχίζουμε τις δραστηριότητες μας κανονικά, από τις βόλτες μας και το φαγητό μας, μέχρι τον εμβολιασμό. Χρειάζεται υπομονή, προτεραιότητα σε ότι κάνει καλό στο παιδί ακόμα και αν δεν μας είναι πάντα ευχάριστο και να θυμάστε ότι κάθε φέτος θα είναι και καλύτερα.
Καλό Χειμώνα λοιπόν, να είστε καλά και τα παιδιά σας καλύτερα!

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλό χειμώνα Νίκο μου (που επιτέλους ήρθε!) και πολλές - πολλές ευχές για περαστικά για τα ζουζούνια σου! :^)

pediatre είπε...

Ευχαριστώ, είναι ήδη πολύ καλύτερα! Ελπίζω να καταφέρουμε να βρεθούμε στις γιορτές…
Καλημέρα!

popelix είπε...

Περαστικά στα μικρά!

Εμένα πέρασε αιφνίδιο εξάνθημα ο Μανολάκης αλλά τώρα επιτέλους είναι τελείως καλα! Τα παιδιά δύσκολα παλεύονται όταν είναι καλά, πόσο μάλλον και άρρωστα! Κάτι ανέφερες για τα αντιβηχικά και έχω μια απορία. Ο μικρός και η ζουζούνα πριν απο ένα μήνα περίπου πέρασαν κάποια ίωση η οποία είχε μόνο έναν πολύ ενοχλητικό βήχα! Ιδίως του μικρού, ο βήχας ήταν αρχικά ξηρός και φαινόταν ότι τον πονούσε. Εδώ δεν θα έκανε καλό κάποιο σιρόπι που διευκολύνει την απομάκρυνση της βλέννης; Συμπάθα με αν παριστάνω το γιατρό ... Αν ήταν στο χέρι μου, το πολύ-πολύ να πήγαινα για αδερφή νοσοκόμα (χα χα χα!).

Και κάτι άλλο (μια και ανέφερες τα εμβόλια): Γίνεται μεγάλο σούσουρο με τα εμβόλια. Ποιά είναι τελικά απολύτως απαραίτητα, τι παρενέργειες έχουν για τα παιδιά μας, τι συμφέροντα κρύβονται πίσω απο τις πολιτικές των φαρμακοβιομηχανιών κλπ. Ακόμα και κάποιοι παιδίατροι έχουν αμφιβολίες για το αν είναι απαραίτητα όλα τα εμβόλια που γίνονται. Κάποιοι συνδέουν τον αυτισμό με παρενέργειες απο τους εμβολιασμούς! Γράψε κάτι, σε προκαλώ και ... σε παρακαλώ!

pediatre είπε...

