tag:blogger.com,1999:blog-2711472710729877056.post4508122840846339837..comments2023-10-04T15:17:11.077+03:00Comments on pediatre: Πιπίλα, μια συνήθεια που καλό είναι να ξέρουμε πως να την αρχίσουμε αλλά και πως να την ...κόψουμε (μέρος 2ο και τελευταίο)pediatrehttp://www.blogger.com/profile/04798720552549062822noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-2711472710729877056.post-53139725153432139692013-08-09T10:41:14.610+03:002013-08-09T10:41:14.610+03:00Μόλις την περασμένη εβδομάδα εξέτασα στο ιατρείο μ...Μόλις την περασμένη εβδομάδα εξέτασα στο ιατρείο μου ένα παιδάκι συνομήλικο του δικού σας (είναι για διακοπές στο Ρέθυμνο) και τα δόντια του είχαν αποκτήσει ένα χάσμα στο χαμόγελο από την αριστερή πλευρά, κενό που χωρά ακριβώς το δάκτυλο του μικρού… Την πιπίλα με τη δημιουργικότητα σας καταφέρατε και την κόψατε (συμβουλή μου, για κανένα λόγο μη ξαναγυρίσετε πίσω σε αυτή, ότι και να γίνει…), το δάκτυλο όμως του μικρού, είναι πολύ πιο δύσκολο…<br />Να χαίρεστε το γιό σας και σας εύχομαι το μεγαλύτερο πρόβλημα ανατροφής που θα συναντήσετε να είναι το κόψιμο της πιπίλας που το καταφέρατε με περίσσια φαντασία και επινοητικότητα.<br /> Καλό καλοκαίρι<br />pediatrehttps://www.blogger.com/profile/04798720552549062822noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2711472710729877056.post-44209760776269841142013-08-01T22:48:45.411+03:002013-08-01T22:48:45.411+03:00Έχω ένα αγοράκι 4,5 ετών. Δεν νομίζω να υπάρχει πα...Έχω ένα αγοράκι 4,5 ετών. Δεν νομίζω να υπάρχει παιδί πιο εξαρτημένο από την πιπίλα του. Όσο κι αν προσπαθήσαμε να την κόψουμε σε ηλικία 3 ετών δεν τα καταφέραμε. Έφτασε στα 4 και η μόνη μας επιτυχία ήταν να την παίρνει μόνο όταν κοιμάται. Του τη χιλιοκόψαμε από πάνω, τίποτα. Του τη δίναμε μέχρι να κοιμηθεί και μετά την παίρναμε. Σε λίγο ξυπνούσε και έβλεπε ότι δεν την είχε. Ερχόταν μέσα στα μεσάνυχτα και τα ξημερώματα και μας έπρηζε τόσο πολύ ώστε του τη δίναμε. Αποφασίσαμε κάποια στιγμή να μην του τη δίνουμε το βράδυ και γυρνούσε μες στο σπίτι σαν το φάντασμα δύο και τρεις η ώρα τη νύχτα, άνοιγε όλα τα ντουλάπια, έβγαζε τα πράγματα και την έψαχνε. Έφτασε τεσσεράμισυ χρονών. Με την κουβέντα (είσαι μεγάλος, θα σε κοροϊδεύουν τα παιδιά κλπ) τίποτα. Τον πήγαμε στον οδοντίατρο, του είπε κι αυτός, τίποτα. Αν δεν την έβρισκε το βράδυ, σηκωνόταν και την έψαχνε και ξυπνούσαν όλοι οι άλλοι. Και μόλις του την έπαιρνες, το πολύ σε μισή ώρα είχε ξυπνήσει και την έψαχνε. Έμπαινε κάτω απ' τα κρεβάτια, κουνούσε τα έπιπλα κλπ. μεσ' τη νύχτα, και μένουν άλλοι από κάτω, που κοιμούνται οι άνθρωποι. Εγώ δεν μπορούσα να βρω λύση, έκανα μόνο την προσευχή μου κάπως να την κόψει.<br />Πριν από μία εβδομάδα, τη νύχτα που κοιμόταν άνοιξε η μύτη του, γέμισε το σεντόνι και η πιπίλα αίματα. Όταν την είδε έπαθε ένα σοκ και δεν την ήθελε με τα αίματα. Το χρησιμοποιήσαμε λοιπόν κι εμείς, αχ δεν την καθαρίσαμε σήμερα, αχ ούτε αύριο. Τελικά του είπαμε ότι δεν καθάρισε και την πετάξαμε. Έχει τώρα μία εβδομάδα που κοιμάται χωρίς πιπίλα και δύο μέρες που δεν την έχει ζητήσει καθόλου. Είναι όμως νευρικός και άτακτος κατά τη διάρκεια της ημέρας.