Μητρικός θηλασμός, το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει μια μάνα στο παιδί της

Η φύση, σε όποια της μορφή, δεν σταματά να με γοητεύει. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την ανθρώπινη φύση, και μάλιστα για την σχέση μαμάς και βρέφους.
Στο ιατρείο μου, προωθώ όσο μπορώ τον μητρικό θηλασμό. Είναι, πιστεύω, το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει μια μητέρα στο παιδί της και το αντίστροφο. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν ένα μωρό που παρακολουθώ, αναπτύσσεται καλά, και μάλιστα μόνο με το γάλα της μάνας του. Ήταν θετική λοιπόν η έκπληξή μου όταν πέρσι το προηγούμενο φθινόπωρο, ένα μωρό από αγροτική οικογένεια, σε αποκλειστικό θηλασμό, μέσα σε 2 μόλις μήνες είχε πάρει περισσότερα από 2,5 κιλά και φλέρταρε ήδη με τα 6,5! Στα μωρά τα μικρότερα των 2χρονών δεν κάνουμε δίαιτα. Εκτός από σπάνιες περιπτώσεις με σοβαρό νευρολογικό ή ενδοκρινολογικό πρόβλημα, τα μωρά αυτορυθμίζονται. Αυτό που πρέπει να αποφύγουμε είναι τις υπερβολές, όπως να μπουκώνουμε το παιδί ή να μην του δίνουμε να φάει όσο θέλει για να μην γίνει χοντρό. Αυτά σκεφτόμουν, όταν με άκουσα να ρωτάω, σηκώνοντας τον παίδαρο από τον βρεφοζυγό, “τι το ταΐζετε το θηρίο!”;
«Το γάλα τσι μάνας του γιατρέ!». Άρχισα λοιπόν τις φιλοφρονήσεις στην μαμά και τα μπράβο, που, ενώ δεν το παστώνουν με άμυλα και αλεύρια, το μωρό μεγαλώνει τόσο καλά! Και κάπου εκεί μου σκάνε το μυστικό: «Ξέρεις γιατρέ, εμείς το πρώτο γάλα από το βυζί, δεν το δίνουμε στο κοπέλι. Βγάζουμε το λίγο στην αρχή και μετά αφήνουμε το μικρό να βυζάξει». Αν και δεν μου αρέσει να παρεμβαίνω σε φυσικές διαδικασίες, ένιωσα υποχρεωμένος να μοιραστώ τις γνώσεις μου μαζί τους. Τους λέω “έχετε δίκιο ότι το γάλα στην αρχή και στο τέλος δεν έχει την ίδια σύσταση”. Το στήθος δεν είναι αποθήκη γάλατος, αλλά παράγει την ώρα του θηλασμού. Μελέτες έχουν δείξει ότι στην αρχή το γάλα είναι πιο αραιό, πλούσιο σε πρωτεΐνες και άλλα χρήσιμα συστατικά όπως τα αντισώματα για την άμυνά μας. Στην πορεία γίνεται πιο παχύρευστο και στο τέλος είναι πολύ πλούσιο σε λίπος, άρα και θερμίδες. Μια μαία που γνωρίζω λέει πολύ γλαφυρά για τον θηλασμό από κάθε στήθος: «Είναι ένας πλήρες γεύμα. Στην αρχή έχει τα ορεκτικά, τυροπιτάκια, παξιμάδι, κολοκυθάκια, σαλάτα. Στην συνέχεια το κυρίως πιάτο, κρέας με πατάτες και στο τέλος το γλυκό». Παλιότερα, συμβουλεύαμε τις μανάδες να θηλάζουν 10 λεπτά από κάθε στήθος. Με αυτή την πρακτική το μωρό μπορεί μην προφτάσει ποτέ να φάει το θερμιδογόνο επιδόρπιο του θηλασμού. Έτσι, οι τελευταίες οδηγίες είναι ελεύθερος θηλασμός, χωρίς χρονικούς περιορισμούς, και να δίνουμε και το 2ο στήθος μόνο αφού αδειάσει πρώτα το πρώτο.
“Εσείς”, καταλήγω στους γονείς, “δίνετε το κυρίως πιάτο και το γλυκό! Χρειαζόμαστε όμως και τα αντισώματα”. Έγνεψαν καταφατικά, όμως δεν φάνηκε οι μελέτες από την Ουψάλα για την σύσταση του μητρικού γάλατος να έπεισαν τους ορεσίβιους συντοπίτες μου. Ο παίδαρος μεγάλωνε και φούσκωνε σαν το ανθρωπάκι της Michelin, και έσφυζε από υγεία. Με τον καιρό εισήλθε και στις καμπύλες ανάπτυξης, μέσα και ,όχι πλέον, πάνω από τα φυσιολογικά όρια.
Η οικογένεια είναι από αυτές που χαίρεται να έχει ένας παιδίατρος στο ιατρείο του. Τυπικοί στον τακτικό έλεγχο και τους εμβολιασμούς, χωρίς ο μικρός να αρρωσταίνει ιδιαίτερα. Είχα λίγους μήνες να τους δω, μέχρι προχθές που μου έφεραν το νέο μέλος της οικογένειας. Μια κουκλίτσα κοντά στα 3,5 κιλά, τροφαντή όχι όμως όσο και ο αδερφός της στην αντίστοιχη ηλικία. Στην πορεία της εξέτασης, πήγε η συζήτηση και στην διατροφή της και η γνώριμη απάντηση «Το γάλα τσι μάνας του γιατρέ!», ήρθε να χαϊδέψει τα αυτιά μου. Δεν κρατήθηκα και ρώτησα αν πάλι πετάν το πρώτο μέρος από κάθε στήθος, για να με εκπλήξουν ακόμα μια φορά, με αρνητική αυτή τη φορά απάντηση! Οι έρευνες για το μητρικό θηλασμό πιάνουν τόπο έστω και με ετήσια καθυστέρηση! «Όι! γιατρέ, όμως εδά κάνει κάψες και μπορεί να αφυδατωθεί το κοπελάκι…».
Ανθρώπινο ένστικτο, προσκυνώ το μεγαλείο σου!