Popelix… Ευχαριστώ, για τα περαστικά, τα μικρά μου είναι σχεδόν τελείως καλά (ο Ερμούκος γκρινιάζει λίγο παραπάνω από το συνηθισμένο..). Περαστικά και για τον μικρό σου…
Αναφορικά με την ερώτηση σου για τα αντιβηχικά, δεν τα δίνουμε στα παιδιά γιατί σταματούν το αντανακλαστικό του βήχα και προδιαθέτουν για επιπλοκές όπως πνευμονία. Αντιβηχικά είναι σκευάσματα, συνήθως κωδεϊνούχα, που καταστέλλουν το αντανακλαστικό του βήχα. Τα βλεννολυτικά, αυτά που «σπάνε» το φλέμα, δεν είναι αντιβηχικά, και αρκετοί συνάδελφοι μου τα χρησιμοποιούν στο κοινό κρυολόγημα (όχι όμως στον ξηρό βήχα, όπως περιγράφεις). Εγώ προτιμώ να αυξήσω λίγο την λήψη υγρών του παιδιού, ειδικά αν πρόκειται για πορτοκαλάδες ή αφεψήματα, που πρακτικά έχουν το ίδιο αποτέλεσμα στην βλεννόλυση και μάλιστα πιο υγιεινά.
Όσον αφορά στα εμβόλια είμαι ξεκάθαρα υπέρ. Προσπαθώ να μένω συνεχώς ενημερωμένος, παρακολουθώντας συνέδρια, ιατρικά περιοδικά, ιατρικά site και blog. Η άποψη που έχω διαμορφώσει είναι ότι τα εμβόλια είναι το πιο χρήσιμο και δοκιμασμένο φάρμακο. Γίνονται καθημερινά εκατομμύρια δόσεις και παρακολουθούνται οι παρενέργειες, οι οποίες όλο και μειώνονται και γίνονται ηπιότερες. Μας έχουν προστατέψει από ασθένειες όπως η ευλογιά (έχει εξαφανιστεί από το πλανήτη λόγω του εμβολίου), η πολιομυελίτιδα (ακόμα υπάρχουν ανάμεσα μας θύματά της που είναι ανάπηροι), η συγγενής ερυθρά, η μηνιγγίτιδα ή η επιγλωττίδα από αιμόφιλο τύπου B, ο κοκίτης και άλλες πολλές και εξίσου σοβαρές. Ακριβώς επειδή έχουν σχεδόν εξαφανιστεί αυτές οι ασθένειες, έχουν την πολυτέλεια κάποιοι να τολμούν και να φιλοσοφούν, χωρίς συγκεκριμένα επιστημονικά στοιχεία, εναντίον των εμβολίων. Δεν αναφέρομαι στους πονεμένους γονείς που βρίσκουν βήμα σε τηλεοπτικές εκπομπές και ξεσπούν τον πόνο τους. Λυπάμαι, που διαμορφώνουν απόψεις και επηρεάζουν τους γονείς, πικραμένοι και μη ειδικοί που οι μεν βρίσκουν 10’’ δημοσιότητας ή δε αποκτούν τηλεθέαση. Όντως η ηλικία εμβολιασμού κατά της Ιλαράς Ερυθράς και Παρωτίτιδας (MMR), συμπίπτει χρονικά με την ηλικία εμφάνισης του αυτισμού, όμως η συχνότητα εμφάνισης είναι ίδια είτε έχεις εμβολιάσει είτε όχι. Παρόμοια ιστορία είχε γίνει την δεκαετία του ‘70 όταν ένας νευρολόγος ο Wilson είχε ανακοινώσει ότι το εμβόλιο του κοκίτη προδιαθέτει για βρεφικούς σπασμούς. Σταμάτησαν τον εμβολιασμό και επανεμφανίστηκε ο κοκίτης με τα αναπνευστικά προβλήματα, τις εγκεφαλικές αιμορραγίες και τους θανάτους και μόνος του ο νευρολόγος ζήτησε δημόσια συγνώμη και παρακάλεσε για επανέναρξη των εμβολιασμών. Από τότε έχουμε βελτιώσει πολύ τα εμβόλια μας.
Για περισσότερες πληροφορίες επισκέψου το blog του κυρίου Καβαλιώτη (http://loimoxi.blogspot.com/), παιδίατρου λοιμωξιολόγου, υπέροχου δάσκαλου και ανθρώπου , και αν και υπό κατασκευή στο μεγαλύτερο μέρος του, ρίξε μια ματιά και στο δικό μου site (www.paidiatre.gr), στο κομμάτι για το υγειές παιδί αναφέρομαι και στα εμβόλια.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ γιατρέ θα σου ξαναπώ ότι είσαι πάρα πολυ γλυκός και μου αρέσουν πολύ τα posts σου αλλά και η εικονογράφηση!
Τυχερά τα παιδάκια σου και οι ασθενείς σου.
Έλενα από Κεφαλονιά

pediatre είπε...