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2711472710729877056.post-79671450337688579612012-06-26T22:30:25.194+03:002012-06-26T22:30:25.194+03:00Ζωή… καλησπέρα! Στις δύο αναρτήσεις τις σχετικές μ...Ζωή… καλησπέρα! Στις δύο αναρτήσεις τις σχετικές με την πιπίλα, σε καμία περίπτωση δεν αναφέρομαι στις πρώτες μέρες ή ακόμα και τις πρώτες εβδομάδες ζωής του βρέφους, όταν και όντως κινδυνεύουμε από την σύγχυση της θηλής, ενώ χρειαζόμαστε για την εγκατάσταση του θηλασμού, τον όσο το δυνατό συχνότερο ερεθισμό του στήθους ώστε να μεγαλώσει η παραγωγή γάλατος. Αναφέρομαι για την περίοδο μετά το 1ο τρίμηνο, όταν τα μωρά μας φυσιολογικά φέρνουν αρχικά τα χεράκια τους και στην συνέχεια και ότι άλλο βρουν στο στόμα. Είναι η ηλικία όταν με το πιπίλισμα εκτός από το να ηρεμούν, σιγά-σιγά αρχίζουν να ωριμάζουν για να ετοιμαστούν κοντά στον έκτο μήνα για τις τροφές. Το μωρό το μεγαλύτερο των 3ων μηνών που θηλάζει αποκλειστικά, δεν κινδυνεύει πλέον από σύγχυση της θηλής. Αντιθέτως, έχει μπει στα βαθιά νερά του συνδρόμου του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (μεγαλύτερη συχνότητα 4-6 μηνών) από το οποίο προστατεύεται με τον θηλασμό αλλά και με την πιπίλα. Τέλος, ο σύγχρονος τρόπος ζωής των μανάδων συνήθως δεν τους επιτρέπει την πολυτέλεια να αποτελούν και την πιπίλα του μωρού τους, για τις στιγμές (κυριολεκτικά στιγμές) που συχνά διακόπτει τον ύπνο για να τον συνεχίσει αμέσως πιπιλίζοντας (και δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις που τρώει). <br />Σου εύχομαι από καρδιάς να συνεχίσεις να θηλάζεις και να βοηθάς και άλλες μανάδες να θηλάσουν τα μικρά τους. Μόνο πρόσεχε μην τις φορτώνεις με υπερβολικές προσδοκίες και κινδυνεύεις να πτοηθούν και να μην αντέξουν να συνεχίσουν τον αποκλειστικό θηλασμό (που είναι και το ζητούμενο). Αν εσύ τα κατάφερες με το μωρό σου ή εάν ήσουν τυχερή και δεν το δικό σου μωρό απλά δεν ήθελε πιπίλα (διότι υπάρχουν και μωρά που δεν θέλουν ούτε πιπίλα ούτε δάκτυλο) δυστυχώς μάλλον ανήκεις στην τυχερή μειοψηφία.<br />Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και για την ευκαιρία που μου έδωσες να απαντήσω. <br />Καλό σου καλοκαίρι!pediatrehttps://www.blogger.com/profile/04798720552549062822noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2711472710729877056.post-40968702280611916862012-06-23T15:04:23.154+03:002012-06-23T15:04:23.154+03:00Καλό θα ήταν να τονιστεί ότι η ανάγκη του παιδιού ...Καλό θα ήταν να τονιστεί ότι η ανάγκη του παιδιού για πιπίλισμα συνδέεται άμεσα με την ανάγκη του για θηλασμό. Κανονικά οι θηλαστικές κινήσεις που σπαταλιούνται στην πιπίλα θα έπρεπε να γίνονται στο στήθος της μαμάς για να ρυθμίζουν την παραγωγή του γάλακτος. Αυτό είναι το φυσιολογικό και η πιπίλα είναι απλώς ένα υποκατάστατο στην εποχή μας που όπως είπατε κι εσείς τα παιδιά που θηλάζουν αποκλειστικά αποτελούν την εξαίρεση.Zωήnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2711472710729877056.post-47681589815552115552012-04-15T20:10:45.368+03:002012-04-15T20:10:45.368+03:00Μαμά Εύας κ Στέλιου... χρόνια πολλά!
