Έχετε δοκιμάσει να γράψετε κείμενο με το ένα χέρι; Γεμίζει κοκκινίλες… αντί για «ε» σ
ου προκύπτει «ρ». Βλέπετε είχα την ζαργάνα μου να κοιμάται στην αγκαλιά μου, ενώ εγώ επισκεπτόμουν το παρεάκι.. Το σκηνικό παρόμοιο, ανοιχτό παράθυρο, επιτέλους λίγη καλοδ
εχούμενη δροσιά, που και που παρέες από τουρίστες, να περνούν κάτω από το παράθυρο φωνάζοντας.
Η μικρή ήθελε άλλα 100ml για να ‘ρθει στα ίσια της και τώρα κοιμάται τον ύπνο της …δικαίας! Ναι, την πήγα στο δωμάτιο της, και τώρα έχω ελεύθερα χέρια, και τα γράμματα κυλούν με την συνηθισμένη τους ταχύτητα στην οθόνη.
Το καλοκαίρι τα περιστατικά στο ιατρείο αραιώνουν, λες και οι μικροοργανισμοί πάνε και αυτοί διακοπές! Θυμάμαι και στο νοσοκομείο, καλοκαιριάτικα υπήρχαν εφημερίες που βλέπαμε καμιά δεκαριά παιδιά όλη την μέρα. Που τα ογδόντα και.. του Χειμώνα. Άκουσα και καύσωνα και λέω ορίστε, ευκαιρία να αράξω στο «αρκουδίσιο» και την δροσιά του ιατρείου και να τα πούμε. Σκεφτόμουν πέρα από τα παιδιατρικά, να μοιράζομαι μαζί σας και άλλα καθημερινά! Να γνωρίσετε και την άλλη όψη αυτών με τα άσπρα, που πολλές φορές ευτυχώς είναι και αυτοί άνθρωποι. Δεν μου κάθεται όμως. Η ζέστη δεν πτόησε τα μικρά, που έρχονται είτε αρρωστούλικα, είτε για χαρτί για να πάνε κατασκήνωση και καταλήγω το βράδυ να φεύγω τρέχοντας για να προλάβω τα δικά μου μικρά ξύπνια! Άσε που η νυχτερινή έμπνευση ρέει καλύτερα..
Από κάπου μακριά ακούγεται τζαζ. Μακάρι να είχα γρήγορη σύνδεση να απολαμβάνω τη μουσική από την http://sweet-and-tender-hooligan.blogspot.com/. Τώρα την θέση της τζαζ πήρε ένα πιστολάκι (…για τα μαλλιά). Πώ πω! οι φοιτητές απέναντι, μου θυμίζουν τα δικά μου μικράτα, που ρίχναμε έναν ύπνο από τις 8:00μμ για να βγούμε κατά τις 1:00πμ και να χωθούμε σε καμία «Μαύρη Τρύπα». Όποιος ξέρει μάλλον χαμογελά τώρα! Σε αυτή την μαύρη τρύπα, σε κάποιο προάστιο της Βουδαπέστης, όπου το αλκοόλ ήταν η πιο αθώα ουσία που εύρισκες για να καταναλώσεις, σχεδόν κάθε βράδυ είχε live underground και punk μπάντες, κ
αι σχεδόν κάθε βράδυ έκανε ντου η αστυνομία, συνάντησα το πιο cult άτομο! Ήταν ένας ψηλός μοϊκανός που στον ώμο του είχε έναν …αρουραίο! Πως άλλοι έχουν παπαγάλο, αυτός είχε έναν αρουραίο να σουλατσάρει από την μία στην άλλη μεριά του κεφαλιού του. Αν και σιχαίνομαι όσο τίποτα τα ποντίκια, κάτι το περιβάλλον, λίγο και το αλκοόλ, ο τύπος και το pet του ήταν δίπλα μου και ούτε που με ένοιαζε. Έτσι και αλλιώς ο αρουραίος φαινόταν μια χαρά βολεμένος και δεν έμοιαζε να έχει όρεξη για βόλτες. Κάποιο πρωί πέτυχα τον τύπο να ψωνίζει σε ένα μπακάλικο κοντά στο σπίτι μιας φίλης. Είχε πάντα τον αρουραίο στον ώμο, και κρατούσε από το χέρι ένα πιτσιρίκι γύρω στα τέσσερα, επίσης μοϊκανάκι, να φορά μια φόρμα εργάτη, χωρίς μπλούζα από μέσα και χωρίς χάμστερ στον ώμο…
«Που θα πάμε φωνάζει;» η μικρή φοιτητριούλα γειτόνισσα, και ένας αναστεναγμός δραπετεύει από το στόμα μου. Έχει δίκιο η καλή μου, πρέπει να κανονίσουμε κάποιον να μας κρατήσει ένα βράδυ τα μωρά να βγούμε καμιά βόλτα! (που είσαι μαμά Σαλόνι;).