Έλενα … χαίρομαι και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ελπίζω να είναι αχρείαστες, όμως να σου φανούν χρήσιμες οι πληροφορίες εάν κρυώσετε…
Φιλιά από την Κουζολο-Κρήτη στην ομορφο-Κεφαλονιά

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα και συγχαρητήρια για το blog σας. Θα ήθελα να σας ρωτήσω κι εγώ κάτι. Έχω μια φίλη Γερμανίδα που δεν δίνει αντιπυρετικό στα παιδιά της. Υποστηρίζει ότι είναι η άμυνα του οργανισμού. Όταν το ανέφερα στον παιδίατρό μας επιβεβαίωσε την άποψή της, συμπληρώνοντας μάλιστα ότι σε θερμοκρασία άνω των 37,5 βαθμών τα μικρόβια και οι ιοί δεν αναπαράγονται και ότι δίνοντας αντιπυρετικά δεν αφήνουμε τον οργανισμό να κάνει τη δουλειά μόνος του. Όταν τον ρώτησα γιατί λοιπόν τα δίνουμε στα παιδιά, μου απάντησε "επειδή τα λυπόμαστε".
Θα ήθελα να μάθω τη γνώμη σας επειδή ο πυρετός είναι κάτι με το οποίο ερχόμαστε συχνά αντιμέτωποι.
Σας ευχαριστώ και περαστικά στα μικρά σας.
Σχετικά με το εμβόλιο της φυματίωσης (για τα υπόλοιπα δεν ξέρω) στη διεύθυνση www.pedtb.gr (επιλογή ερωτήσεις - απαντήσεις ερώτηση 23/1/2007 I.D.:331) ο γιατρός κ. Σπυρίδης είχε γράψει:
"Τα εμβόλια είναι χρήσιμα και μερικά από αυτά, απαραίτητα σε βαθμό που εάν δεν γίνουν σε κάποιο παιδί να θεωρείται τραγικό λάθος ή αμέλεια. Αυτό δεν ισχύει για το εμβόλιο κατά της φυματίωσης, γιατί η προστασία που προσφέρει είναι ασήμαντη. Εκτός τούτου εάν έλθη ένα εμβολιασμένο παιδί σε επαφή με φυματίωση, ενώ δεν το προστατεύει, δυσκολεύει την επιβεβαίωση της μόλυνσης με φυματινοαντίδραση Mantoux, ώστε το παιδί αυτό να λάβει χημειοπροφύλαξη. Εάν επρόκειτο για ένα βρέφος που θα πάει να ζήσει σε περιοχή με μεγάλη επιπτωση φυματίωσης, θα έλεγα να το κάνει."


Ε.Γ.

pediatre είπε...