Μη μου πεις ...Μαμά Εύας κ Στέλιου... χρόνια πολλά! <br />Μη μου πεις ότι την έπεισα με το κλασικό " ολόκληρη κοπέλα... "! Μακάρι! Κάθε παιδί είναι μοναδικό και έτσι πρέπει να το προσεγγίζουμε. <br />Το επαναλαμβάνω συχνά ότι όσα γράφω είναι συμβουλευτικά. Εμπνεύσεις, πού σε άλλα παιδιά ταιριάζουν και σε άλλα όχι. <br />Φίλησέ μου τα ...πατατάκια σου. Να είστε όλοι καλά!<br /><br />Rhinoula… Χρηστός ανέστη. Ευχαριστώ για το σχόλιο και τον καλό σου λόγο. Η θηλαστική κίνηση είναι παρόμοια με αυτή του δαγκώματος, πολύ νωρίς όμως, ήδη από τους πρώτους μήνες και τα πρώτα δοντάκια του μωρού η μαμά το «εκπαιδεύει» ώστε να μην την τραυματίζει. Έτσι, υπάρχουν μωρά που έχουν βγάλει όλα τα νεογιλά τους δόντια και συνεχίζουν να θηλάζουν κανονικά μέχρι μετά τα τέταρτά τους γενέθλια χωρίς να ενοχλούν στο ελάχιστο την μαμά τους. <br />Το σχόλιο στο κείμενο το κάνει ο πατέρας, που ούτε έχει θηλάσει, ούτε σύμβουλος μητρικού θηλασμού είναι για να γνωρίζει. <br />Είμαι υπέρ του μητρικού θηλασμού για όσο χρονικό διάστημα επιλέγει η μαμά και το νήπιο και σε καμία δεν θεωρώ τα δόντια του παιδιού εμπόδιο.<br />Χρόνια πολλά με υγεία για εσένα και την οικογένεια σου.pediatrehttps://www.blogger.com/profile/04798720552549062822noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2711472710729877056.post-18892225804457496652012-04-15T10:31:20.658+03:002012-04-15T10:31:20.658+03:00Δε δαγκώνει το παιδί το στήθος όταν θηλάζει για να...Δε δαγκώνει το παιδί το στήθος όταν θηλάζει για να το ξεσκίσει. Καμία σχέση δεν έχει η θηλαστική κίνηση με το δάγκωμα! Δε γίνεται να δαγκώνει και να θηλάζει ταυτόχρονα! Κατά τα άλλα, ωραία δουλειά το blog σας.Rinoulanoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2711472710729877056.post-45485417507665743992012-03-31T17:13:06.065+03:002012-03-31T17:13:06.065+03:00Μια συνηθεια που δεν ξερουμε παντα πως θα την κοψο...Μια συνηθεια που δεν ξερουμε παντα πως θα την κοψουμε εμεις οι γονεις,γιατι καποιες φορες απο το αγχος μας οτι το παιδι μας εχει μεγαλωσει και δεν εχει κοψει αυτην την συνηθεια μας οδηγει σε λαθος κινησεις.Το καθε παιδι ειναι διαφορετικο και οπως μας εχετε πει και εσεις και πρεπει να το βαλουμε και αυτο στο παιχνιδι.Ετσι λοιπον και εγω προσπαθουσα με το ψαλιδισμα της πιπιλας και επειδη δεν εβγαινε τιποτα τελικα απο αγχος και μονο την εκοβα περισσοτερο.Ευτυχως ομως παντα υπαρχει καποιος(παιδιατρος) να σου δωσει την σωστη λυση.Ετσι πηραμε καινουρια πιπιλα και μετα απο συζητηση με την μικρη Ευα 2 και κατι χρονων σηκωθηκαμε ενα πρωι και απλα την πεταξαμε στα σκουπιδια γιατι η Ευα ηταν πια ενα μεγαλο κοριτσι και καταλαβε οτι δεν την χρειαζοταν πια.!!!!!<br /> Καλο Σαββατοκυριακο!!! Η μαμα του Στελιου και της Ευας!!!Anonymousnoreply@blogger.com