Άντε όπου να ‘ναι αρχίζει η καλοκαιρινή σεζόν και όλο και κανένας συγγενής ή φίλος θα κατηφορίσει κα τότε …χωσέ μπαντέρας με τα δίδυμα! Άσε που τα κακόμοιρα την τελευταία βδομάδα δείχνουν πολύ καλή συμπεριφορά. Κοιμούνται επιτέλους!!! σχεδόν σερί μέχρι το πρωί.
Έφυγε και η παρέα για κλάμπινγκ, την ησυχία διακόπτουν μόνο οι ήχοι στο πληκτρολόγιο…
Καληνύχτα, παρεάκι.
ου προκύπτει «ρ». Βλέπετε είχα την ζαργάνα μου να κοιμάται στην αγκαλιά μου, ενώ εγώ επισκεπτόμουν το παρεάκι.. Το σκηνικό παρόμοιο, ανοιχτό παράθυρο, επιτέλους λίγη καλοδ
εχούμενη δροσιά, που και που παρέες από τουρίστες, να περνούν κάτω από το παράθυρο φωνάζοντας.Η μικρή ήθελε άλλα 100ml για να ‘ρθει στα ίσια της και τώρα κοιμάται τον ύπνο της …δικαίας! Ναι, την πήγα στο δωμάτιο της, και τώρα έχω ελεύθερα χέρια, και τα γράμματα κυλούν με την συνηθισμένη τους ταχύτητα στην οθόνη.
Το καλοκαίρι τα περιστατικά στο ιατρείο αραιώνουν, λες και οι μικροοργανισμοί πάνε και αυτοί διακοπές! Θυμάμαι και στο νοσοκομείο, καλοκαιριάτικα υπήρχαν εφημερίες που βλέπαμε καμιά δεκαριά παιδιά όλη την μέρα. Που τα ογδόντα και.. του Χειμώνα. Άκουσα και καύσωνα και λέω ορίστε, ευκαιρία να αράξω στο «αρκουδίσιο» και την δροσιά του ιατρείου και να τα πούμε. Σκεφτόμουν πέρα από τα παιδιατρικά, να μοιράζομαι μαζί σας και άλλα καθημερινά! Να γνωρίσετε και την άλλη όψη αυτών με τα άσπρα, που πολλές φορές ευτυχώς είναι και αυτοί άνθρωποι. Δεν μου κάθεται όμως. Η ζέστη δεν πτόησε τα μικρά, που έρχονται είτε αρρωστούλικα, είτε για χαρτί για να πάνε κατασκήνωση και καταλήγω το βράδυ να φεύγω τρέχοντας για να προλάβω τα δικά μου μικρά ξύπνια! Άσε που η νυχτερινή έμπνευση ρέει καλύτερα..
Από κάπου μακριά ακούγεται τζαζ. Μακάρι να είχα γρήγορη σύνδεση να απολαμβάνω τη μουσική από την http://sweet-and-tender-hooligan.blogspot.com/. Τώρα την θέση της τζαζ πήρε ένα πιστολάκι (…για τα μαλλιά). Πώ πω! οι φοιτητές απέναντι, μου θυμίζουν τα δικά μου μικράτα, που ρίχναμε έναν ύπνο από τις 8:00μμ για να βγούμε κατά τις 1:00πμ και να χωθούμε σε καμία «Μαύρη Τρύπα». Όποιος ξέρει μάλλον χαμογελά τώρα! Σε αυτή την μαύρη τρύπα, σε κάποιο προάστιο της Βουδαπέστης, όπου το αλκοόλ ήταν η πιο αθώα ουσία που εύρισκες για να καταναλώσεις, σχεδόν κάθε βράδυ είχε live underground και punk μπάντες, κ
αι σχεδόν κάθε βράδυ έκανε ντου η αστυνομία, συνάντησα το πιο cult άτομο! Ήταν ένας ψηλός μοϊκανός που στον ώμο του είχε έναν …αρουραίο! Πως άλλοι έχουν παπαγάλο, αυτός είχε έναν αρουραίο να σουλατσάρει από την μία στην άλλη μεριά του κεφαλιού του. Αν και σιχαίνομαι όσο τίποτα τα ποντίκια, κάτι το περιβάλλον, λίγο και το αλκοόλ, ο τύπος και το pet του ήταν δίπλα μου και ούτε που με ένοιαζε. Έτσι και αλλιώς ο αρουραίος φαινόταν μια χαρά βολεμένος και δεν έμοιαζε να έχει όρεξη για βόλτες. Κάποιο πρωί πέτυχα τον τύπο να ψωνίζει σε ένα μπακάλικο κοντά στο σπίτι μιας φίλης. Είχε πάντα τον αρουραίο στον ώμο, και κρατούσε από το χέρι ένα πιτσιρίκι γύρω στα τέσσερα, επίσης μοϊκανάκι, να φορά μια φόρμα εργάτη, χωρίς μπλούζα από μέσα και χωρίς χάμστερ στον ώμο…«Που θα πάμε φωνάζει;» η μικρή φοιτητριούλα γειτόνισσα, και ένας αναστεναγμός δραπετεύει από το στόμα μου. Έχει δίκιο η καλή μου, πρέπει να κανονίσουμε κάποιον να μας κρατήσει ένα βράδυ τα μωρά να βγούμε καμιά βόλτα! (που είσαι μαμά Σαλόνι;).