Ε.Γ. … Καλημέρα, και καλώς ήρθες. Χαίρομαι να βλέπω ενημερωμένους γονείς και ακόμα περισσότερο παιδίατρους. Είναι σωστό ότι ο πυρετός είναι μέρος της δικής μας άμυνας, προστατεύει από μικροβιακές λοιμώξεις (βλ. πχ. μηνιγγίτιδα…), ενώ κάνει πιο σύντομο το διάστημα ασθένειας από ιώσεις. Είναι ο πιο παρεξηγημένος μας σύμμαχος, ίσως επειδή τον έχουμε ταυτίσει με τη αρρώστια. Πρακτικά λοιπόν, πυρετός κάτω από 39οC σε ένα παιδί που είναι σε καλή γενική κατάσταση, δεν χρειάζεται αντιμετώπιση! Όμως πάνω από 39οC, το παιδί έχει σημαντική ταχυκαρδία και ταχύπνοια, ενώ αρχίζουν και κάποια από τα δικά μας ένζυμα να μην λειτουργούν καλά. Από την άλλη, οφείλουμε να ανακουφίσουμε το πάσχων παιδί. Το μωρό ή το νήπιο δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί για μυαλγίες (πόνο στους μύες-σε όλο το σώμα-), θα είναι γκρινιάρικο και θα δείχνει άρρωστο. Σε αυτή την περίπτωση χορηγούμε αντιπυρετικό ακόμα και χωρίς πυρετό, σαν παυσίπονο. Για περισσότερες πληροφορίες κάντε και μια βόλτα και από την ιστοσελίδα που φτιάχνω (www.paidiatre.gr) στο «άρρωστο παιδί»πυρετός.
Όσον αφορά στα εμβόλια, με την αναφορά σας, δείχνετε για ακόμα μια φορά ότι η μισή αλήθεια μπορεί να παρεξηγηθεί για ψέμα. Το site του κ. Σπυρίδη είναι ίσως ότι καλύτερο αναφορικά στην φυματίωση. Ο δε κ. Σπυρίδης είναι ένα από τα καλύτερα μυαλά και γνώστης της φυματίωσης όσο λίγοι παγκοσμίως. Είναι απόλαυση να τον παρακολουθείς σε συνέδρια. Με τον κ. Σπυρίδη συμφωνεί και ο κ. Καβαλιώτης (τον αναφέρω στην προηγούμενη απάντηση) καθώς και άλλοι λοιμωξιολόγοι, στο ότι το BCG είναι το παλιότερο και το χειρότερο από τα εμβόλια μας. Γίνονται προσπάθειες βελτίωσης του χωρίς όμως, προς το παρόν, να καρποφορούν. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα υπόλοιπα εμβόλια κατά, λιγότερο «πονηρών» από την φυματίωση, μικροοργανισμών δεν προστατεύουν από πολύ σοβαρές αρρώστιες.
Είναι μεγάλη κουβέντα και ο χώρος δεν επιτρέπει περισσότερη ανάλυση… ίσως σκεφτώ κάτι σε ποστ…
Ευχαριστώ, για τα περαστικά και τα καλά λόγια.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μπράβο γιατρέ μου,
Με συγκινείς, που μέσα απ' την καθημερινότητά σου με τα μωρά σου, βρίσκεις το χρόνο να δίνεις συμβουλές στους νέους γονείς.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

pediatre είπε...

Εσύ με συγκινείς γλαρένια μου κυρά, που μέσα σε όλους τους blogoφίλους και τα δεκάδες σχόλια που σου αφήνουμε, δεν αμελείς κανέναν και φροντίζεις να ξεκλέβεις λίγο χρόνο για να τονώνεις το ηθικό μου.

Ανώνυμος είπε...

καλέ μου pediatre,

με ενθαρρύνεις... αφού ένας ιατρός
δεν κατάφερε να δαμάσει το μικρό του θηριάκι και κατέληξε να του δώσει υπόθετο έχω κάποια ελπίδα κι εγώ...
μετά από μια νύχτα κόλαση με εμετό και σταθερή άρνηση του διχρονου γιου μου να πάρει αντιπυρετικό κατέληξα στην έσχατη -για μένα- λύση: το υπόθετο. Μήπως καλέ μου pediatre εχεις να μου προτείνεις κάποιο "μαγικό' τρόπο να πάρει το φάρμακό; (μπορώ να χρησιμοποιώ συνέχεια υπόθετο;)και να γλιτώσω κι εγώ τον ψυχίατρο;
συγχαρητήρια για το blog. αγαπητέ pediatre, νομίζω ότι εκτός από την επιστήμη της ιατρικής κατέχετε και αυτή της επικοινωνίας (δεν συμβαίνει συχνά στους γιατρούς!!)
ευχαριστώ, βασιλική-ναύπλιο

pediatre είπε...