Άντε όπου να ‘ναι αρχίζει η καλοκαιρινή σεζόν και όλο και κανένας συγγενής ή φίλος θα κατηφορίσει κα τότε …χωσέ μπαντέρας με τα δίδυμα! Άσε που τα κακόμοιρα την τελευταία βδομάδα δείχνουν πολύ καλή συμπεριφορά. Κοιμούνται επιτέλους!!! σχεδόν σερί μέχρι το πρωί.
Έφυγε και η παρέα για κλάμπινγκ, την ησυχία διακόπτουν μόνο οι ήχοι στο πληκτρολόγιο…
Καληνύχτα, παρεάκι.
16 σχόλια:
Γιατρέ μου,
Αχ, πόσο μας είχαν λείψει αυτά όταν ήταν πάρα πολύ μικρά όμως. Μηνών μιλάμε. Από κει και πέρα στο αυτοκίνητο ΟΛΑ και έχουμε αγναντέψει το φεγγάρι (μμμ και οι 7 όμως...)έχουμε κάνει τα πικ-νικ μας, τις εκδρομές μας, τις τρέλες μας, ποδηλατοδρομίες, μικρά μεγάλα ποδήλατα. Το μωρό στο καλάθι του δικού μου ποδηλάτου, φαντάσου μας λίγο. Ξέρεις πόσο τα νοσταλγώ εκείνα τα χρόνια; Τώρα μεγάλωσαν και αλλού ο ένας, αλλού ο άλλος...
Γλαρένιες αγκαλιές
Ε!! εσύ κυρά μου τα έκανες όλα στην ώρα τους (ή μάλλον λίγο νωρίτερα) και όντως σύντομα σε βλέπω χαζογλαρογιαγιά. Στο εύχομαι, σε εσένα, τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου, γιατί όταν με το καλό, θα περάσετε παραμυθένια, με τόση θετική ενέργεια και όρεξη που εκπέμπεις…
Πουπουλόφιλα γλυκά
Αμα τα παιδιά κοιμούνται είναι η απόλυτη ευτυχία.
Δυστυχώς εμάς είχε ωράριο πρόγραμμα 3-6 την νύχτα μέχρι να γίνει 1 έτους το σκασμένο!
Τώρα δεν την ξυπνάς με τίποτα!
Γιατρέ μου, η μαμάκα μου εμένα γιατί δε χαίρεται τόσο όταν κοιμάμαι σαν αγγελούδι, αλλά με λέει αναισθητη;;;
Ωραίο Blog!! τι δείχνει ακριβώς το avatar?
Poly omorfo post...
Poly omorfo blog...
Kaloriziko!
Se efxaristo ke gia thn episkepsh :)
Καλημέρα συνάδελφε!
Καλώς ήρθες κι εσύ, όπως κι εγώ, εδώ στα ανοιχτά... Εδώ όπως διάβασα και κάπου αλλού τη θερμοκρασία τη ρυθμίζεις μόνος σου...
Να τα λέμε συχνά!
Βουδαπέστη, ε;
Κοντά ήμασταν...
Ο αρουραίος στον ώμο του τύπου εμφανιζόταν πριν ή μετά από τα ποτά;
;^)
Καλημέρα Νίκο.
Αθεόφοβε…Δυστυχώς ακόμα αυτή την ευτυχία δεν την έχουμε γευτεί απόλυτα… Την μια τα δοντάκια, την άλλη κάτι δεκατάκια, όλο κάποια δικαιολογία προκύπτει και τα άτιμα εξασφαλίζουν καμιά μεταμεσονύχτια αγκαλιά..(τραβάτε με και ας κλαίω δηλαδή)
black fairy…Όμορφη μου σκουρόχρωμη νεράιδα, που είσαι και γειτονάκι, με έκανες να νιώσω γέρος όταν μου απάντησες στον πληθυντικό σε ένα ποστ σου (συνειδητοποίησα το double score που σου ρίχνω ηλικιακά). Αν, και το δικό μου αγγελούδι κοιμάται όλη την μέρα και σαν γονιός, αλλά και σαν γιατρός θα φοβόμουν μήπως ήταν …αναίσθητο (έτσι όπως περιγράφεις την μαμά σου στο blog, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι σε αποκαλεί αναίσθητη…) Δεν θα ήταν ευγενικό να απαντήσω με ερώτηση «τι είναι το “avatar”», οπότε φαντάζομαι ότι εννοείς την εικόνα που με συνοδεύει… Πρόκειται για τον άνθρωπο ελέφαντα, αυτό δηλαδή, που συχνά καλούμε να αποδείξω ότι δεν είμαι..