Βασιλική… σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Η αλήθεια είναι ότι συνήθως δεν χαρίζομαι στα θηριάκια μου, γιατί δεν θέλω να νομίζουν ότι εξασφαλίζουν ότι θέλουν (ή δεν θέλουν…) κλαίγοντας, ουρλιάζοντας ή ακόμα και κάνοντας εμετό… Και καλά με το αντιπυρετικό έχεις εναλλακτική (ΜΟΝΟ για την παρακεταμόλη!! Δεν είναι σωστό να κόβουμε τα υπόθετα από άλλες ουσίες όπως το ponstan, γιατί το φάρμακο στο υπόθετο δεν είναι ισοκατανεμημένο και κόβοντας στην μέση δεν σημαίνει ότι χορηγούμε το μισό φάρμακο!). Εάν τα μικρά μας χρειαστεί να πάρουν κάποιο άλλο φάρμακο, που υπάρχει μόνο σε σιρόπι;;
Πάντως στην συγκεκριμένη φάση όπου έβγαλε και όλο το βραδινό της η μικρή και ψιλοψηνόταν θεώρησα ότι δεν με έπαιρνε για εκπαιδευτικό …καψόνι. Μια πρακτική λύση για τα υγρά φάρμακα (σιρόπι, σταγόνες κλπ), είναι όταν ετοιμάζεις γάλα ή χυμό, να ξεχωρίζεις ~10ml, να βάλεις εκεί το φάρμακο, και να του δώσεις να το πιεί. Τα περισσότερα παιδιά, ειδικά αν είναι ώρα φαγητού, τουλάχιστον τα πρώτα 10ml θα τα πιούν, οπότε είμαστε σίγουροι ότι το φάρμακο το ήπιε, ακόμα και αν από το υπόλοιπο αφήσει πάνω από το μισό… Βέβαια για την σωστή απορρόφηση είναι προτιμότερο τα φάρμακα να τα πίνουμε σκέτα, αυτά είναι κόλπα για καταστάσεις απελπισίας…
Μιλώντας για καταστάσεις απελπισίας… Όλα όσα λέμε παραπάνω είναι λίγο πολυτελείας! Τα παιδάκια που γνώρισα στην παιδο-αιματολογική με λευχαιμία και καρκίνους, όσο αν ακούγεται σκληρό, ποτέ δεν γύρισαν οι γονείς να μας πούνε δεν πίνει την κορτιζόνη του (υπόψη είναι Θεόπικρη…). Έπρεπε να πιεί το φάρμακο, το ήξεραν καλά οι γονείς, και τελικά βρισκόταν τρόπος και το έπινε. Συνήθως όταν είσαι αποφασισμένος και δεν αφήνεις κανένα περιθώριο, το παιδί το διαισθάνεται και δεν αντιδρά έντονα, γιατί ξέρει ότι δεν έχει να κερδίσει τίποτα…
Περισσότερες πληροφορίες για τον πυρετό θα βρεις στο υπο-κατασκευή site μου, στην σελίδα http://www.paidiatre.gr/portal/content/view/175/275/
Ελπίζω να σε βοήθησα, και καλώς ήρθες…

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ pediatre,
Σας ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. και φυσικά σπεύδω να επισκεφθώ τη σελίδα που αναφέρετε. Θα ήθελα, επίσης, να σας πω ότι από τότε που ανακάλυψα το blog σας αντικατέστησα το πρωινό ηλεκτρονικό διάβασμα εφημερίδας, συνοδεία καφέ, με τα γραπτά σας.
καλές γιορτές με υγεία και όλα τα καλά. Βασιλική Νάυπλιο

pediatre είπε...

Ελπίζω να σε βοήθησαν οι συμβουλές στο site. Σχετικά με το καθημερινό πρωινό διάβασμα των γραπτών μου, μακάρι να είχα τον χρόνο και να γέμιζα το blog, όμως φοβάμαι ότι δεν θα σου πάρει πολλά πρωινά να με διαβάσεις… Όπως και να έχει, σου υπόσχομαι να γράφω όσο πιο συχνά μπορώ.
Ήταν πολύ όμορφα όσα μου είπες, σε ευχαριστώ. Καλές γιορτές και σε εσένα και τους αγαπημένους σου, αν και θα τα πούμε με αναρτήσεις μέχρι τις γιορτές…
Καλημέρα και καλό σου μήνα