mhxeirotera …Ευχαριστώ για τα καλά λόγια, βαραίνει πολύ η γνώμη κάποιου που χειρίζεται με τέτοια μαεστρία τις γλυκόπικρες γεύσεις του λόγου.
Αphrodite… Ο αγώνας σας είναι τόσο όμορφος όσο και το όνομά σου. Το ότι ούτε ένα γεια δεν είπες, να το αποδώσω στο πάθος σου για το σκοπό σου, και όχι σε κάποιο αντι-ιατρικό μένος! Ευτυχώς, δεν είμαστε και ούτε καταντάμε όλοι, σαν τους καθηγητάδες που αντί να σκύψουν πάνω από την Αμαλία και τον πόνο της, έσκυψαν μόνο πάνω από την τσέπη της. Υπάρχουμε αρκετοί ρομαντικοί που δεν καταδεχόμαστε το φακελάκι του κράτους (ταπεινή μου γνώμη είναι ότι το φακελάκι είναι κρατική πατέντα!), και δεν γίναμε γιατροί για τα φράγκα.
dimostheni… ανταποδίδω το καλωσόρισμα και τις ευχές! Είναι όμορφα εδώ στα ανοιχτά ακόμα και με καύσωνα… Βεβαίως θα τα λέμε!
Mpampaki… δεν πήγαινα τόσο νωρίς στο club.., οπότε δεν ξέρω!
Καταπληκτική η εικόνα του μοικανού με το μοικανάκι..:!
Πολύ όμορφα κείμενα, γιατρέ μου, όμορφη και πολύ αγαπημένη και η πόλη σας, να είστε καλά...:)
(χαίρομαι που σας αρέσουν οι μουσικές μου..:)
Kalhmera :)
weirdo… Καλώς ήρθες. Χαίρομαι που σου άρεσαν αυτά που έγραψα, γιατί και εσύ με άγγιξες με κάποιες σκέψεις σου. Το Ρέθυμνο το επέλεξα για να ζήσω, αφήνοντας πίσω το τρελοκομείο της Αθήνας και δεν μετανιώνω για την επιλογή μου.. όντως είναι πολύ όμορφα εδώ.
(απόψε, αν τα καταφέρω, θα αναβαθμίσω την σύνδεση από το σπίτι μου και θα ντύνω με την μουσική παρέα σου τις μπλογκπεριπλανήσεις μου…)
mhxeirotera… Πολύ καλημέρα, και ευχαριστώ για την επίσκεψη..
Γειά σου παιδίατρε λεβέντη, όλοι θέλουμε ένα παιδίατρο για να ξεφύγοτμε τον ψυχίατρο. Πάντως δεν παραπονιέσαι έχω ράμματα για τις γούνες όλων μας!
Καλέ μας συνάδελφε που είσαι; Χάθηκες...
@dionysos πρόσεχε, είμαι εγώ ψυχίατρος... ;-)))))))))
Dionyse… όπως βλέπεις σε έχουμε περικυκλώσει οι γιατροί… Χαίρομαι για τοn πρώτο πληθυντικό, αν και ομολογώ ότι με τρομάζεις λίγο (γούνα μέσα στον καύσωνα…)
Dimostheni… όλο λέω ότι θα αναβαθμίσω την σύνδεση στο σπίτι και όλο δεν προλαβαίνω… όλο λέω ότι θα ηρεμήσει λίγο η δουλειά στο ιατρείο-ένεκα καλοκαίρι-, όμως συνεχίζουν τα κακόμοιρα τα μικιά και αρρωσταίνουν, οπότε δεν πολύ προλαβαίνω να μπλογκάρω.. Ελπίζω ότι θα βρω λίγο χρόνο και να τα πούμε σύντομα.. Καλημέρα
Καλημέρα Γιατρέ,
Χαίρομαι που έχουμε τώρα έναν παιδίατρο να παίρνουμε συμβουλές στα γρήγορα όταν τα μικρά μας έχουν κάποιο πρόβλημα.
Ενδιαφέρον Blog !!!
Trelofantasmeni.. Καλώς ήρθες! Ευχαριστώ, για τα θετικά σχόλια!
Δημοσίευση σχολίου